Το τέλος του Αυγούστου με βρίσκει στην Αθήνα μετά από ένα καλοκαίρι που πέρασε ανέλπιστα καλύτερα από όσο φανταζόμουν... Όμως σήμερα, το πρώτο ποστ μετά από τόσον καιρό δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι χαλαρό και ευχάριστο... Από χτες το πρωί καίγεται η Αττική... Κάθομαι στο γραφείο μου και το φως που μπαίνει από το παράθυρο είναι κιτρινωπό μια που ο ήλιος κρύβεται δυο μέρες τώρα από τους καπνούς και χλωμαίνει... Η ατμόσφαιρα είναι βαριά και αποπνικτική, οι βεράντες γεμάτες στάχτες και αποκαΐδια και η τηλεόραση μεταδίδει διαρκώς σκηνές που είναι τόσο τρομακτικές αλλά ταυτόχρονα τόσο γνώριμες... Γλώσσες φωτιάς να κατακαίνε το πράσινο που έχει απομείνει γύρω από την πόλη, άνθρωποι αλλόφρονες να προσπαθούν να σώσουν με κάθε μέσο -μάνικες, κλαριά και κουβάδες- ότι σώνεται από τις περιουσίες τους, πυροσβέστες στα πρόθυρα της εξάντλησης να δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τα μέτωπα που δεν σταματούν να πολλαπλασιάζονται αεροπλάνα και ελικόπτερα να κάνουν διαρκείς ρίψεις όπου μπορούν, δήμαρχοι και κοινοτάρχες να κάνουν εκλήσεις για βοήθεια, και μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό, μέσα σε όλη αυτή την αγωνία, ρεπόρτερς σε οίστρο να παίζουν με την υπομονή και την λογική μας και ένα κράτος σε πλήρη διάλυση να μην υπάρχει πουθενά...
Τέτοιες ώρες, προφανώς, το θέμα είναι να δούμε τι θα γίνει και όχι να αποδίδουμε ευθύνες και να κάνουμε απολογισμούς. Παρόλα αυτά όμως, πιστεύω πως το ερώτημα κρέμεται βουβό και αναπάντητο στα χείλη - και τις ψυχές - όλων μας... ΓΙΑΤΙ? ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ? ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ? Και φυσικά, ΤΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ?
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από το Facebook... Και αξίζουν όσο χίλιες λέξεις....
Υ.Γ.2 Όπως ίσως προσέξατε, ο τίτλος, αλλά και το blog γενικότερα απέκτησε "προέκταση" περιεχομένου που τελικά στάθηκε αναπόφευκτη... Γιατί μπορεί εγώ να αποφάσισα να ασχοληθώ με την μαγειρική και μόνο, πλην όμως η ζωή και οι καταστάσεις όλο και με τσιγκλάνε να γράψω κάτι παραπάνω... Οπότε... Όπως συνήθως I went with the flow....:-)))
Τέτοιες ώρες, προφανώς, το θέμα είναι να δούμε τι θα γίνει και όχι να αποδίδουμε ευθύνες και να κάνουμε απολογισμούς. Παρόλα αυτά όμως, πιστεύω πως το ερώτημα κρέμεται βουβό και αναπάντητο στα χείλη - και τις ψυχές - όλων μας... ΓΙΑΤΙ? ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ? ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ? Και φυσικά, ΤΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ?
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από το Facebook... Και αξίζουν όσο χίλιες λέξεις....
Υ.Γ.2 Όπως ίσως προσέξατε, ο τίτλος, αλλά και το blog γενικότερα απέκτησε "προέκταση" περιεχομένου που τελικά στάθηκε αναπόφευκτη... Γιατί μπορεί εγώ να αποφάσισα να ασχοληθώ με την μαγειρική και μόνο, πλην όμως η ζωή και οι καταστάσεις όλο και με τσιγκλάνε να γράψω κάτι παραπάνω... Οπότε... Όπως συνήθως I went with the flow....:-)))
6 comments:
ε τι θα γινει? ο Μαραθωνας θα συνεχισει να χτιζεται, το ιδιο και ο Διονυσος. οσο υπαρχει κοσμος που καταπατα δασικες εκτασεις για να χτισει και οσο υπαρχουν αρχες που νομιμοποιουν αυτες τις κινησεις οι φωτιες θα σταματησουν οταν θα υπαρχει γυρω μας μονο μπετο και νερο.
το πολυ πολυ να γινουν εκλογες.. οπως και το 2007!!
Περασα ολο το Σαββατοκυριακο μπροστα στην τηλεοραση, λες και μπορουσα να κανω κατι. Δε λεω αλλα, αρκετα ειπα απο κει.
Χαιρομαι φιλεναδα μου που το ειδες το θεμα πιο..σφαιρικα γιατι εισαι πολυπλευρη και θελουμε να μας δειχνεις ολες τις πλευρες σου. Σε φιλω.
Εύη μου πάντα το ίδιο γίνεται. Πυρκαγιές/πόνος/οικολογική καταστροφή/μαλλιοτράβηγμα στα πάνελ/άλλο θέμα στην επικαιρότητα/λήθη...
Μέχρι την επόμενη πυρκαγιά.
Υ.Γ.: Τη φωτό με το Hello Kitty την τράβηξα γυρνώντας από Χαλκίδα το Σάββατο το απόγευμα. Σφίχτηκε η καρδιά μου... Εμένα, που ουσιαστικά ήμουν έξω απ' όλο αυτό... (Εγραψα σχετικό post και στο blog μου)
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη melissoula!
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη....
Το θέμα είναι θα πάνε σπίτι τους, ή θα πάθουμε πάλι αμνησία την περίοδο των εκλογών?
Εγώ βέβαια θα συμφωνήσω με όλους σας, γιατί η υπομονή μου έχει φτάσει στα όρια της, ή μάλλον τα έχει ξεπεράσει προ πολλού... Πολλά μπορεί να συγχωρέσει κανείς, την γαϊδουριά και την κοροϊδία όμως όχι... Να φύγουν λοιπόν, να πάνε αλλού... Και πάρα, μα πάρα πολύ μακριά αν γίνεται... Στον αγύριστο!!!!
Post a Comment