Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις...

...Λένε οι Κινέζοι που ξέρουν από αυτά, οπότε εγώ θα σας πήξω στην πολυλογία σήμερα μια που από το πρόσφατο ταξίδια μας στην Κρήτη, και συγκεκριμένα στα Χανιά και το Ρέθυμνο, κουβάλησα όχι μία αλλά πολλές φωτογραφίες... Την περίμενα πως και πως αυτήν την εκδρομή, μια που δεν είχα πάει ποτέ στην Κρήτη - η Ελούντα δεν πιάνεται γιατί είναι άλλο πράγμα- κυρίως γιατί λατρεύω την κρητική κουζίνα και η γαστρονμική αυτή βόλτα μου φαινόταν σούπερ ενδιαφέρουσα... Και φυσικά, είχα δίκιο... Περάσαμε υπέροχα, φάγαμε σαν λαίμαργα γουρουνάκια και από σήμερα πέφτουμε στα διαιτιτικά και τα άνοστα μια που σε δέκα μέρες έχουμε ραντεβού με τον Δρακουμέλ - βλέπε μικροβιολόγο- για τις ετήσιες μας εξετάσεις αίματος και αν δεν κάνουμε λίγο κράτει μέχρι τότε, με τόση στάκα που φάγαμε βλέπω τις χοληστερίνες μας να εκτινάσονται όχι στα κόκκινα αλλά στα φούξια φωσφωριζέ...:-)
Τέλος πάντων, πίσω στην Κρήτη, η βόλτα μας ξεκίνησε από τα Χανιά όπου μείναμε στο Casa Delfino στο Παλιό Λιμάνι, ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό με εσωτερική αυλή που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο με λίγα δωμάτια.. Συμπαθητικό ήταν, αλλά δεν τρελάθηκα να πω την αλήθεια... Αντιθέτως, ενθουσιάστηκα με το φαγητό τόσο στον Μύλο του Κερατά στον Πλατανιά όσο και στον Λεβέντη στον Άνω Σταλό. Μιλάμε για κορυφαία δείγματα κρητικής κουζίνας και φιλοξενίας, με φαγητό που σε κάνει να μην θέλεις να σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν φας και τα μαχαιροπήρουνα.
Όσο είμασταν στα Χανιά πήγαμε και στην Μηλιά, που είναι η πρώτη αγροτουριστική μονάδα στην Ελλάδα.. Αντιγράφω από το site : " Χτισμένη στην πλαγιά ενός βουνού, σε χώρο 1200 στρεμμάτων, η ΜΗΛΙΑ είναι περιτριγυρισμένη από πολύ μεγάλη ποικιλία φυτών και δέντρων όπως καστανιές, πλατάνια, βελανιδιές, κουμαριές και χαρουπιές. Τα σπίτια είναι φτιαγμένα πάνω στα ερείπια παλιών αγροτικών σπιτιών, διακοσμημένα με παλιά έπιπλα. Ο οικισμός διαθέτει περιορισμένο ηλεκτρισμό. Εδώ, θα γευτείτε σπιτικές απολαύσεις από βιολογικά προϊόντα που παράγονται στο κτήμα και σερβίρονται στο πολύ φιλόξενο βιολογικό εστιατόριο. Ανάλογα με την εποχή, μπορείτε να συμμετέχετε σε παραδοσιακές ασχολίες όπως πάτημα σταφυλιών, παραγωγή τσικουδιάς, μάζεμα ελιάς, τυροκομία. Οργανώνονται επίσης μαθήματα παραδοσιακής μαγειρικής και δοκιμή κρασιών. " Έτσι είναι, ακριβώς όπως τα λένε και το καταπληκτικότερο όλων είναι πως εμείς επιβιώσαμε αυτής της εμπειρίας και ζούμε σήμερα να σας το διηγηθούμε... Βλέπετε, αυτό που δεν λέει στο site- και που είναι προφανώς εξαιρετικό για πολύ κόσμο, η Μαρία ας πούμε θα πέταγε την σκούφια της για μια τέτοια εμπειρία, αλλά όχι για μας- είναι πως αφού φτάσεις στην Μηλιά μετά από μια κακοτράχαλη διαδρομή σε στενούς φιδωτούς χωματόδρομους στην διάρκεια της οποίας αναρωτιέσαι αν θα αφήσεις το σασί του - ευτυχώς νοικιασμένου- αυτοκινήτου σου επιτόπου, το αφήνεις στο parking και παίρνεις την υπόλοιπη διαδρομή με το πόδι... Η οποία διαδρομή είναι όντως μαγική μια που περνάει μέσα από το δάσος, και από πηγές, και ρυάκια και λοιπά χαριτώμενα, πλην όμως είναι κατηφορική στο πήγαινε, πράγμα που σημαίνει πως γίνεται ανηφορική στο έλα, θέμα που αν είσαι άνθρωπος χοντρός και φαγωμένος σαν και εμάς (μια που για φαγητό πήγαμε και εκεί) το σιχτιράς τα μάλλα στην συνέχεια... Βέβαια, με μια επιμονή και με μια αντοχή που έχει εκπλήξει και 'μας τους ίδιους φέτος, και φάγαμε και επιστρέψαμε περπατώντας και όχι σε φορείο...
Και πήγαμε και στο Ρέθυμνο στην συνέχεια... Όπου μείναμε σε ένα εξαιρετικό μέρος που λέγεται Αυλή και είναι και ξενοδοχείο με σουίτες, και εστιατόριο, και έχει και μαγαζί με παραδοσιακά προϊόντα, και μπαράκι, και οινοθήκη φοβερή... Το setting του χώρου δεν παίζεται, σας έχω φωτογραφίες και από τον κήπο και από τα δωμάτια και θα καταλάβετε απολύτως τι εννοώ... Το φαγητό ήταν λίγο πιο δημιουργικό απ' οτι είχα διάθεση να δοκιμάσω όποτε, την κριτική του την αφήνω στους ειδικούς... Εκεί που πάθαμε όμως την πλάκα μας στο Ρέθυμνο ήταν όταν επισκεφτήκαμε τον Αλέκο στους Αρμένους... Το παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του χωριού έχει ανακαινιστεί πλήρως με έναν απίστετυτα προσεγμένο και γεμάτο χαριτωμένες λεπτομέρειες τρόπο που συνδιάζει το ελληνικό με το british style μαγικά, και το φαγητό.... Απλά το καλύτερο που φάγαμε φέτος στην Κρήτη... Ανα σας φέρει ο δρόμος προς τα ' κει μην το χάσετε με τίποτα... Μιλάμε για το απόλυτο....
Για το τέλος, κρατάω την στάκα... Που είναι ο αφρός από το γάλα και το βούτυρο, νόστιμη σαν αμαρτία και με θερμίδες ων ουκ έστι αριθμός και με την οποία μαγειρεύουν στην κρήτη δίαφοες λιχουδιές με προσωπικό μου best τα αυγά τηγανητά και τις πατάτες, επίσης τηγανητές... Αν δοκιμάσετε κάτι από τα δύο και δεν πάθετε την πλάκα σας, τι να πω... Μάλλον είσαστε καλύτεροι άνθρωποι από μένα... Εγώ πάντως, ονειρεύομαι από τώρα την επόμενη φορά που θα βουτύξω το ψωμί μου μέσα στον κρόκο ενός αυγού περιχυμένου με στάκα και βογγάω....Με την καλή έννοια, προς το παρόν.... Καλημέρα, καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά σε όλους...:-))

Πάμε λοιπόν.... Το Παλιό Λιμάνι στα Χανιά....

Η αυλή της Casa Delfino...



Το γευστικό καλοσώρισμα στον Μύλο του Κερατά...


Εκδρομή στην Μηλιά....








Η Αυλή, μέσα και έξω... Εμείς μείναμε στην Λευκή Σουίτα αλλά είχε και άλλα χρώματα...:-)














Ο Αλέκος , εσωτερικό , σούπερ μαγειρευτά και παραλλαγή σφακιανής πίτας με μέλι, κυδώνια και καρύδια...

Και last but not least..... Αυγά τηγανητά με στάκα.. Όπως διακρίνετε, πρώτα έφαγα και μετά φωτογράφισα... Και θεωρώ θαύμα και δείγμα απόλυτης αφοσίωσης στο blogging ότι το θυμήθηκα και δεν σας παρουσιάζω ένα λευκό πιάτο, που ήταν ακριβώς αυτό που απόμεινε ....:-)