Βροχή και σήμερα...

Έξω βρέχει καρέκλες... Από χτες το βράδυ που επιστρέφαμε από το Patron, ευτυχώς που είχα ακούσει την ΕΜΥ και είχα προνοήσει να φορέσω μπότες και να παραχώσω στην τσάντα μου την σπαστή μου ομπρέλα, οπότε δεν έγινα παπί... Έχω καιρό να γράψω, το ξέρω... Φταίει η εποχή που δεν αλλάζει, μου την σπάει αυτό το καλοκαίρι διαρκείας που μας κατσικώθηκε και δεν λέει να τελειώσει, ελπίζω αυτή η κακοκαιρία να έρθει για να μείνει, να φέρει μαζί της το κρύο, και τον χειμώνα τον κανονικό, αυτόν με τα πουλόβερ, και τις μπότες και τα σκουφιά, και το χουχούλιασμα στους καναπέδες με κουβερτούλες τηλεόρασης και στα κρεβάτια κάτω από πουπουλένια παλώματα και μέσα σε ζεστές αγκαλιές... Με αυτά και με αυτά περνάνε οι μέρες, γίνονται πράγματα - που λέει και η Βάνα Μπάρμπα- και εγώ όλο λέω να ανεβάσω ένα ποστάκι και όλο κάπου ξεχνιέμαι και να τα αποτελέσματα...
Θέλω να ξαναλλάξω τον τίτλο του blog... Άσχετο, αλλά τελικά το μαγειρικό του πράγματος δεν μου ταιριάζει όσο νόμιζα ή ήλπιζα, και ας είδα χτες το July and Julia που μου γέννησε μια τεράστια λαχτάρα να χωθώ στην κουζίνα και να αρχίσω να δημιουργώ... Αφήστε που νομίζω πως ακόμα και το σύμπαν μου λέει με διάφορους τρόπους πως η κουζίνα μπορεί να είναι μεν το καταφύγιο και το βασίλειο μου αλλά δεν μπορεί να γίνει ο κύριος μου προσανατολισμός... Μου στέλνει σημάδια σας λέω!!! Κατ' αρχάς μου ξαναχάλασε το μίξερ... Το καλό, το super, το Kitchenaid το λαχανί, αυτό που υποτίθεται πως πηγαίνει από μητέρα σε κόρη... Ε, το δικό μου πηγαίνει από το σπίτι μου στο service και πίσω... Επίσης μου ανέβηκε η πίεση... 17 με 12 μου βρήκανε μερικές μέρες πριν και μετά από ένα ενδελεχές check up που αποκάλυψε πως μάλλον είχα πάντα υψηλή πίεση αλλά δεν το είχα καταλάβει ( ξανθιά κανονική αλλά επίσης και βόδι υγείας μια που όλα τα άλλα ήταν more than good για τα κιλά και τον τρόπο διατροφής μου και δεν σας κρύβω πως φοβήθηκα κάποια στιγμή πως θα μου βρουν τα πάντα ανεβασμένα, χολιστερίνες, τριγλυκερίδια και όλα αθτά τα δυσοίωνα και ανησυχιτικά) ο γιατρός μου έδωσε χάπια που θα τα παίρνω for the rest of my life και μια λίστα με τροφές που πρέπει να μειώσω στην κορυφή της οποίας βρίσκονται το γάλα, τα αυγά και το βούτυρο, τα υλικά παρασκευής των cupcakes δηλαδή... Η φίλη μου η Μαρία - και ο Χοϊμές φυσικά- θα είχαν πολλά να πουν γι' αυτό το συμβάν αλλά δεν πειράζει... Έτσι είναι η ζωή... Μια παράξενη διαδρομή που ο καθένας κόβει και ράβει στα μέτρα του...
Βέβαια, σαν γνήσια Πολυάννα και σαν αυθεντικό δεκάχρονο κρυμμένο στο σώμα μια σχεδόν πενηντάρας ( με υψηλή πίεση και πρεσβυωπία ασορτί) αποφάσισα με συνοπτικές διαδικασίες πως σιγά μη κάτσω να σκάσω και έπνιξα τον σύντομο πόνο μου σε μια δίαιτα με sushi που είναι και chic και υγιεινό αλλά το κυριότερο είναι από τα φαγητά που λατρεύω με πάθος ειδικά όταν τα τρώω στο Matsuhisa και στο Central, και σε ένα ασταμάτητο shopping που μου απέφερε ένα ζευγάρι Ugg boots στο χρώμα της άμμου, ένα ζευγάρι μαύρες σατέν γόβες Louboutin, ένα λεοπάρ παλτό (faux), ένα αεροπορικό εισητήριο για girl's trip στην Ελβετία για την αρχή του επόμενου χρόνου, μερικά ακόμα ρουχαλάκια για την γκαρνταρόμπα μου, ένα μπλοκάκι με μαγνήτη για το ψυγείο μου και ένα tag για την βαλίτσα μου μια που το προηγούμενο μου το έκλεψαν στην πτήση Αθήνα- Χανιά... Τα δύο τελευταία τα αγόρασα από το Breast Cancer site που σας το θυμίζω γιατί έχει και υπέροχα χριστουγεννιάτικα στολίδια τώρα που έρχονται οι γιορτές και ένα ποσοστό από τα χρήματα που ξοδεύετε εκεί πάει για την έρευνα για τον καρκίνο του μαστού και για δωρεάν mammograms για γυναίκες από χώρες του τρίτου κόσμου που δεν έχουν τις δικές μας ευκολίες και δυνατότητες. Παρεμπιπτόντως, τι είδους άνθρωποι κλέβουν χαριτωμένα tags αποσκευών? Πρέπει να είναι ειδική κατηγορία και ευτυχώς που η βαλίτσα μου είναι ροζ και φαίνεται από μακριά γιατί αλλιώς πως θα την ξεχώριζα πως είναι η δική μου? Ε?
Κατά τα άλλα, η ζωή συνεχίζεται... Και παρόλο που περνάω μια από τις καλύτερες περιόδους μου, ψυχολογικά τουλάχιστον γιατί επαγγελματικά δεν βλέπω να βρίσκω άκρη με αυτή την γαμημένη κρίση που πλήττει τα ΜΜΕ από πέρσι και δεν λέει να τελειώσει, εξακολουθώ να νοιώθω έναν ενδόμυχο φόβο πως η πολλή χαρά, η πολλή ηρεμία και γιατί όχι, η πολλή ευτυχία μπορεί και να προκαλέσουν το σύμπαν και να μου βγουν ξινά... Δεν είναι άδικο αυτό? Που κάπου, κάπως, κάποτε, κάποιος μας ρίζωσε στο μυαλό αυτή την σιχαμένη πεποίθηση πως η ευτυχία είναι κλεμμένες στιγμές που μπορεί να χαθούν μέσα σε δευτερόλεπτα με την παρέμβαση μιας ανώτερης δύναμης που μας παραφυλά για να μας την σπάσει μόλις μας δει να ξεθαρρεύουμε και να γελάμε λίγο παραπάνω, εξ' ου και το "σε καλό να μας βγει" που λέμε συχνά πυκνά (χτυπώντας επίσης ξύλο ή φτύνοντας τον κόρφο μας) όταν του δίνουμε να καταλάβει σε fun λίγο πιο πολύ από το κανονικό που προφανώς είναι το καθόλου? Και όμως, εγώ, ακόμα πιο βαθιά μέσα μου ξέρω πως την αξίζω αυτή την ευτυχία... Την έχω δουλέψει, την έχω παλέψει και την έχω πληρώσει... Με λάθη, με πάθη, με δυσκολίες και με πολλά δάκρυα... Μου το θυμίζω όσο συχνότερα μπορώ και πολύ συχνά αυτό με κάνει να αναπνέω βαθιά... Με ανακούφιση...
Τέλος πάντων... Να μην σας τα ζαλίζω τώρα... Να σας καληνυχτίσω απλά, να σας ευχηθώ η εβδομάδα που ξεκινά αύριο να είναι καλή και τυχερή, να σας ζητήσω συγγνώμη για τα σχόλια σας στα οποία δεν απάντησα στα δύο προηγούμενα ποστς αλλά από εδώ και εμπρός θα είμαι πολύ επιμελής και θα το δείτε, και να αλλάξω για μια ακόμη φορά τον τίτλο τούτου εδώ του blog με έναν άλλο, γνωστό και αγαπημένο κρατώντας κλασσικά και το ροζ χρώμα που λατρεύω και που με χαρακτηρίζει πιστεύω αν όχι σε όλες, στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μου... Φιλιά πολλά και τα λέμε σύντομα.. Αλήθεια...:-)

Υ.Γ. Επειδή άρχισαν πάλι να μου την πέφτουν οι γνωστοί ανώνυμοι να ξαναπώ για μια ακόμα φορά πως εγώ αυτό το παιχνιδάκι δεν το παίζω άλλο... Δεν ανεβάζω ηλίθια σχόλια και εννοείται πως δεν απαντώ... Οπότε, μην χαλάτε τζάμπα την φαιά σας ουσία γράφοντας σεντόνια που καταλήγουν απευθείας στον κάλαθο των αχρήστων... Και επίσης, άμα δεν σας αρέσει, μην διαβάζετε... Είναι τόσο απλό....

Υ.Γ.2 Η φωτογραφία είναι μαγειρική αλλά όχι δική μου... Ταιριάζει όμως απόλυτα με τον καιρό, τι καλύτερο από μια απολαυστική ζεστή σουπίτσα τέτοιες μέρες? Enjoy λοιπόν...

Υ.Γ.3 Βέβαια, μου έμεινε αυτό το mycakes στην ηλετρονική μου διεύθυνση... Ξέρει κανείς αν μπορώ να το αλλάξω χωρίς να χρειαστεί να ανοίξω καινούριο blog? Αλλιώς θα το αφήσω όπως έχει, εννοείται...:)

Υ.Γ. 4 Μέσα στα υστερόγραφα είμαι σήμερα αλλά πρέπει να ευχαριστήσω την αγαπημένη μου Melissoula για το υπέροχο background αλλά και να καλοσωρίσω και την επίσης αγαπημένη Doris που όπως και εγώ επέστρεψε στα μέρη τα παλιά...