Το μετέωρο βήμα του πελαργού...

Η ζωή μου τις τελευταίες μέρες θυμίζει πολύ ταινία. Με την κακή έννοια..:-) Πότε νοιώθω εγκλωβισμένη μέσα σε ένα από αυτά τα αργόσυρτα πλάνα του Αγγελόπουλου που δεν λένε να τελειώσουν, μετέωρη ανάμεσα σε εποχές, διαθέσεις, σχέδια και πράγματα, και πότε μοιάζει σαν να ζω την Μέρα της Μαρμότας και να κάνω ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια χωρίς καμιά προοπτική αλλάγής... Οκ, προαφανώς τα παραλέω γιατί μιλάω για την τελευταία εβδομάδα- άντε δέκα μέρες- όμως περνάνε τόσο αργά και τόσο βασανιστικά που έχω λαλήσει... Ο Άρις έχει πια την σχολή και τους φίλους του και είναι όλη μέρα εκτός σπιτιού - τελευταία έχει αρχίσεις να περνάει και βράδια στο σπίτι της φιλενάδας του- , ο Μάνος κλείνει τεύχος και βαράει τρελά ξενύχτια, και εγώ ξαφνικά πρωταγωνιστώ στο Home alone μαζί με τον Droopy που αρνείται πεισματικά να μου πιάσει λίγο την κουβέντα να ξαλεγράρουμε και προτιμάει να κοιμάται με τις ώρες αραχτός στο μαξιλάρι αγελάδα, δίπλα στο καλοριφέρ που δεν έχει ανάψει ακόμα με αποτέλεσμα να κυκλοφορώ τα βράδια μέσα στο σπίτι ντυμένη σαν κρεμμύδι...
Θέλω να περάσουν οι μέρες, αυτό είναι το μυστικό... Να έρθει η Παρασκευή να φύγουμε για δεν θα σας πω που μια που έχω αρχίσει να το φοβάμαι ειλικρινά το κακό, γκαντέμικο μάτι του διαδικτύου αλλά σας υπόσχομαι πλήρες ρεπορτάζ όταν επιστρέψουμε... Δεν είναι τόσο το μέρος άλλωστε όσο η προοπτική του ταξιδιού... Η αλλαγή περιβάλοντος, οι μέρες και οι ώρες που θα περάσουμε μαζί με τον Μάνο και θα είναι όλες δικές μας, οι φίλοι που θα δούμε που μας έχουν λείψει, οι βόλτες... Όλα αυτά μαζί... Και όσο πλησιάζουν οι μέρες, τόσο πιο δύσκολα περνάνε οι ώρες... Θέλω να τις σπρώξω να πάνε παρακάτω αλλά αυτές... Μπα.... Εκεί!!!
Και έτσι ζω την μέρα της Μαρμότας που σας έλεγα... Το πρωί λίγο συμμάζεμα του σπιτιού και Super Market, καθαριστήριο και όλα τα σχετικά - που ευτυχώς σπάνε συχνά πυκνά με έναν καφέ στο Golden Hall με την Μαρία- το μεσημέρι λίγο χάζεμα στο net και λίγο γράψιμμο, το απόγευμα άραγμα στον καναπέ με διάβασμα και DVDs , το βράδυ μαγείρεμα ή delivery ανάλογα με τα κέφια και σειρές στην τηλεόραση (που τις λατρεύω οπότε μην αρχίσετε να μου λέτε για τα κακά της τηλεόρασης και την αποξένωση γιατί δεν θα ιδρωσει το αυτί μου) και μετά ύπνος βαθύς και απονήρευτος...:-)

Βέβαια, όλα αυτά τα διανθίζω με τις δικές μου μικρές απολάυσεις, έναν αρωματικό καφέ και δυο φιν φον μπισκοτάκια διαίτης το απόγευμα, αρωματικά κεριά αναμμένα όλη μέρα τώρα που δεν έχουμε τζάκι (σας συνιστώ ανεπιφύλακτα την συλλεκτική σειρά MyMemo που θα βρείτε στο www. Mymemo.com και ειδικά το Lost in Mykonos με άρωμα ούζου και φρέσκιας μέντας) αφράτα βελουτέ φορμάκια με ασορτί καλτσάκια για μέσα στο σπίτι, συνταγές μαγειρικής της Nigela Lawson που ετοιμάζονται σε χρόνο μηδέν και κάνουν το σπίτι να μοσχοβολά υπέροχα ακόμα και όταν μαγειρεύω μόνο για μένα , και φυσικά το pillow spray της Molton Brown για όνειρα γλυκά και χαλαρά.... Πράγματα που βοηθάνε, προφανώς, αλλά δεν κάνουν θαύματα...
Επίσης έχω και ένα ακόμα νέο να μοιραστώ μαζί σας, μια καινούρια στήλη που θα ξεκινήσω από το τεύχος Δεκεμβρίου στο ΕΥ ΖΗΝ και που θα έχει αρκετές ομοιότητες με αυτό εδώ το blog αλλά έχουμε χρόνο γι΄αυτά όταν επιστρέψω... Προς το παρόν, je veux voller maintenant που λέει και η διαφήμιση της Aegean... I want to fly now παρακαλώ... NOW λέμε....:-)