Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Δηλαδή δεν πάει ακόμα, αλλά θα πάει οσωνούπω και μετά τους απολογισμούς νομίζω πως ήρθε η ώρα να βάλουμε τις βάσεις του 2010, μην μας βρει απροετοίμαστους... Εγώ προσωπικά, το έχω σαν χόμπι πια, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να βάζω στόχους τους οποίους συνήθως δεν κρατώ, πλην όμως πολύ χαίρομαι να τους μοιράζομαι μαζί σας... Κυρίως γιατί, τόσα χρόνια blogging μετά, σας νοιώθω τόσο δικούς μου ανθρώπους που πιστεύω- και ας μην είναι ίσως πάντα έτσι- πως με αγαπάτε με τα ελαττώματα μου, ένα από τα οποία είναι η αναβλητικότης... Και ένα άλλο είναι - εδώ που τα λέμε- η καλπάζουσα μαλακία αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που καλό είναι να μην την πιάσουμε αυτή την στιγμή...:-)))

Το 2010 λοιπόν σκοπεύω να:

Δω τι θα κάνω με τα επαγγελματικά μου... Αν κάθε περίπου 10 χρόνια, όπως το έχω υπολογίσει, αλλάζω καριέρα - από το marketing στις δημόσιες σχέσεις, από τις δημόσιες σχέσεις στις μεταφράσεις βιβλίων, από τις μεταφράσεις βιβλίων στην δημοσιογραφία και πάει λέγοντας- και με δεδομένο πως τα αισθήματα βαριεστημάρας στην τωρινή μου δουλειά είναι αμοιβαία - την έχω βαρεθεί πολύ και με έχει βαρεθεί και εκείνη ακόμα περισσότερο-ίσως η απάντηση κρύβεται στα ατελείωτα βιβλία ζαχαροπλαστικής που αράζουν στην βιβλιοθήκη μου και στα λατρεμένα μου χρωματιστά κεκάκια... Ίσως πάλι να κρύβεται και σε ιαματικά μπάνια στην Αιδηψό με άλλους συν-συνταξιούχους μια που τελευταία με ταλαιπωρεί ένας πόνος στο χέρι που η μαμά μου είπε πως μάλλον είναι ρευματική αρθρίτιδα... Ποιος ξέρει? :-))

Να δω τι θα κάνω με τα προσωπικά μου... Όχι με τον Μάνο, εκεί μια χαρά τα πάω (νομίζω δηλαδή, και ελπίζω ολόψυχα να συμμερίζεται και εκείνος την βεβαιότητα και τον ενθουσιασμό μου, και εν πάση περιπτώση, αν δεν τα συμμερίζεται να μην το μάθω τελευταία και καταιδρωμένη ως ίθισται), αλλά με την αυτογνωσία που λέω να την ξαναπιάσω μια βόλτα μια που η ζωή μου αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς - δηλαδή ο Άρις μεγάλωσε και ετοιμάζεται να την κάνει και εγώ η μαμά του είμαι στα πρόθυρα του κολπάπσους και ας κάνω την ψύχραιμη και την χαριτωμένη- και τείνω να βρεθώ home alone και να σαλτάρω μια που και αυτός ο Droopy δεν είναι καθόλου ομιλητικός τύπος... Έτσι, λέω να πιάσω από την αρχή το group therapy, πάντα με την βοήθεια του Γιάννη (Χοϊμέ) μπας και προλάβω την κρίση προτού με προλάβει εκείνη...:-)

Να κάνω δίαιτα.. Ξανά.. Και αυτή την φορά να την κρατήσω... (Talisker και Δεσποινάριον μην νομίζετε πως δεν σας βλέπω που γελάτε τρελά..) Οκ.. Το ξέρω πως αυτό δεν θα το κάνω με τίποτα αλλά το έχω για γούρι να το ανακοινώνω κάθε χρόνο... Οπότε φέτος λέω να το πάω και ένα βήμα παρακάτω και να προσθέσω και το γυμναστήριο... Να γίνω συλφίς, θεά, μοντέλα (αλλά στο κοντό της)... Και να ρίξω έξω τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό αλλά από μια άλλη κατεύθυνση.. Αυτή της Chanel..:-) Και αν δεν με πιστεύετε -για το πόσο αποφασισμένη είμαι εννοώ- πάω τώρα αμέσως να ανασύρω την δίαιτα του Γιάννη (όχι του Χοϊμέ αλλά του διαιτολόγου γαμπρού μου αυτή την φορά) για να την έχω πρόχειρη με το που θα αλλάξει η χρονιά να ξεκινήσω... Εντάξει, όχι αμέσως γιατί θέλω να πάω και για ένα afternnon tea πρώτα, και τα scones δεν είναι ακριβώς diet food αλλά αμέσως μετά... (Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, έχω εδώ και μέρες μια τεράστια λιγούρα για σουβλάκι με πίτα από το Dirty Ginger... Και μετά έχω και αυτά τα fondue της Μελισσούλας... Καλά, θα δούμε πότε...:-)))
Άσχετο αλλά ξεκαρδιστικό... Δεν έχει τρομερή πλάκα που ο Μάνος και εγώ έχουμε γαμπρό διαιτολόγο και μάλιστα από τους καλύτερους που κυκλοφορούν στην αγορά? Πλάκα για μας δηλαδή γιατί για εκείνον πρέπει να είναι κανονικός εφιάλτης...:-)))

Τέλος, για να μην θέσω μόνο άπιαστους στόχους, θα συνεχίσω να ζω την ζωή μου όπως την θέλω εγώ, ανάμεσα στους ανθρώπους που αγαπάω - την οικογένεια μου και τους φίλους της καρδιάς μου- και μακριά από κάθε είδους δήθεν, θα προσπαθήσω να παραμείνω για μια ακόμα χρονιά όσο πιο παιδάκι μου επιτρέπει η ηλικία μου (και η πρεσβυωπία μου και η new entry αρθρίτιδα μου), θα συνεχίσω να γελάω πολύ, να θυμώνω με πάθος (αλλά για λίγο), να ζηλεύω τον Μάνο (όσο πρέπει όμως :-)), να χαίρομαι τις στιγμές και να παλέυω για όσα εγώ θεωρώ σημαντικά.... Και θα συνεχίσω να κρατάω τις πόρτες της ζωής μου ανοιχτές για εκείνους που πρέπει και ερμητικά κλειστές για όλους τους υπόλοιπους προστατεύοντας έτσι την ηρεμία μου, την ησυχία μου και την καλή μου διάθεση... Α! Και θα συνεχίσω να είμαι εδώ φυσικά... Και ας σπάνε τα νεύρα ορισμένων ανωνύμων...:-))))

Φιλιά πολλά σε όλους και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να έχουμε μια υπέροχη, τυχερή και γελαστή καινούρια χρονιά κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και σε όλες τις κρίσεις...