Ονειρεύομαι πως είμαι σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο.... Παρούσα και απούσα μαζί.. Πως για όσο χρειαστεί, θαμπώνω και ενσωματώνομαι.. Με το τραπέζι, με τις καρέκλες, με το ντεκόρ.. Πως περνάνε τα βλέμματα από πάνω μου και δεν σταματάνε, με διαπερνούν σαν να είμαι διάφανη... Πως γνωρίζεις κάποιον αλλά σου είναι τόσο αδιάφορος που μπορεί να τον ξανασυναντήσεις κάποτε και να μην τον θυμάσαι καν? Αυτό...
Ονειρεύομαι πως για όσο χρειαστεί γίνομαι ένα τίποτα, ένα καθόλου.. Δεν κρύβω κανένα ενδιαφέρον απολύτως, κανένα μυστήριο, κανένα μυστικό και κανέναν κίνδυνο.. Μιλάω αλλά αυτά που λέω δεν ακούγονται.. Και αν ακούγονται ξεχνιούνται μέσα σε δευτερόλεπτα... Γελάω αλλά το γέλιο μου δεν έχει φως, είναι απλά ευγενική γκριμάτσα.. Δεν κολλάει πουθενά, δεν μένει.. Φοράω μαύρα και έχω καταφέρει την πλήρη απουσία χρώματος.. Ακόμα και τα μαλλιά μου έχουν χάσει την λάμψη τους για λίγο.. Μπορείς να με αγνοήσεις εύκολα και χρειάζεσαι προσπάθεια για να μου δώσεις σημασία.. Ακούω τους γύρω μου να συζητούν αλλά συμμετέχω ελάχιστα.. Όσο χρειάζεται για να μην φανώ αγενής αλλά και όσο πρέπει για να μην φανώ οτιδήποτε άλλο.. Ακούω αλλά δεν επικεντρώνομαι στις συζητήσεις.. Δεν με αφορά τι λέγεται γιατί όταν κάτι δεν σε αφορά δεν νοιώθεις την ανάγκη να εκφέρεις γνώμη...
Ονειρεύομαι πως η ψυχή μου μαζεύεται, κουβαριάζεται σε μια γωνιά του μέσα μου, και έξω μένει για όσο χρειαστεί το κέλυφος μου.. Αυτό που θα μπορούσα να είμαι αν έλειπε η ουσία που καθόρισε την διαδρομή μου... Μια αδιάφορη κυρία γύρω στα πενήντα... Μια μαμά, μια σύζυγος.. Μια γυναίκα χωρίς στίγμα, χωρίς επιτεύγματα, χωρίς σαφή προσανατολισμό.. Που κρατάει τις ισορροπίες, που ξέρει την θέση της, και που δεν θα κάνει την υπέρβαση ποτέ.. Που ζει στην σκιά ενός επιτυχημένου άντρα, στην σκιά ενός παιδιού, στην σκιά μιας ζωής που κάποτε την ονειρευόταν αλλιώς.. Λίγο αφημένη, λίγο φοβισμένη, λίγο συμβιβασμένη, λίγο παράξενη, λίγο αλλού... Που κάποτε μπορεί να είχε υπάρξει και όμορφη...
Ονειρεύομαι πως για ένα βράδυ, για έναν λόγο, για ένα θέλω, γίνομαι αυτό που κανείς δεν υπολογίζει, κανείς δεν θυμάται και κανείς δεν φοβάται... Ένα κάτι μέσα στον σωρό... Και παρόλο που μοιάζει με εφιάλτη, αυτό είναι το καλύτερο όνειρο που βλέπω τελευταία.. Και απολαμβάνω, και προσέχω ευλαβικά κάθε του λεπτομέρεια και κάθε του δευτερόλεπτο..
10 comments:
Εσυ μπορει να το ονειρευεσαι, καμμια φορα μπορει και να το επιδιωξεις, αλλα δεν θα γινει ποτε πραγματικοτητα αυτο σου το ονειρο,γιατι εισαι μια παρουσια ιδιαιτερη, φανταχτερη, μια γυναικα με εντονη προσωπικοτητα, ομορφια και ποτε μα ποτε δεν θα περασεις απαρατηρητη.!! Τωρα παλι αν ποτε το επιθυμησεις...μηπως μια μπουργκα σε σωσει??? Αλλα παλι αυτα τα ματια...θα σε προδωσουν!!!
Φιλια πολλααα
και ασε τα ονειρα να μπερδευονται γλυκα!!
Xaxaxaxaxa!!!!!!!Protaprilia etsi?
Z. opos Zorro
Αν το καταφέρεις, θέλω το τρόπο και το μέσο οπωσδήποτε, φιλενάδα μου!!
..... και εγώ θα σε κεράσω σουμάδα. Θα ρέει λέμε τώρα!!
Φιλιά καλη μέρα κai καλό μήνα θα έχουμε:)))
Σχόλια δεν αφήνω γενικά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση είπα να κάνω μια εξαίρεση όμως ο Ζ. με πρόλαβε εντελώς!! Οπότε θα περιοριστώ στην 2η, πιο βαρετή επιλογή μου και θα πω απλά: ΤΡΙΧΕΣ... :))
Μάνος
Ναι ναι ακριβώς. Και μετά ξυπνήσαμε και ο Απρίλης είχε ξημερώσει 2.
Φοβάμαι όμως πως το πρωταπριλιάτικο αστείο της χρονιάς ήταν το πρωινό μου ξύπνημα.
Α.
Κάποιες φορές θέλουμε τόσο πολύ να ηρεμήσουμε και να αράξουμε στον νιρβάνα μας χωρίς καμμία ευθύνη, σκέψη, στενοχώρια, καταναγκασμό, που μπορεί και να ονειρευόμαστε αυτό που λες!
Και το καταλαβαίνω ότι ώρες ώρες μπορεί και να το απολαμβάνεις!
Για λίγο!!!!
Γιατί έχεις λαμπερή προσωπικότητα φίλη και αυτή θα αναδυθεί σαν αστραπή και θα κόψει τον νιρβάνα στη μέση! :)))
Να το δω αυτό... Μόνο να το δω... Άμα δεν το δω, δεν θα το πιστέψω :))
Φιλιά πολλά!
υγ: όπως βλέπεις, λάθος μέρα το ανέβασες το όνειρο - δεν σε πιστεύει κανείς όμως?!
KAMEIA SXESH!!!!!alla oneira einai ayta.....kai sxedon panta,asxeta!!!
Filakia xxxxxxx
Φαίνεται λίγο σαν να σου κάνουμε όλοι κομπλιμέντα όμως είναι σαφές πως όσοι σε γνωρίζουν έχουν την ίδια γνώμη. Δεν μπορείς να περάσεις απαρατήρητη με το καθόλου.Αν προσπαθήσεις θα είναι φτιαχτό και θα φανεί γι' αυτό just keep being yourself.
Θοδωρής
Εντάξει τι να πω τώρα δηλαδή? Μόνο πως σας ευχαριστώ που μ΄αγαπάτε τόσο ώστε με βλέπετε με τα μάτια της καρδιάς...:-) Και πως τα ανώνυμα σχόλια που μου λέγανε πως είμαι ψωνάρα, γριά, άσχημη και με φίλους που με γλύφουν δεν τα ανέβασα για να μην μου χαλάσουν την ισορροπία της καλής ενέργειας...:-))) Φιλιά πολλά σε όλους...
Post a Comment