Ξεσκαρταρίσματα, αστέρια και άλλα εμπριμέ....

Από τον προηγούμενο μήνα, διαβάζω τα ωροσκόπια με προσοχή. Για μας τους Αιγόκερους θα είναι μια σημαντική χρονιά το 2014, μια χρονιά που μετά από πολλές ταλαιπωρίες θα πάρουμε μια ανάσα και θα κάνουμε μεγάλα βήματα στα επαγγελματικά και τα προσωπικά μας.. Ετσι λένε τουλάχιστον τα αστέρια.. Τα οποία προβλέπουν επίσης μεγάλα ξεσκαρταρίσματα.. Βέβαια, δεν ξέρω αν φταίει ο ωροσκόπος μου, ο απρόβλεπτος και τσουχτερός Σκορπιός, αλλά από ξεσκαρταρίσματα και τα προηγούμενα χρόνια μια χαρά τα πήγα, τόσο που αν συνεχίσει έτσι το σύστημα θα καταλήξω μόνη μου σαν την Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος αλλά τέλος πάντων.. Για να σοβαρευτούμε λίγο, είτε το λένε τα άστρα είτε όχι, μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε ποιοι άνθρωποι είναι για να μείνουν ή για να φύγουν στην ζωή μας με μεγαλύτερη ευκολία.. Και με πιο συνοπτικές διαδικασίες. Νομίζω επίσης πως μαθαίνουμε και να ξεπερνάμε θυμούς, απογοητεύσεις και απώλειες ευκολότερα, ίσως γιατί αισθανόμαστε τον χρόνο να λιγοστεύει οπότε αναγκαστικά δίνουμε σημασία στα αληθινά προβλήματα και σπαταλάμε την πολύτιμη ενέργεια μας για τα ουσιαστικά πράγματα της ζωής. 

Των οποίων η βάση παραμένει ίδια... Ότι κι αν δείχνει κάποιος στην επιφάνεια, όσο κι αν προσπαθεί να καλλιεργήσει ή να υποστηρίξει μια εικόνα, αν το μέσα δεν είναι σε αρμονία με το έξω, θα έρθει η ώρα που η αλήθεια θα φανερωθεί.. Γιατί δεν σε αλλάζουν δυστυχώς ούτε η επιτυχία, ούτε η μόρφωση, ούτε τα λεφτά, ούτε η καλή ζωή, ούτε καν η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους.. Αν δεν δουλέψεις εσύ ο ίδιος το μέσα σου, αν δεν κάνεις ουσιαστικά βήματα προς την ωριμότητα, την αυτογνωσία, την ισορροπία και την αλήθεια κυρίως της ψυχής σου, κανένα ακριβό κουστουμάκι και καμιά περσόνα δεν θα μπορέσει να κρατήσει για πολύ κρυφό αυτό που κρύβεται απο κάτω... 

Και αν προσπαθούσα να βάλω σε μια κλίμακα αυτά που εγώ θεωρώ μεγαλύτερα μειονεκτήματα στον χαρακτήρα των ανθρώπων, νομίζω πως θα έβαζα τον μικροαστισμό και την επαρχιώτικη νοοτροπία πάνω ακόμα κι απ΄την κακία.. Γιατί τον κακό άνθρωπο τον αντιμετωπίζεις ευκολότερα απ΄ ότι τον κομπλεξικό, κουτοπόνηρο και μικρόνοο κακομοίρη που προχωράει στην ζωή του σπρώχνοντας, βάζοντας τρικλοποδιές, κρίνοντας, κακολογώντας, και κυρίως ανταγωνιζόμενος τους άλλους. Η κακομοιριά που είναι ριζωμένη μέσα του, απόρροια του τρόπου που μεγάλωσε  μέσα σε συντηρητικές οικογένειες και σε μικρές κοινωνίες που το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι "ο κόσμος" και πως θα αναριχηθούν από την γωνιά τους κάπου "ψηλότερα", είναι ένας λεκές που σπάνια καθαρίζει από μυαλά και από καρδιές.. 

Και δεν έχει σημασία αν η αφετηρία είναι μια ελληνική επαρχία ή μια γειτονιά στο Queens της Νέας Υόρκης... Δεν έχει καν σημασία που είναι το τέρμα.. Μια που τελικά, πέρα και πίσω από κοσμικά και δήθεν, από βραβεία και συνεντεύξεις, από παρεάκια και κλίκες και από λοιπά τάχα μου κοσμοπολίτικα και μοδάτα, οι όμοιοι πάντα θα αναγνωρίζονται μεταξύ τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι μάσκες θα πέφτουν την πιο αμήχανη και αναπάντεχη στιγμή. Και αυτό είναι καλό φυσικά.. Και για εκείνους και για μας...Ετσι, για να γίνονται τα ξεσκαρταρίσματα ευκολότερα και για να μπορούν και τα αστέρια να κάνουν την δουλειά τους βρε αδερφέ... (Διπλής ανάγνωσης αυτό, μην σας πω και τριπλής...) Καληνύχτα..