Τακούνια or not τακούνια?

Πότε μπήκε κι όλας Φεβρουάριος, ούτε που κατάλαβα.. Περνάει ο καιρός και εμείς εξακολουθούμε να τρέχουμε, εποικοδομητικά και ευχάριστα αλλά παρόλα αυτά πολύ θα ήθελα να χαμηλώσουμε λίγο ταχύτητα, ίσα να προλαβαίνω να παίρνω καμιά ανάσα...

Για blogging κανονικό ούτε λόγος, μετά βίας καταφέρνω να γράφω κάθε Τρίτη την στήλη μου για το FnL, οπότε όταν βρω έστω και ελάχιστο χρόνο μπαίνω για δυο κουβέντες βιαστικές, έτσι γιατί μερικές συνήθειες κόβονται δύσκολα, ειδικά όταν είναι αγαπημένες..

Έτσι, σήμερα, εκεί που προσπαθούσα να βρω τι να φορέσω το βράδυ, σκέφτηκα να μεταφέρω τον προβληματισμό μου στο διαδικτυακό μου ημερολόγιο. Γενικά, σπάνια δεν ξέρω τι να βάλω.. Συνήθως ανοίγω την ντουλάπα μου και διαλέγω αυτό στο οποίο θα πέσει πρώτα το μάτι μου, από μια σειρά ρούχων που τα έχω διάλέξει έτσι ώστε πρώτον να με βολεύουν και δεύτερον να ταιριάζουν μεταξύ τους.. Όταν είσαι στα δικά μου κιλά άλλωστε, δεν είναι και πως έχεις ωκεανούς επιλογών. Με τα χρόνια έχω καταλήξει σε μονόχρωμες βάσεις - πολλά μαύρα, γκρί και καφέ τον χειμώνα, και μαύρα, λευκά και μπεζ το καλοκαίρι- τα οποία διανθίζω με αξεσουάρ που τους δίνουν χρώμα και στυλ.. Καπέλα, εσάρπες, κοσμήματα, παπούτσια, τσάντες... 

Εχω σωθεί με αυτό το σύστημα γιατί είμαι πάντα μια χαρά ντυμένη  για το δικό μου γούστο, και δεν χρειάζεται να προσαρμόζομαι σε μόδες τρελές. Και το αποτέλεσμα δεν το λες και κλασσικό, κάθε άλλο παρά...

Βοηθάει σ΄αυτό και το γενικότερο στυλ μου που είναι κάπως ανέμελο - για να το θέσω κομψά- αλλά to make a long story short μια χαρά την κάνω την δουλειά μου και το κυριότερο, μια χαρά νοιώθω μέσα στα ρούχα μου...

Ελα όμως που τους τελευταίους τρεις μήνες ξεκινήσαμε τα events του FnL.. Μην με παρεξηγήσετε, περνάω υπέροχα και είμαι καταχαρούμενη γιατί και το site πάει σφαίρα και μου αρέσει που γνωρίζω τους αναγνώστες μας... Απλά σ΄αυτά τα events αναγκαστικά πρέπει να ντύνομαι κάπως "καλύτερα"... Που σημαίνει πως κατ΄αρχάς πρέπει να βάφομαι αντί να βγαίνω είτε εντελώς άβαφτη είτε με το μαγικό τετράπτυχο πούδρα, μάσκαρα, ρουζ, λιπ γκλος που τόσο αγαπώ.. Πράγμα που το έλυσα άμεσα γιατί μπορεί να μην βάφομαι αλλά έχω τόνους καλλυντικών - μην ρωτήσετε γιατί, τα αγοράζω γιατί μου αρέσουν πολύ και μετά τα κοιτάζω, ακριβώς όπως έκανα κάποτε με τα ψηλοτάκουνα παπούτσια- οπότε αν εξαιρέσετε την πρώτη φορά που έβαλα μολύβι στα μάτια μου μετά από χρόνια και πλάνταξα στο κλάμα μέχρι να το συνηθίσω, τώρα το έχω ξαναθυμηθεί το σπορ και βάφομαι σαν εξπέρ...

Το πρόβλημα μου είναι τα τακούνια.. Γιατί όλα τα ρούχα που έχω και είναι κάπως πιο βραδινα, δεν ταιριάζουν καθόλου με τα φλατ παπούτσια μου, ούτε καν με τις αγαπημένες μου ασημένιες μπαλαρίνες που είναι τόσο a la mode φέτος. Μέχρι τώρα τα γλύτωσα γιατί ξεκίνησα με τα πιο ενδιάμεσα outfits που κάπως τα βόλεψα με κάτι ίσια μαύρα μποτάκια αλλά σήμερα στην Σπονδή θέλω να φορέσω κάτι πιο καλό... Όπως την μπλούζα μου με τις τυρκουάζ παγιέτες που τόσο μου αρέσει και την έχω φορέσει μια φορά μόνο στην ζωή μου, ή ένα άλλο εμπριμέ κάπως σπανιόλικου στυλ ρούχο που το λατρεύω γιατί βγάζω ώμους έξω και κάνει κάπως σέξυ, και το οποίο, άλλη μια φορά έχει τύχει να το βάλω κι αυτό... 

Ανέσυρα λοιπόν σήμερα από τα ψηλά ράφια της ντουλάπας μου ένα ζευγάρι τακούνια - κλασσικά και μαύρα- και τα φόρεσα να κάνω μια δοκιμή στο σπίτι και ζαλίστηκα... Όσο κι αν λέω από μέσα μου πως δεν πρόκειται να περπατήσω σήμερα, από το αυτοκίνητο στο τραπέζι μου θα πάω και πίσω με άντε δυο τρεις βόλτες μέσα στην αίθουσα για τα PR, ξέρω πως και σαν τσολιάς τα περπατάω γιατί νοιώθω άβολα, και θα κουραστώ με το που θα βγω από το ασανσέρ... Οπότε?

Μαζεύω τις παγιέτες και τα φρου φρου και ανασύρω τα total black.. Που έτσι για το καλό, λέω να τα συνδυάσω με ένα ζευγάρι πανύψηλα μπρονζέ wedges Tata-Naka, τα οποία είναι σούπερ άνετα - για τακούνια πάντα- και με ένα ωραίο βραδινό παλτό που επίσης έχω φορέσει ελάχιστα... Θα βρω και ένα από τα λα λα τσαντάκια μου, θα ταιριάξω και κανένα σκουλαρίκι παράξενο, μια χαρά θα είμαι... 

Και θα ελπίζω πως μια άλλη φορά θα καταφέρνω να σκαρφαλώσω και στα δωδεκάποντα.. Ή και όχι.. Όπως έχει πει και ο Gore Vidal, "στυλ είναι να ξέρεις ποιός είσαι, τι θέλεις να πεις, και να μην σου καίγεται καρφί".. Και για να συμπληρώσω, στυλ είναι κυρίως να νοιώθεις όμορφα μέσα στα ρούχα σου... Να τα φοράς και να μην σε φοράνε... Αυτά και καλή μας εβδομάδα... :)