Φαγητό στο Λονδίνο....

Ναι, το ξέρω πως σας υποσχέθηκα shopping post πρώτα αλλά τι να κάνω που σήμερα η κουζίνα μοσχοβολάει καραμελωμένα λεμόνια γιατί το βράδυ έχω gourmet dinner για αγαπημένους φίλους και το Δεσποινάριον γράφει μέσα στο μεσημέρι για πίτσες? Με έπιασε μια λιγούρα μέχρι ζαλάδας την καημένη την νοικοκυρά οπότε, κάνω προσωρινό skip τα ψώνια και πάω κατευθείαν στο ψητό... Και ομιλώ καταρχάς κυριολεκτικά για ψητό μια που ένα από τα μεσημεριανά μας γεύματα ήταν στο Rules, το παλαιότερο εστιατόριο του Λονδίνου (μια που άνοιξε το 1798 όπως βλέπετε στην φωτογραφία του καταλόγου) και το οποίο ειδικεύεται στην αγγλική παραδοσιακή κουζίνα...

Εκεί, δοκίμασα το ωραίοτερο roast beef που έχω φάει ποτέ στην ζωή μου συνοδευμένο από όλα τα παραδοσιακά side dishes όπως Yorkshire pudding, Dauphinoise Potatoes και ... beef ζού οπως μου είπε ο χαριτωμένος σερβιτόρος που μου έφερε το πιάτο στο τραπέζι... Για κάποια δευτερόλεπτα τον κοίταζα άναυδη προσπαθόντας να καταλάβω τι ακριβώς μπορεί να ήταν αυτό το "ζού" μια που ο ζωωολογικός κήπος μου φαινόταν μάλλον ανακόλουθος με το πιάτο σαν έννοια, όταν όμως ακούμπησε το μπολάκι δίπλα στο πιάτο μου το μυστήριο λύθηκε αυτοστιγμί... Ήταν Beef Juis, δηλαδή ζωμός κρέατος, δηλαδή gravy... Τώρα γιατί το juis έπρεπε να είναι στα γαλλικά με βρετανική προφορά δεν το κατάλαβα αλλά who cares really?
Το θέμα είναι πως το πιάτο μου ήταν υπέροχο και είχε και οδηγίες χρήσης, ή μάλλον, βρώσης... Έπρεπε να κόψω στην μέση την Yorkshire pudding, να βάλω μέσα κομματάκια κρέας, να βάλω από πάνω πατάτες, να τα περιχύσω όλα αυτά με τον ζωμό και μετά.... Γιαμ, γιαμ, γιαμ... Μετά έπεσα σε νιρβάνα...

(Οκ, ξέρω ότι δεν φαίνεται και τόσο yummy σε αυτή την φωτογραφία αλλά trust me, μιλάμε για πανδαισία γεύσης..)

Ήταν και το περιβάλον απίθανο, όλο ξύλο γύρω- γύρω, με δερμάτινους καναπέδες και φωτογραφίες πελατών από την Queen Mother (ξέρετε, εκείνον τον φοβερό γιάγιο που πέθανε πριν από δυο τρία χρόνια σε ηλικία κοντά στα 100 και κυκλοφορούσε μέχρι τελευταία στιγμή με μπαστούνια, βοηθούς που την ψιλοέσπρωχναν και φοβερά καπέλα) μέχρι πιο πρόσφατα celebrities τύπου Guy Richie, Tamara Melon κλπ...



Φυσικά ο κατάλογος ήταν γεμάτος με διάφορες very tempting λιχουδιές όπως fish pie (που την πήρε η Luciana και ήταν σούπερ και την φωτογράφισα βεβαίως, βεβαίως) αλλά και roast young phaesant που πήρε ο Δημήτρης και θα την δείτε παρακάτω μαζί με το νυχάκι στο ποδαράκι της...:-)
(Fish pie)


(Και το πουλερικό με το νυχοποδαράκι..)

Δυστυχώς, ενώ ήθελα οπωσδήποτε να δοκιμάσω και γλυκό - για Sticky Toffee & Date Pudding
with Butterscotch το έβλεπα το θέμα - αμέσως μετά είχαμε κανονίσει το περίφημο afternoon tea στο Lanesborough και δεν άντεχα, θα έσκαγα κανονικά... Οπότε το άφησα για την επόμενη φορά μια που στο Rules θα ξαναπάω οπωσδήποτε!!!

Το δεύτερο εστιατόριο στο οποίο έπαθα την πλάκα μου ήταν το Scott's... Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν το ήξερα, το πρωτοείδα σε ένα αφιέρωμα που του έκανε το περιοδικό Tatler που κυκλοφορεί, αλλά σκέφτηκα πως για να του βάζει τρείς (όχι διαφημιστικές) σελίδες στο επαιτιακό τεύχος για τα 300 χρόνια κυκλοφορίας του κάτι θα λέει, και έτσι είπα να κλείσουμε τραπέζι για να το δούμε...



Στο μεταξύ, το είπα και στον αγαπημένο μου φίλο τον Βαγγέλη (Χατζή) που μόλις είχε επιστρέψει από Λονδίνο και άστραψε το μάτι του.. Γιατί είχαν πάει με την Aurora οι δυό τους για lunch και είχαν περάσει σούπερ οπότε, ακολούθησα την συμβουλή του και μας έκλεισα δυο θέσεις στο μπαρ (στρωμένο με απίθανο πράσινο όνυχα και ατομικές λάμπες) για lunch που είναι πολύ καλύτερα από ότι σε τραπέζί, πρώτον γιατί είσαι μέσα στην μέση του θέματος, μέ σούπερ θέα σε όλους και σε όλα και δεύτερον είσαι στρατηγικά τοποθετημένος μπροστά ακριβώς στην τεράστια μαρμάρινη προθήκη με τα φρέσκα όστρακα και μπορείς να παραγγέλνεις λιχουδιές ατάκα και επιτόπου...

(Το stand με τα θαλασσινά)

Εμείς φάγαμε τα νοστιμότερα scallops που έχουμε δοκιμάσει ποτέ, και μετά μοιραστήκαμε μια Dover sol menier (την μεγαλύτερη που έχω δει ever) και ένα rib eye... Μιλάμε για φαγητό απίστευτο, συνδυασμένο με σούπερ σέρβις, σούπερ περιβάλλον... Όλα σούπερ...








Αν πάτε πάντως, στο τέλος αφήστε μια μικρή γωνιά για την lemon pavlova.. Ήταν τόσο ανάλαφρη, αέρινη και αφράτη και συγχρόνως τόσο νόστιμη που ήθελα να κρατήσει για πάντα...:-)))





Βέβαια, είχαμε μια ακόμα γαστρονομική εμπειρία και μάλιστα δύο αστεριών Michelin αλλά αυτή προτιμώ να την ξεχάσω για πάντα... Οκ, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κρίνω εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας αλλά μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως προσωπικά προτιμώ να φάω όχι στο Rules ή στο Scott's αλλά στο τελευτίο μαγαζάκι της γωνίας που πουλάει burgers παρά να ξαναπάω στο συγκεκριμμένο εστιατόριο... Όπου έφαγα μια κουταλιά ριζότο και ένα κομματάκι τραγανή πέτσα από αρνί μεγάλη σαν το μικρό μου δάχτυλο και αυτό ήταν, όλο το βράδυ... Για να καταλάβετε, η Σπονδή έχει δέκα φορές καλύτερο φαγητό, και είναι γνωστό πως στα είκοσι πιο αγαπημένα μου εστιατόρια στην Αθήνα η Σπονδή βγαίνει τριακοστή πρώτη...:-)
Anyway, ένα βράδυ ήταν και πέρασε... Ευτυχώς η παρέα ήταν σούπερ, μας είχε κανονίσει και η Doris νωρίτερα εισητήρια για το θέατρο και είδαμε το Breakfast at Tiffany's και σιγά μην άφηνα τον κύριο Marcus Wearing να μου χαλάσει το κέφι.. Όχι αγάπη μου... Κάτι μαγείρους σαν εσένα, εμείς στην Ελλάδα τους στέλνουμε να ψήνουνε κοψίδια στην Βάρη, στα Βλάχικα... Άμα πια! Υψηλή γαστρονομία my ass!!!!!
Τέλος πάντων, ας μην τα σκέφτομαι και συγχίζομαι και έχω και υψηλή πίεση η γριά γυναίκα... Το δικό μου συμπέρασμα ασχέτως αστεριών και γαστρονομίας είναι πως στο Λονδίνο αξίζει να επισκεπτόμαστε τα πιο παραδοσιακά και κλασσικά εστιατόρια, δηλαδή αυτά ακριβώς που μας λείπουν από την Αθήνα.. Γιατί, πήγαμε και στο Umu και φάγαμε εξαιρετικά, ίσως το καλύτερο nigiri που έχω φάει ποτέ, αλλά να σας πω κάτι? Σούπερ japanese (ή έστω, όχι τόσο super αλλά λίγο λιγότερο) έχουμε και εδώ.. Υπάρχει το λατρεμένο Matsuhisa, υπάρχει το Central, άνοιξε προχτές και το Coo του Ζαννή.. Δεν μας λείπει το sushi, δόξα τον θεό της fusion και της γιαπωνέζικης γαστρονομίας... Scott's και Rules όμως, ούτε έχουμε ούτε θα αποκτήσουμε φοβάμαι.. Οπότε... Εκεί είναι το "ζου"....:-))) Φιλιά πολλά σε όλους και καλό υπόλοιπο σαββατοκύριακο...

Rules

35 Maiden Lane, Covent Garden, London WC2E 7LB,
Τηλ. 0040 207 836 5314

και

Scott's
20 Mount Street
London
W1K 2HE
Reservations: 0040 20 7495 7309

Υ.Γ. Ξαναδιάβασα το κείμενο και μέτρησα καμιά σαρανταριά "σούπερ"... Επαναλαμβάνομαι αλλά δεν αλλάζω λέξη... Αφού ήταν όλα τόσο μα τόσο... Super!!!!!!!:-)))