Ευτυχία είναι....

Να πέφτω το βράδυ να κοιμηθώ και να είμαστε όλοι στο σπίτι...

Βραδιές με φίλους καρδιάς, καλό φαγητό και κρασί και γέλια μέχρι το πρωί...

Η αγκαλιά του Άρι... Μπορώ να μείνω εκεί για πάντα? Και να λιώνω σαν φρέσκο βουτυράκι?

Να παίρνω βαθιά ανάσα και βουτάω το κεφάλι μου στο κρυστάλινο νερό του Άγιου Σώστη αρχές Μαϊου...

Να κάνει έξω κρύο και να είμαστε μέσα στο σπίτι, στα ζεστά, με αναμμένα κεριά, τζάκι, καναπέ και αγαπημένα εργάκια στο DVD...

Να στολίζω το σπίτι για τα Χριστούγεννα ξέροντας πως θα τα περάσω έχοντας γύρω μου όλους όσους αγαπάω..

Η αγκαλιά του Μάνου.. Το πιο απάνεμο λιμάνι της γης... Και το πιο αγαπημένο...

Η μουσούδα του Droopy κολημένη στο πρόσωπο μου όταν είμαι λυπημένη ή κακόκεφη....

Να ξαπλώνω σε δροσερά σεντόνια μετά από ένα πρωινό στον ήλιο και ένα απολαυστικό ντους με Laura Mercier Lemon Tart...

Να βυθίζω τα δόντια μου στα ολόφρεσκα macaron του Laduree, αυτά με το τριαντάφυλλο και την σαμπάνια...

Ο πρωινός καφές με την Μαρία.. Η βεβαιότητα πως υπάρχει ένας ακόμα άνθρωπος στην ζωή μου που με αγαπάει γι' αυτό που είμαι, ότι και αν είμαι...

Η μυρωδιά της νύχτας από το μπαλκόνι μου την άνοιξη, ανακατεμένη με το άρωμα της λεμονιάς που ανθίζει κάτω από το παράθυρο μου...
Η αγκαλιά της μαμάς μου... Ακόμα...
Τα ταξίδια με τον Μάνο... Να ανακαλύπτουμε μαζί καινούρια μέρη και μετά από τόσα χρόνια, να περνάμε ακόμα το ίδιο καλά...
Η αίσθηση του απαλού κασμιριού πάνω στο δέρμα μου όταν φοράω το αγαπημένο μου, αρχαίο, μπεζ πουλόβερ...
Η μυρωδιά του χαρτιού που φτάνει στα ρουθούνια μου κάθε φορά που ανοίγω ένα καινούριο βιβλίο...
Το ζεστό ζυμωτό ψωμί βουτυγμένο μέσα στον κρόκο ενός χωριάτικου τηγανητού αυγού.. Μια γεύση που κάθε φορά με γυρίζει πίσω στα παιδικά μου χρόνια...Πριν ξεκινήσουν να χαλάνε...
Οι παλιές φωτογραφίες... Που θυμάμαι ακριβώς πότε τραβήχτηκαν και με κάνουν ακόμα να χαμογελάω με νοσταλγία ανάμικτη με τρυφερότητα...
Να βυθίζω τα πόδια μου στην καυτή άμμο το καλοκαίρι στην παραλία.. Ο ήλιος και το ευχάριστο τράβηγμα που νοιώθω στο δέρμα μου όταν στεγνώνει επάνω του το αλάτι της θάλασσας...
Να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα από βεράντες με θέα χωμένη μέσα σε λατρεμένες αγκαλιές...
Η ανακούφιση που νοιώθω κάθε φορά που βγαίνουν τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις μας.. Και είναι καλά...
Η αυτογνωσία... Και η αίσθηση του μικρού θριάμβου που νιώθω κάθε φορά που κάνω ένα ακόμα βηματάκι προς την σωστή κατεύθυνση...
Ο Άρις... Μόνο να τον κοιτάζω... Φτάνει...