Τέσσερα χρόνια...

"Αργότερα, περπατώντας στους διαδρόμους του Harrods το μυαλό μου ταξιδεύει αλλού... Νοιώθω πως η εύθραυστη ακόμα ισορροπία μας έχει διαταραχτεί, και αυτό με αποδιοργανώνει... Θεωρητικά δεν θα έπρεπε καν αν με νοιάζει.. Η ζωή μου είναι γεμάτη από ανθρώπους, αλλά για κάποιον παράξενο λόγο έχω μεγάλα σχέδια για το μέλλον και μια παράλογη σχεδόν σιγουριά πως όλα αυτά δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία... Και να που τώρα, έτσι ξαφνικά, αναρωτιέμαι αν τελικά ο ρόλος μου σε αυτή την παραγωγή θα είναι guest αντί για leading part...

Ο καθρέφτης μπροστά στα Marni, αυτός που με δείχνει ψηλή και λεπτή ενώ δεν είμαι καθόλου, μου δίνει την ιδέα... Η αληθινή εικόνα μας είναι αυτή που ξέρουμε και όχι αυτή που δείχνουμε.. Οπότε οκ, θα κάνω για μια ακόμα φορά αυτό που κάνω καλύτερα... Για σένα μόνο, αφιερωμένο εξαιρετικά... What you see is exactly what you get... Στο Mandarin Oriental λίγο αργότερα πίνω Snow Queen και ανοίγω κάποια από τα πιο κρυφά χαρτιά μου στο τραπέζι... Ευτυχώς, κάποιος με ακολουθεί, και σε λίγο η κουβέντα τα έχει όλα... Γκομενικά, κρίσεις, μαλακίες από παλιά που μας στοιχειώνουν ακόμα, ότι έχουμε στο ντουλάπι μας κρυμμένο χρόνια, κρυμμένο αλλά πάντα εκεί... Ελπίζω να κατάλαβες πόσο μακρυά φτάσαμε για σένα σήμερα.. Επειδη νοιώσαμε προφανώς ότι το άξιζες απολύτως.. Και είδες? Δεν έγινε και τίποτα... Γιατί τα όρια μας τα βάζουμε εμείς... Και όταν χρειαστεί, όταν θελήσουμε, όταν τολμήσουμε, εμείς τα ξεπερνάμε..."

Τι έχει αλλάξει τέσσερα χρόνια μετά? Τα πάντα και τίποτα.. Για όλα όσα ζήσαμε, για όσα όρια ξεπεράσαμε και όσα θα ξεπεράσουμε ακόμα, για τις αλήθειες και τα ψέματα, και τα παιχνίδια με τους καπνούς και τους καθρέφτες που με έναν παράξενο τρόπο έγιναν η βάση μιας αλήθειας, για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον και κυρίως για την διαδρομή που ήταν ενδιαφέρουσα to say the least, και για την αγάπη φυσικά, που όλα τα αντέχει, σ΄ευχαριστώ πολύ...