Μαγειρίτσα Λαγκαδινή

Η συνταγή για μαγειρίτσα που ακολουθεί δεν είναι από τις συνηθισμένες. Βλέπετε, στον τόπο καταγωγής του Μάνου, που είναι τα Λαγκάδια Αρκαδίας, συνηθίζουν την μαγειρίτσα να την φτιάχνουν πηχτή σαν φρικασέ και όχι σούπα. Πέρα από αυτό, η συγκεκριμένη δεν έχει ούτε το παραδοσιακό αυγολέμονο.. Είναι "κόκκινη" με ντομάτα δηλαδή, και πριν σερβιριστεί την ανακατεύουν με γιαούρτι... Μπορεί να σας ακούγεται παράξενη ως concept αλλά μιιλάμε για αποτέλεσμα beyond...
Όσο ζούσε, την έφτιαχνε ο πεθερός μου ο οποίος ήταν σούπερ μάγειρας με ειδικότητα μάλιστα στα αυγολέμονα και αυτό από μόνο του δίνει άλλη αξία στο ότι προτιμούσε αυτή την παραλλαγή από την κλασσική.. Δυστυχώς τότε δεν είχα ανακαλύψει ακόμα την μαγειρική σαν χόμπι και δεν είχα ασχοληθεί να τον βοηθήσω ή να πάρω την συνταγή... Τώρα που δεν είναι πια μαζί μας, και μια που θα μείνουμε για πρώτη φορά εδώ και χρόνια στην Αθήνα για Πάσχα, αποφάσισα να βρω την συνταγή και να την δοκιμάσω.. Ευτυχώς το σόι του Μάνου είναι μεγάλο και οι αδερφές του πατέρα του είναι και φοβερές μαγείρισσες και μπόλικες, οπότε δεν δυσκολεύτηκα να βρω άκρη. Έτσι, το Μεγάλο Σάββατο από το πρωί θα πέσω με τα μούτρα στην προετοιμασία.. Και είμαι σίγουρη πως ο πεθερός μου από κει που είναι θα με κοιτάζει περήφανος.. Και λίγο άναυδος ίσως γιατί νομίζω πως αν κάποιος του έλεγε μερικά χρόνια πριν πως θα ασχολούμουν με το σπορ θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια.. Εξαιρετικά αφιερωμένο λοιπόν το σημερινό ποστ σε εκείνον.. Που μας λείπει πάρα πολύ, όσο και αν περνάει ο καιρός... Τέτοιες μέρες μάλιστα, γιορτινές, εμένα προσωπικά μου λείπει ακόμα περισσότερο...
Λένε πως ο χρόνος τα απαλύνει όλα... Και είναι αλήθεια αυτό, για τα πράγματα που μας πληγώνουν.. Αυτά που μας έκαναν να χαιρόμαστε όμως, οι άνθρωποι και η αγάπη τους που ξεχείλιζε την ψυχή μας ζεστασιά και ασφάλεια, δεν ξεχνιούνται.. Ούτε γεμίζει το κενό που αφήνουν πίσω τους... Μαθαίνουμε απλά να ζούμε χωρίς αυτούς.. Και πάντα, ,μα πάντα, τους έχουμε μαζί μας... Να μας κάνουν με την θύμηση τους πότε να χαμογελάμε και πότε να δακρύζουμε...

Μαγειρίτσα Λαγκαδινή.

Υλικά

2 συκωταριές και μια σακούλα εντεράκια .
1 κρεμμύδι ξερό
2 ματσάκια κρεμμυδάκια φρέσκα
1 ματσάκι μάραθο
1 ματσάκι άνηθο
2 1/2 κουταλιές πελτέ
5 κουταλιές της σούπας λάδι
αλάτι πιπέρι
1 δοχείο γιαούρτι στραγγιστό (αυτό με το χεράκι)

Εκτέλεση

Πλένουμε καλά τα εντεράκια, τα τρίβουμε με λεμόνι και αλάτι να ασπρίσουν , τα ξεπλένουμε και τα βάζουμε μαζί με τις συκωταριές σε μια κατσαρόλα με νερό ίσα που να τα σκεπάζει. Τα αφήνουμε να ζεματιστούν αλλά να μην βράσουν. Ψιλοκόβουμε τα μυριστικά (τα φρέσκα κρεμμυδάκια με και με το πράσινο τους). Σουρώνουμε την συκωταριά και τα εντεράκια, τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα κόβουμε σε μικρά κομματάκια. Τα βάζουμε σε μια βαθιά κατσαρόλα το λάδι, τα τσιγαρίζουμε, ρίχνουμε την ντομάτα, το αλατοπίπερο και τα μυριστικά και νερό τόσο ώστε να βράσουν μεν αλλά να μην γίνει η μαγειρίτσα νερουλή (ούτε καν να τα σκεπάζει δηλαδή). Καλύτερα είναι να ξεκινήσετε με λιγότερο νερό και αν χρειαστεί να συμπληρώσετε κατά την διάρκεια του μαγειρέματος. Πρέπει να βράσουν καλά η συκωταριά και τα εντεράκια και το μείγμα να είναι παχύρρευστο έτσι ώστε, όταν θα συμπληρώσετε το γιαούρτι να τρώγεται με το πιρούνι. Λίγο πριν την σερβίρετε, και αφού την έχετε βγάλει από την φωτιά, προσθέτετε το γιαούρτι το οποίο πρέπει να το έχετε βγάλει αρκετή ώρα νωρίτερα από το ψυγείο για να έχει πάρει την θερμοκρασία του δωματίου και να μην κόψει όταν πέσει μέσα στο ζεστό φαγητό (περίπου τον μισό κεσέ - θα το δείτε με το μάτι έτσι ώστε να πήξει όσο σας αρέσει).

Η συγκεκριμένη μαγειρίτσα κρατάει υπέροχα στην κατάψυξη. Μπορείτε να την βάλετε σε ατομικά τάπερ και να την ζεσταίνετε όποτε σας πιάσει λιγουρίτσα.. Εμείς την έχουμε φάει και 6 μήνες μετά και ήταν πραγματική απόλαυση...
Υ.Γ. 2 Η μαγειρίτσα της φωτογραφίας είναι η γνωστή παραδοσιακή.. Θα φωτογραφίσω την δική μου και θα την αντικαταστήσω το Σάββατο...:-)