Αλάτι και πιπέρι...

Οι παλαιότεροι (οι συνομήλικοι μου δηλαδή) μπορεί διαβάζοντας τον τίτλο να θυμηθήκατε την ομώνυμη εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, τότε, σε μια άλλη εποχή, που η τηλεόραση δεν έπαιζε (σχεδόν) μόνο σκουπίδια και που οι σοβαροί δημοσιογράφοι είχαν και καλλιέργεια, και επίπεδο, και γνώσεις, και τρόπους, και χιούμορ... Παρόλα αυτά, το ποστ ουδεμία σχέση έχει με το concept εκείνο... Απλά, μια που κάτι ο καιρός που έφτιαξε και δεν με εμπνέει να κάθομαι και πολύ μέσα στο σπίτι και δη μπροστά στον υπολογιστή, κάτι η δίαιτα που συνεχίζεται αισίως μια χαρά και έτσι δεν μαγειρεύω και τόσο (ή τουλάχιστον δεν μαγειρεύω και τόσο ενδιαφέροντα πράγματα) είπα να ανεβάσω την συλλογή μου από αλατοπιπεριέρες για να παραμείνει μαγειρικό το blog μια που στο τσακ ήμουν να ανεβάσω ένα ποστ για παπούτσια...:-)

Η συλλογή μου αυτή λοιπόν ξεκίνησε χρόνια πριν μάλλον ανορθόδοξα.. Με κλοπές δηλαδή, μια που το είχα σαν χόμπι να "βουτάω" τα αλατοπίπερα από τα μαγαζιά που πηγαίναμε αν αυτά βέβαια είχαν κάποιο ενδιαφέρον... (τα αλατοπίπερα, όχι τα μαγαζιά). Μάλιστα, ένας από τους "παθόντες" εστιάτορες που στην συνέχεια έγινε φίλος, είδε άναυδος την αλατιέρα του (μια υπέροχη αγελαδίτσα που δυστυχώς έσπασε κάποια χρόνια αργότερα μια που καμιά κακή πράξη δεν μένει ατιμώρητη τελικά) να φιγουράρει πρώτη μούρη πάνω σε ένα από τα ράφια της κουζίνας μου όταν τον κάλεσα κάποτε σπίτι για φαγητό...:-)
Στην συνέχεια βέβαια, θέλετε γιατί οι ενδιαφέρουσες αλατοπιπεριέρες άρχισαν να σπανίζουν, θέλετε γιατί εξελίχθηκα σε καλύτερο άνθρωπο, άρχισα να τις αγοράζω.. Ή να μου τις χαρίζουν οι φίλοι μου... Σήμερα έχω αρκετές, και τις καλύτερες τις έχω τοποθετήσει πάνω στο φουρνάκι μικροκυμάτων για να τις χαζεύω και να μου φτιάχνουν το κέφι... Σας τις παρουσιάζω λοιπόν με υπερηφάνεια και σας φιλώ γλυκά όλους...

Η χοντρούλα μπροστά στο ψυγείο μου θυμίζει τον εαυτό μου, και τα γλυκύτατα κινεζάκια είναι δώρο της φιλενάδας μου της Γεωργίας...

Οι δύο chefs είναι από τα παλιότερα κομμάτια που έχω και οι πιπεριές κολλάνε μεταξύ τους με μαγνητάκι...

...όπως ακριβώς και η πριγκίπισσα με τον βάτραχο της...:-)

Υ.Γ. Μαζί με τις αλατοπιπεριέρες είχα ξεκινήσει και μια συλλογή από κλεμμένα τασάκια... Μάλιστα έχω μια ιστορία από το Bobos στο Κεφαλάρι που έχει πολύ γέλιο αλλά θα σας την διηγηθώ μια άλλη φορά, όταν ανεβάσω το ανάλογο ποστ...:-)