Δευτέρα πρωί και σήμερα γιορτάζει η μαμά μου.. Πράγμα που σημαίνει πως η μέρα είναι χαρούμενη έτσι κι αλλιώς και πως η εβδομάδα μπαίνει με χαμόγελα.. Χτες την γιορτάσαμε και επισήμως την μαμά, μας τραπέζωσε στο σπίτι της και περάσαμε σούπερ, και φάγαμε και σαν γουρουνάκια μενού που άρχισε με λαζανάδα, συνέχισε με ρολό και πουρέ και έκλεισε με τρομερή Saint Honore .. Μπουσουλώντας φύγαμε το απόγευμα όπως καταλαβαίνετε..
Γενικά περνάω όμορφα αυτόν τον καιρό... Μετά από μερικούς πολύ δύσκολους μήνες, σαν να έχει αρχίσει να ηρεμεί το τοπίο και να χαλαρώνουμε, κι αυτό είναι απολύτως ανακουφιστικό.. Είναι και το timing εξαιρετικό μια που έρχονται Χριστούγεννα, η πιο αγαπημένη μου γιορτή μέσα στον χρόνο, οπότε και τα τελευταία ίχνη μιζέριας ή στεναχώριας θα εξαφανιστούν έτσι κι αλλιώς από μόνα τους.. Θα τα εξολοθρεύσουν τα φωτάκια και τα στολίδια του δέντρου, οι φίλοι καρδιάς που θα μαζευτούν σπίτι με αφορμή διάφορα τραπέζια που ετοιμάζω και η βεβαιότητα πως τελικά, την κολυμπήσαμε κι αυτή την φουρτούνα και περάσαμε απέναντι, όλοι...
Βέβαια, υπάρχουν και οι τελευταίες εκκρεμότητες, μια που, όπως λένε όλοι οι αστρολόγοι, αυτές οι μέρες είναι των τελευταίων ξεκαθαρισμάτων και ξεσκαρταρισμάτων για μας τους Αιγόκερους. Και η αλήθεια είναι πως πράγματι, την εποχή αυτή όσα μας ενοχλούν έχουν την ιδιότητα να εμφανίζονται ολοκάθαρα μπροστά μας και μάλιστα με παραπάνω από μια αφορμές... Σαν μερικοί άνθρωποι να έχουν αποφασίσει να δείξουν όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται πως δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς, πως δεν μπορούμε να βασιστούμε όχι στην παρουσία τους αλλά ούτε καν στα λόγια τους, έστω και για τα πιο μικρά και τα πιο αυτονόητα, οπότε ας το πάρουμε απόφαση και ας πάμε παρακάτω... Σαν μερικές καταστάσεις να τις έχεις σύρει τόσο πολύ, και για τόσον καιρό, που και η πιο μικρή αίσθηση αντίστασης σε κάνει να θέλεις να πάρεις ένα μαχαίρι, να κόψεις το σκοινί, και να φύγεις τρέχοντας προς άγνωστη κατεύθυνση..
Απλά, όλα αυτά είναι πιο εύκολο πια να συμβούν, έτσι νοιώθω..Και να συμβούν φυσικά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς ανακοινώσεις και χωρίς βάρος. Ίσως γιατί ο καθένας - κι εγώ μαζί- πρέπει να πάρει αυτό που του αναλογεί, αυτό για το οποίο έχει προσπαθήσει..
Και τελικά, η πραγματική ευτυχία είναι πως όσο δυσάρεστα ή λυπηρά κι αν είναι κάποια πράγματα, η ζωή από μόνη της σε σπρώχνει με φόρα μπροστά.. Κι έτσι αύριο κατεβάζουμε τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια απ΄το πατάρι.. Μπαίνουμε επισήμως σε mood γιορτών δηλαδή, και την ενέργεια μου πια θα την αφιερώσω στα όμορφα του μήνα που έρχεται.. Στους ανθρώπους της ζωής μου και στις ετοιμασίες για να περάσουμε τα Χριστούγεννα όπως πρέπει.. Με φρεσκοψημένα Red Velvets και μπισκότα shortbread, με λίστες δώρων, καλεσμένων και υλικών που συμπληρώνονται πυρετωδώς μέρες τώρα, με ιδέες για ωραίες μαζώξεις και κυρίως με την ανακουφιστική αίσθηση πως ότι χρειάζομαι είναι εδώ, δίπλα μου και γύρω μου... Είμαστε γεροί, είμαστε μαζί, είμαστε αισιόδοξοι, και έχουμε περάσει όλοι τις εξετάσεις μας με flying colours σε κάθε επίπεδο.. Εχουμε αποδείξει ο ένας στον άλλο πως όταν χρειάστηκε και αντέξαμε, και τρέξαμε , και νοιαστήκαμε, και βγήκαμε απ΄τον δρόμο μας, και ζητήσαμε συγγνώμες, και τις εννοοούσαμε, και διαλέξαμε να υπάρχουμε ο ένας στην ζωή του άλλου, συνειδητά.. Αυτό είναι άλλωστε το jewel of my crown.. Η εκλεκτική μου οικογένεια που αποτελείται πέρα από το παιδί μου, τον σύντροφο μου και την μαμά μου, και από τους ελάχιστους εκείνους ανθρώπους της ζωής και της καρδιάς μου που η παρουσία τους είναι η φόρα και ταυτόχρονα το λιμάνι μου... Guys, εσείς ξέρετε ποιοί είστε όπως ξέρετε και πόσο πάρα, πάρα πολύ σας αγαπώ. Πάμε να περάσουμε υπέροχα το υπόλοιπο 2013 και να υποδεχτούμε με δόξα και τιμές το 2014 που θα είναι σίγουρα η χρονιά μας...
No comments:
Post a Comment