Η κυρία Ματίνα δεν μένει πια εδώ....

Η σημερινή μέρα ανήκει με έναν θλιβερό τρόπο στην κυρία Ματίνα.. Ξαδέρφη της πεθεράς της Μαρίας (της κουμπάρας μου) επέστρεψε κάποια στιγμή από Καναδά όπου είχε πάει με τον άντρα της και δούλευε σαν νταντά, και ανέλαβε να βοηθήσει την Μαρία με την Εύα που ήταν τότε μωρό. Στην λογική του μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα έστελνα και εγώ τον Άρι όταν είχαμε κάτι να κάνουμε και έτσι, μαζί και μαζί της από τα τρία τους μέχρι τα σχεδόν δεκάξι τους, έχουν περάσει τα παιδιά μας παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, καλοκαίρια στο Κυπαρίσσι και χειμωνιάτικα σαββατοκύριακα στον Παρνασό που είχε το εξοχικό της, βράδια που θέλαμε να βγούμε, διακοπές στην Μύκονο και αλλού, και ατελείωτα απογεύματα που απλά ήθελαν να παίξουν... Η κυρία Ματίνα είχε πάντα τον τρόπο της μαζί τους... Ήξερε να τα κουμαντάρει, να τους βάζει κανόνες, να τα απασχολεί και ταυτόχρονα να βρίσκει χρόνο να χαζεύει τις αγαπημένες της σειρές στην τηλεόραση... Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ζούσε σχεδόν μόνιμα στο σπίτι της Μαρίας, κάτι σαν μαμά της και παρέα ταυτοχρόνως, ένας απολύτως δικός μας άνθρωπος που του εμπιστευόμασταν ότι πολυτιμότερο είχαμε, τα παιδιά μας, που την λάτρευαν όσο τα λάτρευε και εκείνη... Σε όλες μας τις όμορφες στιγμές, η κυρία Ματίνα ήταν πανταχού παρούσα.. Στον γάμο μας τράβηξε το μοναδικό βίντεο που διαθέτουμε, στα πάρτυ των παιδιών όχι μόνο πρωτοστατούσε αλλά μαγείρευε κιόλας γιατί ήταν και wanabe Μαμαλάκης, ή έστω κυρία Βέφα και στα δύσκολα δεν έχανε ποτέ την ψυχραιμία της και είχε πάντα μια λύση για όλα...
Πριν από τρία χρόνια που τα παιδιά της Μαρίας μεγάλωσαν και δεν χρειάζονταν πια άνθρωπο μόνιμα μέσα στο σπίτι, η κυρία Ματίνα ανέλαβε την ανηψιά μου, την Μυρτώ... Στο πάρτυ της πέρσι τον Ιούλιο, που έκλεισε τα τρία, την θυμάμαι να την καμαρώνει και να την τραβάει βίντεο σαν να ήταν εγγόνι της... Και μετά... Μετά άρχισαν κάτι ζαλάδες, κάτι πονοκέφαλοι, μια επέμβαση που δεν είχε την επιτυχία που ελπίζαμε , χημειοθεραπείες, και η κυρία Ματίνα, έτσι ξαφνικά και σε λιγότερο από έξι μήνες, προχτές το βράδυ, ταξίδεψε για άλλά μέρη, μακρινά... Η Μαρία λέει πως αποφάσισε ότι δεν ήθελε άλλο να ζει έτσι και αφέθηκε να φύγει... Και μπορεί να έχει δίκιο...
Και σήμερα που είναι η κηδεία της, εννοείται πως δεν θα μπορούσα να λείπω... Θα είμαι εκεί, όπως ήταν τόσες φορές εκεί και εκείνη για μας και θα της ευχηθώ μέσα από την ψυχή μου εκεί που πάει να την συντροφεύουν τα χαμόγελα των παιδιών μας και η καλή τους αύρα... Και νοιώθω την υποχρέωση αλλά και την ανάγκη να της πω και από εδώ , δημοσίως, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έκανε για τον Άρι, που ήταν και έξω από τις όποιες υποχρεώσεις της στο κάτω κάτω της γραφής... Και ένα αντίο...Με όλη μου την αγάπη...Καλό ταξίδι βρε Ματίνα... Θα σε θυμόμαστε όλοι...