Saturday, April 20, 2013

Άνοιξη, έτσι ξαφνικά...




Σάββατο απόγευμα και η λιακάδα έξω από το παράθυρο μου κλείνει πονηρά το μάτι.. Βγαίνω στην βεράντα και χαζεύω τα λουλούδια που έχουν αρχίσει να ανθίζουν μετά από έναν δύσκολο χειμώνα, κάνοντας τον αέρα να μυρίζει με ζαλιστικές μυρωδιές. Κάτι θέλω να γράψω αλλά δεν ξέρω πως... Χαζεύω στο You Tube ψάχνοντας ένα τραγούδι που θα ντύσει μουσικά την διάθεση μου... Το βρίσκω.. Είναι άνοιξη κανονικά πια, τα τελευταία κρύα δεν καταφέρνουν να μου αλλάξουν mood και σήμερα θα αφήσω τα μαλλιά μου να στεγνώσουν σγουρά, τέρμα για φέτος το ίσιο, το φθινόπωρο πάλι.. Ονειρεύομαι διακοπές, κάνω σχέδια για μια μικρή πασχαλιάτικη απόδραση, πίνω καφέδες με τις φίλες μου, η Μαρία ανακάλυψε το Pinterest και χαίρεται σαν παιδάκι, έχω κατεβάσει ήδη τα καλοκαιρινά μου ρούχα, το βράδυ θα βγω και θα περάσω όμορφα, και αύριο το μεσημέρι το ίδιο, χρωστάω μερικά σ΄αγαπώ που δεν είπα εκεί που έπρεπε, και το κυριότερο, λατρεύω τον χρόνο.. Που μπορεί περνώντας να αφήνει τα σημάδια του στο πρόσωπο μου που δεν είναι πια όπως παλιά, και που μπορεί να με κάνει να κουράζομαι ευκολότερα και να γίνομαι όλο και πιο γερο-παράξενη, αλλά ταυτόχρονα έχει την ιδιότητα να βάζει τα πάντα στην σωστή τους διάσταση, ανθρώπους και καταστάσεις, και να θαμπώνει αυτά που μας κρατούσαν δέσμιους - πρόσωπα, συνήθειες, αισθήματα παγίδες- και να μας αφήνει ελεύθερους και πιο δυνατούς, έτοιμους να αντιμετωπίσουμε το μέλλον.. 




Γράφω και χαμογελάω και βαθιά μέσα μου έχω και λίγες τύψεις. Που όταν έχει να κάνει με παραμύθια και με καθρέφτες και καπνούς έχω μονίμως την τάση να πιστεύω πως θα κρατήσουν για πάντα. Που παραμυθιάζω πρώτη εγώ τον εαυτό μου και μπλέκομαι μέσα στον ιστό της ιστορίας σαν να μην ξέρω πως στο τέλος το βιβλίο θα χαλάσει γιατί οι σελίδες θα ξεθωριάσουν από το ξεφύλλισμα.. Αν μπορούσα να είχα μια μαγική δύναμη, ένα ραβδί που θα το κουνούσα και θα γινόταν ένα θαύμα, θα ήταν να μπορώ να κρατήσω την μαγεία ζωντανή.. Να διατηρώ την λάμψη, και το μυστήριο, και τις πεταλούδες στο στομάχι για πάντα.. Όμως κοίτα να δεις που η σκόνη έρχεται και απλώνεται παντού με τον καιρό και ο μόνος τρόπος για να την διώξεις είναι να ανοίξεις τα παράθυρα διάπλατα και να αφήσεις το φως να μπει και να υποδεχτείς την επόμενη μέρα.. Φιλιά!