Ψυχανάλυση και shopping... Ο τέλειος συνδυασμός...

Σάββατο πρωί.. Πίνω τον πρώτο καφέ της μέρας καθισμένη στο γραφείο μου περιτριγυρισμένη από χρώμα ροζ και λεμονί και από λεπτομέρειες κοριτσίστικες. Χαζεύω φωτογραφίες και ποστς σε blogs και social media και μασουλάω αργά μια μπάρα δημητριακών. Που μου αρέσει γιατί μου θυμίζει την British Airways και τα ταξίδια προς Λονδίνο...

Το μυαλό δουλεύει με τους δικούς του παράξενους τρόπους και εγώ, απλός παρατηρητής προς το παρόν των σκέψεων και των περίπλοκων διαδρομών του, ανακαλύπτω όλο και πιο άναυδη πως ο τελευταίος χρόνος με άλλαξε πολύ. Το άδειο σπίτι με μελαγχολεί πια, η μοναξιά που επιζητούσα με τόσο πάθος κάποτε τώρα με κάνει να αισθάνομαι άβολα. Εξακολουθώ να κοιμάμαι στην "μεριά" μου στο άδειο διπλό κρεβάτι, δυσκολεύομαι να κανονίσω προγράμματα μόνη μου, βαριέμαι αφόρητα ακόμα και την προοπτική του να βρεθώ ανάμεσα σε καινούριους ανθρώπους και να προσπαθήσω να τους μάθω απ' την αρχή, και, όταν ονειρεύομαι τα τέλεια σενάρια, έχουν να κάνουν με στιγμές μοιρασμένες με ανθρώπους που αγαπάω πολύ. Όχι με έρωτες, όχι με πάθη, όχι με περιπέτειες... Και δες πως τα φέρνει λοιπόν η ζωή, που η συντροφικότητα που χρόνια τώρα στο μυαλό μου ήταν συνώνυμη με την έλλειψη ελευθερίας -κι ας μην μου την στέρησε ποτέ κανείς- ξαφνικά παίρνει την αληθινή της διάσταση... Και κάτι μέρες σαν την σημερινή όλα όσα μου έλεγαν χρόνια τώρα η Μαρία και οι υπόλοιπες φίλες μου, και ο Χοϊμες, κουδουνίζουν στ΄αυτιά μου σαν να τα ακούω μόλις. Καλά τα ξεσηκώματα, και τα παιχνίδια, και τα πέρα δώθε και τα πήγαινε έλα, καλή η αίσθηση του ότι πέτρα που κυλλάει δεν χορταριάζει, και η παιδικότητα που σε κρατάει ζωντανό, και το μισό εδώ και μισό εκεί, και τα νάζια και η ελευθερία του να κάνεις πράγματα κυρίως για τον εαυτό σου αλλά να τελικά που αυτός ο εαυτός είναι που κάποια στιγμή αποφασίζει πως σημασία έχει να είσαι μαζί με εκείνους που αγαπάς και σ΄αγαπούν. Πως χρειάζσαι την βάση σου σταθερή και τις ρίζες σου εκεί που νοιώθεις ασφαλής, και πως καμιά φορά πρέπει όντως να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί το σύμπαν να αποφασίσει να στο δώσει...

Τέλος πάντων.. Να μην σας τα ζαλίζω με τα φλασάκια που τρώω στα καλά καθούμενα και με τα μικρά μαθήματα αυτογνωσίας live, τα πάντα στην ζωή μας αλλάζουν ξανά και ξανά και αυτή είναι και η ομορφιά τους. Όσο έχουμε την πολυτέλεια να επαναπροσδιορίζουμε τις σχέσεις και τις αγάπες μας, και να τις επιλέγουμε ξανά και ξανά παρόλες τις αλλαγές των θέλω και των πρέπει μας, όλα θα αντέχουν στον χρόνο και θα ανανεώνονται. 

Πίσω στα μικρά και καθημερινά, μια βόλτα με την Μαρία προχτές στο ΙΚΕΑ απέφερε θησαυρούς. Όπως αυτά τα δυο κεραμικά μπωλάκια- κεριά που ταίριαξαν τέλεια με το τραπεζάκι που έφερα από το Λονδίνο... Και κόστισαν κάτι λιγότερο από 6 ευρώ, δηλαδή εντάξει, σχεδόν τσάμπα..

ΤΟ ΙΚΕΑ μου θυμίζει το μαγαζί από το οποίο ψωνίζω τα περισσότερα ρούχα μου.. Λέγεται Ulla Popken και απευθύνεται στις πιο curvy από εμάς, και εκ πρώτης όψεως είναι γεμάτο από αδιάφορα έως κακόγουστα πράγματα.. Αν ψάξεις όμως, ανακαλύπτεις κομμάτια σούπερ.. Όπως αυτό το parka που ψώνισα φέτος τον χειμώνα και το έλιωσα στην κυριολεξία και στο Λονδίνο και εδώ.. 

'Η αυτές τις δυο γκρίζες ζακέτες που τις φοράω ή μαζί όπως εδώ ή μόνες τους συνδυάζοντες τις με παντελόνια ή φόρμες ανάλογα με την περίσταση.. 

Και μετά από αυτό το σύντομο διάλειμμα για bloging, πάω να συνωστιστώ λίγο στο super market γιατί το ψυγείο μου θυμίζει την έρημο της Σαχάρας και τα αγόρια μου δεν θα βρίσκουν τις λιχουδιές που αγαπούν και ώρα είναι να αρχίσουν να μην με προτιμούν.. Καλό σαββατοκύριακο everybody!!! Have fun...