Τριήμερο στην πόλη...

Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και η πόλη έχει αδειάσει. Από την Παρασκευή το μεσημέρι που βρήκα να παρκάρω μπροστά στο Gaspar φάνηκε, κρίση ξε-κρίση οι Έλληνες θα βρουν πάντα την άκρη - ένα εξοχικό δικό τους ή κάποιου φίλου, ένα σπίτι στο χωριό, μια προσφορά σε κάποιο ξενοδοχείο, μια σκηνή σε μια παραλία- και θα εκδράμουν κατά κύμματα για τις πρώτες επίσημες διακοπές της σεζόν..Το timeline μου έχει γεμίσει ήδη από φωτογραφίες με θέα θάλασσα, κουβαδάκια, καλαμαράκια, ηλιοβασιέματα, και τις χαζεύω χαμογελώντας, έχοντας μια ανακουφιστική αίσθηση πως η ζωή συνεχίζεται- ευτυχώς- όσο κι αν οι πολιτικοί και οι εταίροι μας βάζουν τα δυνατά τους κάθε τόσο να μας αγχώνουν.

Πίσω στην Αθήνα, οι λίγοι που μείναμε περνάμε καταπληκτικά. Την Παρασκευή το απόγευμα, πίνοντας παγωμένους καφέδες και χυμούς και τρώγοντας τα υπέροχα γλυκά του Διονύση μαζί με την Λένα και την Κατερίνα που ήρθε μόλις από το Λονδίνο και απολαμβάνει τον καιρό και τους φίλους που πεθύμησε, δεν σταματήσαμε να γελάμε σαν τα χαζά ένα ολόκληρο τρίωρο. Η Κατερίνα είναι και στην κανονική της ζωή αυτό που βλέπουμε στα καταπληκτικά της shows, και η διήγηση των περιπετειών της στην Αυστραλία μας έκανε να κλαίμε κυριολεκτικά, και όχι επειδή την συμπονέσαμε... 

Και χτες βράδυ, κάτω από την ασπρισμένη μουριά της κας Σούλας, μαζευτήκαμε παρέα μεγάλη και αγαπημένη και οι ώρες πέρασαν σαν το γάργαρο νεράκι, με κουβέντες ατελείωτες, παγωμένες μπύρες, δροσιά και με ένα υπέροχο λαμπερό φεγγάρι να λούζει τα πάντα με το ασημένιο του φως..

Στα ενδιάμεσα αράζω στην βεράντα μας που επιτέλους την συμμαζέψαμε, παρέα με τα λατρεμένα αγόρια της ζωής μου, βλέπω Mr Selfridge - μια καταπληκτική σειρά του BBC με την ιστορία του ιδρυτή του γνωστού πολυκαταστήματος την οποία να κατεβάσετε άμεσα, θα μαγευτείτε- μαγειρεύω λιχουδιές, στίβω σπιτικές λεμονάδες και απολαμβάνω στιγμές ηρεμίας παρέα με το βιβλίο της Γιάννας. 

Έτσι κι αλλιώς, και στις καλές εποχές τα αποφεύγαμε αυτά τα τριήμερα.. Ακόμα κι όταν ήμουν στο νησάκι από το Μάιο ήδη, αυτές οι μέρες ήταν που μας έβγαζαν από την βολή μας και που προανήγγελαν το τέλος της ηρεμίας και την αρχή του πανικού. Ξέραμε πως από αυτό το τριήμερο και μετά, και μέχρι τις 20 Αυγούστου, θα έπρεπε να ξεχάσουμε τις άδειες παραλιές, τις αραιά στημένες ξαπλώστρες, τα χαλαρά μεσημέρια με φίλους στον Τάσο στην Παράγκα ή τα βράδια που χωρίς ραντεβού μαζευόμασταν όλοι στο Sea Satin που λειτουργούσε ακόμα σαν ταβερνάκι χωρίς τα νταβαντούρια και τους χορούς πάνω στα τραπέζια. "Άρχιζε ο πόλεμος" όπως έλεγε ο φίλος μου ο Μίμης, ένας πόλεμος αναγκαίος και απαραίτητος σε ένα νησί που ζει από τον τουρισμό αλλά που εμείς τον αποφεύγαμε πάντα όσο καλύτερα μπορούσαμε..

Anyway, αυτά πέρασαν οριστικά και το νησάκι είναι πια out of question για μένα τουλάχιστον, για πολλούς λόγους.. Πέρα από τους συναισθηματικούς και τους κολληματικούς και για έναν απολύτως πρακτικό.. Με το Λονδίνο προ των πυλών τον Οκτώβριο, τσιγκουνεύομαι το κάθε παραπανίσιο ευρώ που θα πρέπει να δώσω στο μεταξύ γιατί ξέρω πως θα μου λείψει από εκεί. Και προτιμώ να περάσω όσο καλύτερα μπορώ στο Λονδινάκι τον χειμώνα, παρά να περάσω συμπαθητικά το καλοκαίρι στην Ελλάδα... Και επειδή ξέρω καλύτερα από τον καθένα πως ειδικά στην Μύκονο, για να περάσω όπως ξέρω και αγαπάω δεν θέλω μερικά παραπανίσια ευρώ αλλά ένα budget τεράστιο, από το μέτριο -ειδικά εκεί- θα προτιμήσω το καθόλου...

Οπότε για μένα η πρώτη επίσημη καλοκαιρινή απόδραση θα έρθει το επόμενο σαββατοκύριακο, όταν οι πολλοί θα έχουν επιστρέψει.. Στο μεταξύ λέμε με τα κορίτσια να ξεκινήσουμε και τα μπάνια - καθημερινές πάντα, είπαμε τον συνωστισμό δεν τον έχουμε καθόλου- οπότε έχουμε μπει στο τριπάκι να αναζητάμε παραλίες εκτός του Αστέρα. Εχετε κάτι να μας προτείνετε? Που να είναι κοντά, να έχει ομπρέλες και ξαπλώστρες, και άμμο, και beach service, και ωραίο κόσμο για να χαζεύουμε.. Αντε! Περιμένω ιδέες...   Καλημέρα και φιλιά!!!!