Κάθε Δευτέρα πρωί πίνω καφέ με την μαμά μου.. Έτσι κι αλλιώς τις Δευτέρες το σπίτι "ανήκει" στην κα Όλγα που έρχεται να το βάλει σε μια τάξη και εμείς εξαφανιζόμαστε για να μην είμαστε μέσα στα πόδια της, οπότε μια χαρά συνδυάζω έτσι το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Πήγαμε λοιπόν Gaspar που είναι αγαπημένο στέκι πια, ο Πάνος με κοροϊδεύει πως πρέπει να το λέω "το γραφείο μου" τόσο συχνά που πάω, αλλά τι να κάνουμε τώρα? Είναι κοντά στο σπίτι, το έχουν αγαπημένοι φίλοι, έχει καλό καφέ και περατζάδα, και ο chef patissier - ο επίσης αγαπημένος Διονύσης Αλέρτας- μας στέλνει καταπληκτικά γλυκά..
Το ίδιο βράδυ πήγαμε στο καινούριο μου πιο αγαπημένο εστιατόριο της Αθήνας. Το Rakkan σερβίρει γιαπωνέζικη fusion κουζίνα στο στυλ του Nobu, αλλά μας πέφτει πολύ πιο κοντά από την Βουλιαγμένη μια που είναι στο κέντρο της Κηφισιάς, και εκτός από όλα τα άλλα υπέροχα που δοκιμάζουμε κάθε φορά, έχει και bao γεμιστά με γαρίδες και κάρρυ, extra spicy, αέρινα και yummy, επιπέδου Royal China (best dim sum in London) από τα οποία έφαγα δυο καλαθάκια μόνη μου και μετράω μέρες για να ξαναπάω...
Την Τρίτη μας συνέβη το εξής καταπληκτικό. Μετά από μια hectic μέρα με ανέβασμα ύλης για το site, γράψιμο τρελό, καθυστερήσεις επίσης τρελές και άλλα τέτοια εμπριμέ, αποφασίσαμε να πάμε θερινό σινεμά. Για να δούμε την "Υψηλή Μαγειρική" στον αγαπημένο Δημοτικό Κινηματογράφο Μίμης Φωτόπουλος. Πάμε λοιπόν, βγάζουμε τα εισητήρια μας, αγοράζουμε τα pop corn και τα αναψυκτικά μας, στρωνόμαστε, και μόλις έρχονται και οι φίλοι μας συνειδητοποιούμε πως έπαιζε άλλο έργο, το οποίο δεν μας ενδιέφερε.. Τα μαζεύουμε λοιπόν, αλλάζουμε τα εισητήρια μας για να τα χρησιμοποιήσουμε μια άλλη φορά, και καταλήγουμε στο ολοκαίνουριο The Dalliance House στην Κηφισιά.. Που είναι ένα μαγαζί κούκλα, με δυο όμορφες αυλές και μια τεράστια μπάρα μέσα πίσω από την οποία μεγαλουργεί ο γνωστός στους cocktail lovers Γιάννης Σαμαράς.. Αράξαμε στην δροσερή πίσω αυλή, παραγγείλαμε finger food και μπόλικα ποτά, κουβεντιάσαμε, γελάσαμε, και η βραδιά κύλησε σούπερ και χωρίς άλλα απρόοπτα...
Στο The Dalliance House επιστρέψαμε και το επόμενο πρωί για καφέ γιατί μου άρεσε πάρα πολύ ο χώρος και η προσοχή που έχουν δώσει σε κάθε μικρή λεπτομέρεια και ήθελα να το δω και μέρα. Ήταν το ίδιο κούκλα και με την ευκαιρία δοκιμάσαμε και ένα εξαιρετικό "ελληνικό" cheese cake με βύσινο, καρύδι και μαρμελάδα ντομάτας...
Την Πέμπτη το πρωί πήγα για μπωτέ.. Η ρίζα κόντευε να φτάσει πια μέχρι τα αυτιά μου και με την Λίνα να έχει φύγει διακοπές, χρειαζόμουν επειγόντως ένα μανικιούρ. Έτσι απευθύνθηκα πανικόβλητη στον φίλο μου τον Κωνσταντίνο που μετά από πολλά χρόνια θητείας στον Βαγγέλη Χατζή άνοιξε πρόσφατα το δικό του, υπέροχο The Barbers and Co στην Κηφισιά και σκίζει.. Τέλειος χώρος for men only, με μπιλιάρδο, μπάρα για ποτά, βεράντα καταπληκτική στην οποία στήνονται συχνά πυκνά τρελά πάρτυ, και φυσικά όλη την γκάμα του pampering από κούρεμα και ξύρισμα μέχρι μασάζ και mani- pedi. Ευτυχώς λοιπόν ο Κωνσταντίνος έχει προνοήσει να έχει και ένα prive δωματιάκι για να εξυπηρετεί και εμάς τα κορίτσια σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης οπότε με έσωσε. Μου έκανε το τέλειο χρώμα, έφτιαξα και νύχι σούπερ, και φεύγοντας πήρα και δώρο μια καταπληκτική κρέμα για τα χέρια της Spa με άρωμα λεμονόχορτο....
Μέχρι να τελειώσω με τα ρεκτιφιέ είχε έρθει και η Λένα, οπότε πήγαμε απέναντι στο Hamptons για καφέ και cupcakes που είχαμε καιρό...
Και το βράδυ έβγαλα το τέλειο μαλλί μου βόλτα στο Κολωνάκι για να δοκιμάσουμε το καινούριο Paragon, ένα ιταλικό εστιατόριο που άνοιξε στον κήπο του St. George Lykabettus. Κούκλα χώρος που σου δίνει την αίσθηση πως είσαι σε καράβι, ωραία μουσική και κουζίνα που σηκώνει δουλειά ακόμα αλλά έχει τις βάσεις για να γίνει πάρα πολύ καλή.. Θα ξαναπάμε σίγουρα, σύντομα...
Η Παρασκευή είχε αφίξεις, ήρθε για μερικές μέρες η φιλενάδα μου η D. από το Λονδίνο και έτσι βρεθήκαμε στο Gaspar για έναν καφέ που κράτησε τρεις ώρες στην διάρκεια των οποίων ανταλλάξαμε όλα τα νέα τόσων μηνών, είπαμε τα γνωστά κοριτσίστικα που έκαναν τα διπλανά τραπέζια να στήσουν αυτί κανονικό, κουτσομπολέψαμε τρελά, και γενικά περάσαμε σούπερ. Η D. είναι από τις φίλες μου εκείνες που δεν βλέπω όσο συχνά θα ήθελα, ούτε εδώ ούτε στο Λονδίνο μια που είναι κορίτσι καριέρας και δουλεύει απίστευτα πολύ -ειδικά στο Λονδίνο πρέπει practically να την σύρεις για να την βγάλεις έξω- αλλά επίσης είναι από τους ανθρώπους εκείνους που τους θεωρώ πολύ πολύ δικούς μου. Ήταν πάντα δίπλα μου όποτε την χρειάστηκα, στα δύσκολα και τα εύκολα, με έχει στηρίξει με αγάπη και με σοβαρότητα (κι εγώ το ίδιο εκείνη ελπίζω) μοιραζόμαστε με άνεση χρόνια τώρα τα προβλήματα, τα μυστικά αλλά και τις χαρές μας, και κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.. Πράγμα που το βρίσκω υπέροχα αισιόδοξο και ανακουφιστικό. Επιστρέφοντας στο σπίτι, με περίμενε ένα αναπάντεχο πεσκέσι.. Η φίλη και παλιά μου συμμαθήτρια Χριστιάννα Αγγελονίδη μου έστειλε μια σειρά από καταπληκτικά γλυκά κουταλιού για να τα δοκιμάσουμε και πραγματικά, μας ενθουσιάσε.. Ξεκίνησα από το βύσινο και την φράουλα και μου μένει το πετροκέρασο αλλά όπως και να ΄χει, τα Go for...Eat, είναι εντελώς σπιτικά και σούπερ νόστιμα και σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα... Και κρίμα που δεν σκέφτηκα το ίδιο βράδυ που πήγαμε στην κα Σούλα (στο αγαπημένο Kουτούκι) με σούπερ παρέα, να πάρω ένα βάζο μαζί μου να το φάμε με γιαούρτι ή με παγωτό.. Oh well, next time...
Το πρόγραμμα του Σαββάτου το είχαμε οργανώσει από την αρχή της εβδομάδας γιατί έτσι όπως τρέχουμε κάθε βράδυ έξω με τα καινούρια openings και όλα αυτά που πρέπει να βλέπουμε για το site, καταλήγουμε να μην βλέπουμε τους κολλητούς μας οπότε έπρεπε να συνδυαστούμε όλοι μαζί και αυτό χρειάζεται ένα κάποιο planning.. Έτσι, βρεθήκαμε στο Espera, ένα καινούριο εστιατόριο που άνοιξε πριν λίγο καιρό στην Κηφισιά κοντά στον σταθμό του τρένου με πολύ όμορφη αυλή που θυμίζει κήπο σπιτιού, και περάσαμε τέλεια. Αρκεί να σας πω ότι συναντηθήκαμε στις 10 και φύγαμε στις 3 και... Το κλείσαμε το μαγαζί κανονικά... :)
Όσο για την Κυριακή, εννοείται πως δεν ήθελα να κάνω τίποτα που να με βγάλει από το σπίτι μου έστω και για πέντε λεπτά.. Πρόγραμμα dolce far niente, με άραγμα στην βεράντα, social media, εφημερίδες, βιβλία, μουσική, ξένες σειρές, άφθονο χουζούρι και ελαφρύ φαγητό γιατί - νομίζω πως μπορώ να το παινευτώ πια- παρόλο που είμαι κάθε βράδυ έξω κρατάω γερά και τρώω πολύ λίγο και προσεκτικά, και τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται πια... Είπαμε.. Έχω το secret project να τρέχει και ο καιρός περνάει σαν νεράκι, να, έφτασε κι όλας ο Ιούλιος στο τελευταίο δεκαήμερο του.. Και σκοπεύω να είμαι απολύτως έτοιμη right on time, σε κάθε επίπεδο, περιμέντε και θα δείτε...
Και στο μεταξύ, φιλιά πολλά και να έχουμε μια υπέροχη εβδομάδα.. Τελείωσε και ο βρωμο- ανάδρομος οπότε μπορούμε πια να ελπίζουμε στα καλύτερα...
No comments:
Post a Comment