Κρεατόσουπα της μαμάς...

Όλες αυτές τις μέρες που περνούσα τις ώρες μου κουλουριασμένη από τον καναπέ στο κρεβάτι μου και πίσω με τα δέκατα, το συνάχι και τον βήχα να με ταλαιπωρούν, ονειρευόμουνα την κρεατόσουπα της μαμάς μου... Αυτή που μου έφτιαχνε πάντα όταν αρρώσταινα μικρή και που με δυο απολαυστικές, καυτές μπουκιές γιάτρευε τα πάντα, από τα ρίγη του πυρετού μέχρι την μουρμούρα και την μιζέρια που φέρνουν μαζί τους η γρίπη ή το κρυολόγημα... Από τα πολλά πράγματα που χάνουμε μεγαλώνοντας, τα πιο πολύτιμα νομίζω πως είναι αυτές οι μικρές ανακουφιστικές λεπτομέρειες που μόνο οι μαμάδες ξέρουν να προσφέρουν τόσο μαγικά... Οι εντριβές με Vix και ένα φιλί για καληνύχτα, οι αγκαλιές που μυρίζουν Opium του Yves St. Laurent και θαλπωρή όταν κρυώνεις, η αίσθηση του ότι κάποιος σε σκεπάζει το βράδυ μέσα στον ύπνο σου, η βεβαιότητα πως κάποιος ξενυχτάει για σένα και μετράει τις ανάσες σου.. Και η αχνιστή κρεατόσουπα με τα ζυμαρικά γράμματα που κάνουν τις παιδικές ανασφάλειες να φεύγουν τρέχοντας μακριά...
Σήμερα που είμαι εγώ πια η μαμά του σπιτιού, όλα αυτά υπάρχουν πια μόνο στις αναμνήσεις μου.. Που σημαίνει πως όταν κρυώνω από τα δέκατα πρέπει να κουκουλωθώ καλύτερα με το κουβερτάκι μου, όταν νιώσω λίγο καλύτερα πρέπει να ντυθώ καλά και να συρθώ μέχρι το super market για να υπάρχει φαγητό για το μεσημέρι και πως το βράδυ, μέσα στον ύπνο μου, πρέπει να εξακολουθώ να μετράω ανάσες... Όχι όμως τις δικές μου.. Φυσικά δεν παραπονιέμαι... Λατρεύω τον ρόλο της μαμάς, παρόλο που δεν τον παίζω τόσο καλά όσο τον έπαιζε η μαμά μου... Απλά καμιά φορά, στα πολύ δύσκολα, κλείνω τα μάτια και αναπολώ εκείνες τις μαγικές στιγμές της αθωότητας και εκείνο το συναίσθημα της ασφάλειας που ένοιωθα όταν ήξερα πως κάποιος άλλος φρόντιζε τα πάντα για μένα...
Έτσι, επηρεασμένη από όλες αυτές τις γλυκές αναμνήσεις , σήμερα που ξύπνησα επιτέλους περδίκι, έχοντας βέβαια προλάβει να κολλήσω τον Μάνο, είπα να φτιάξω την περίφημη κρεατόσουπα, έτσι για να μου φύγει η λιγούρα βρε αδερφέ... Και τώρα ανυπομονώ να δοκιμάσω την πρώτη αχνιστή μπουκιά με μπόλικο, φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Κρεατόσουπα της μαμάς.

Υλικά

1 κομμάτι μοσχάρι ποντίκι περίπου 1 κιλό
3 κολοκυθάκια
3 καρότα
3 πατάτες
1 κρεμμύδι ξερό
μισό ματσάκι σέλινο
2 κύβους Knorr βοδινό
μισό κονκασέ
δυο καυτερές πιπερίτσες
2 αυγά
2 λεμόνια
ένα φλιτζάνι ζυμαρικό τύπου πεπονάκι
αλάτι- πιπέρι

Εκτέλεση.

Βάζουμε το κρέας και το κρεμμύδι ολόκληρο σε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό που να το σκεπάζει και να το περνάει και δυο δάχτυλα και το αφήνουμε να σιγοβράσει ξαφρίζοντας το κάθε τόσο μέχρι που να αρχίσει το νερό να μένει απολύτως καθαρό. Είναι πολύ σημαντικό το καλό ξάφρισμα, να το προσέξετε. Αν χρειαστεί συμπληρώνετε με ζεστό νερό. Όταν τσιμπήσετε το κρέας και είναι σχεδόν έτοιμο ρίχνετε μέσα τα λαχανικά ολόκληρα, το σέλινο επίσης ολόκληρο με το κοτσάνι, τις πιπερίτσες, τους κύβους Knorr , το κονκασέ και το αλατοπίπερο και αφήνετε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν, περίπου άλλη μισή ώρα. Στην συνέχεια τα αφαιρείτε με την τρυπητή κουτάλα, συμπληρώνετε νερό αν χρειαστεί ώστε να έχετε περίπου 6 πιάτα της σούπας ζωμό, προσθέτετε το ζυμαρικό και αφήνετε να βράσει για άλλο ένα τέταρτο. Τέλος, χτυπάτε τα αυγά με τα λεμόνια σε ένα βαθύ πιάτο και αυγοκόβετε τον ζωμό με τον γνωστό τρόπο... (ξέρετε, με φιλάκια κ.λ.π) Σερβίρετε σε βαθιά πιάτα μέσα στα οποία εκτός από την σούπα βάζετε και από ένα κομμάτι κρέας και λαχανικά.
Όπως βλέπετε η συνταγή αυτή δεν έχει καθόλου λάδι, μια που το κρέας βγάζει από μόνο του, αν θέλετε όμως μπορείτε να προσθέσετε λίγο όταν βάλετε τα λαχανικά να βράσουν. Επίσης, σας συνιστώ στο σερβίρισμα να προσθέσετε μπόλικο πιπέρι... Μιλάμε για τεράστια απόλαυση!!!!