Ένα τριήμερο που θα ήθελα να κρατούσε πέντε μέρες... Τουλάχιστον..:-)

Ο λαιμός μου με γδέρνει ακόμα αλλά που θα πάει, θα περάσει... Το χειρότερο βέβαια είναι ο βήχας που με πιάνει τις νύχτες και με κάνει να ξυπνάω και να πνίγομαι αλλά που θα πάει, θα περάσει κι αυτός... Αργότερα που θα βγω για δουλειές διάφορες θα πάω μια βόλτα και από το φαρμακείο αναζητώντας κανένα άλλο σιρόπι μήπως δω προκοπή αλλά νομίζω πως το έχω πάρει απόφαση ότι θα ταλαιπωρηθώ λίγο ακόμα... Φυσικά, τίποτα απ' όλα αυτά δεν με εμπόδισε να περάσω ένα υπέροχο τριήμερο με κάποιους από τους πιο αγαπημένους μου φίλους - εξ ου και η έμπνευση του προηγούμενου ποστ- που άρχισε με τα γενέθλια του Άλκη το Σάββατο και έκλεισε πανηγυρικά με το χτεσινό σαρακοστιανό lunch της Λιάνας που μας εντυπωσιάσε για μια ακόμα φορά όχι μόνο με την μαγειρική της αλλά και με την επιμονή της στην λεπτομέρεια, πράγμα που την κάνει από τις καλύτερες οικοδέσποινες που ξέρω....


(Η τούρτα του Άλκη με ένα κερί να! μετά συγχωρήσεως....:-)))


Ναι, περάσαμε υπέροχα εχτές.... Μας έκανε και καιρό σούπερ, αράξαμε στην λιακάδα και θυμηθήκαμε γιατί αγαπάμε το καλοκαίρι περισσότερο από τον χειμώνα, φάγαμε σαν γουρουνάκια την ωραιότερη ταραμοσαλάτα των τελευταίων ετών δια χειρός της κολλητής μου φυσικά, αυγοτάραχο άφθονο, ντολμαδάκια πεντανόστιμα και μια γαριδομακαρονάδα από την οποία δεν έμεινε ούτε τσόφλι...


(Μύδια γεμιστά πολίτικα, γαρίδες και καραβίδες σερβιρισμένα σε σούπερ, φιν φον πιατέλα)



(και φρέσκο αυγοτάραχο με κρακεράκια)


Και τέσσερις λαγάνες αν δεν κάνω λάθος, και μύδια γεμιστά πολίτικα, και καραβίδες ψητές με λαδολέμονο φτιαγμένο από τα λεμόνια του κήπου που μοσχοβολούσαν, και γλυκά νηστήσιμα και κανονικά.... Και όλα αυτά σερβίρισμένα στα τέλεια σερβίτσια και στο απόλυτα φιν φον table setting που θα κάνει την Λιάνα και το Δεσποινάριο κολλητές όταν καταφέρω να τις γνωρίσω μεταξύ τους γιατί έχουν την ίδια δημιουργική τρέλα και το ίδιο απίστευτο γούστο....:-)
Και μετά αράξαμε στον οντά με τα καφεδάκια μας και αν δεν ήταν η κίνηση της επιστροφής που φοβηθήκαμε, ακόμα εκεί θα είμασταν, να γελάμε, να τρώμε και να πίνουμε... Και έμαθα και μια χρήσιμη πληροφορία κυρίως για σας που μένετε νότια, αν και θα την κάνω και εγώ την βόλτα μου προς τα εκεί οσονούπω.. Υπάρχει στην Λεωφόρο Βάρης - Κορωπίου (προς την Βάρη) ένας φούρνος - ντελικατέσσεν που πρέπει να "φυσσάει".. Λέγεται Ηπειρώτισσα και φάγαμε ένα κέικ-μπριος γεμιστό με σοκολάτα από εκεί που είναι από μόνο του αιτία και αφορμή για βόλτα στην παραλία...
Τώρα βέβαια που σας τα γράφω όλα αυτά, πίνω τον πρωινό μου καφέ ξερό και σκέτο γιατί μετά από τρεις μέρες στο σπίτι δεν έχει μείνει τίποτα για να τον συνοδεύσω, άρα το σούπερ μάρκετ είναι απαρταίτητο σήμερα... Και έχω και γράψιμμο γιατί η στήλη μου είναι πάλι καθυστερημένη, και έχουμε και διάφορα βραδινά όλη την εβδομάδα, και κανονίζω και πρόγραμμα ειδικό για το σαββατοκύριακο γιατί περιμένω λατρεμένη φιλενάδα, και έχω και από την χτεσινή λιακάδα μια διάθεση για τεμεπελιά που δεν περιγράφεται.... Πεθύμισα ήλιο και θάλασσα και νησάκι και διακοπές... Και μαύρισμα και σαγιονάρες, και μυρωδιά St. Barth στο δέρμα μου και τα μαλλιά μου σγουρά και ...... Πεθύμισα καλοκαίρι to make a long story short.... Κρίμα που έχω ακόμα καιρό μπροστά μου... Που βέβαια θα τον παράσω δημιουργικότατα με αγαπημένους φίλους, παλιούς και καινούριους γιατί έχω πολλά να κάνω και ακόμα περισσότερα να σας πω... In due time... Προς το παρόν, τρέχω να ξεκινήσω μπας και προλάβω έστω τα μισά...Φιλιά πολλά σε όλους και καλημέρες...