Περί δίαιτας και βρεμμένου μαλλιού...

Απόγευμα Τετάρτης, κάθομαι στην βεράντα με βρεμμένα μαλλιά και χαζολογάω μέχρι να στεγνώσουν. Είναι η ευλογία του καλοκαιριού αυτή - μια από τις ευλογίες του μάλλον- να λούζομαι και να αφήνω τις φυσικές μου μπούκλες που τόσο ταλαιπωρούνται με το ίσιωμα και το πιστολάκι όλον τον χειμώνα να στεγνώνουν με μόνη βοήθεια τον ήλιο και την ζέστη. Τα σγουρά μαλλιά, στο μυαλό μου είναι συνώνυμα με το καλοκαίρι. Και ο χειμώνας είναι συνώνυμος με τα ίσια. Αλλιώς μοιάζουν παράταιρα... Ακόμα και στο Λονδίνο με την υγρασία που τα σγουραίνει μέσα σε μερικά λεπτά, πάλι τα ίσιωνα, γιατί μου είναι αδύνατον να κυκλοφορήσω με φυσικό μαλλί και κρύο.. Και ακριβώς με την ίδια λογική, το καλοκαίρι θέλω τα μαλλιά μου σγουρά και ανέμελα.. Χαζά κολλήματα μιας ξανθιάς που με τόσα χρόνια οξυζενέ έχει καταντήσει σχεδόν φυσική. Τουλάχιστον στα μυαλά...

Καθισμένη στην βεράντα λοιπόν, χαζολογάω με το iPad να περάσει η ώρα.. Άλλο κόλλημα κι αυτό.. Εκεί που το είχα παραπεταμένο και δεν το χρησιμοποιούσα καθόλου, το θυμήθηκα μετά από δυο χρόνια σχεδόν και τώρα το κουβαλάω μαζί μου παντού. Και φωτογραφίζω τα πάντα, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου. Έτσι και τώρα.. Τραβάω φωτογραφίες και τις ανεβάζω στο Facebook. Του έχω πάρει το κολλάει πια και ξέρω ακριβώς ποια γωνία με κολακεύει, αλλά μερικές φορές, απ΄όποια γωνία και να τραβήξεις, το αδυσώπητο φως αποκαλύπτει όλες τις ατέλειες που είναι πολλές πια. Ρυτίδες, σακούλες κάτω από τα μάτια, σημάδια... Είμαι πενήντα χρονών και ΟΚ, δεν δείχνω την ηλικία μου αλλά δεν δείχνω και 20 με τίποτα.. Θα μου πείτε γιατί να δείχνεις 20 χριστιανή μου, τι να τα κάνεις 30 χρόνια να τα καταπιείς κι αυτά μαζί με τις πίτσες και τα παγωτά να εξαφανιστούν? Όχι, εννοείται πως όχι αλλά πείτε μου ειλικρινά ποιος δεν θα ήθελε να έμοιαζε ακόμα 20 στα 50 του? Ξέρω πολλούς που προσπαθούν. Αλλοί κάτι καταφέρνουν, όχι να δείχνουν 20 αλλά να σταματάνε προς στιγμή το ρολόϊ στα early 40s, κι άλλοι καταντάνε φαγιούμ, μ΄αυτές τις τσιτωμένες μούρες και τα ζυγωματικά τα πλαστικά που εμένα προσωπικά μου φέρνουν πρώτα τρόμο και μετά λύπη. Όπως και αυτά τα πρόσωπα που δεν έχουν καθόλου έκφραση, που σε κοιτάζουν παγωμένα και άναυδα, ανίκανα να κουνήσουν το μεγαλύτερο μέρος τους... 

Εντάξει, από κάτι τέτοιο, καλύτερες οι σακούλες και οι ρυτίδες, δεν το συζητώ.. Να ομολογήσω βέβαια, πως αν φοβόμουν λίγο λιγότερο τις ναρκώσεις, και τις ενέσεις, και τις επιδράσεις των "πρωτοποριακών" φαρμάκων θα σας έλεγα άλλα πράγματα ίσως, αλλά ακόμα και η ιδέα μιας ένεσης που θα πλησιάζει τα μάτια μου ας πούμε ενώ εγώ δεν είμαι σε ολική νάρκωση, με κάνει να θέλω να λιποθυμίσω εδώ και τώρα. Οπότε έτσι κι αλλιώς, λύση δεν υπάρχει στον ορίζοντα.. Πέρα από καμιά κρέμα - όταν θυμάμαι να φορέσω- κανονική ή "μυστική" όπως εκείνη για τις αιμοροϊδες που μας είχαν πει να την βάζουμε στην μούρη γιατί κάνει λέει ανάπλαση και τρομερή διαφορά, αλλά μύριζε τόσο χάλια - σαν κάτι που είναι όντως φτιαγμένο για να το βάζεις στον πωπό και όχι στο πρόσωπο σου- που τελικά δεν κατάφερα να την χρησιμοποιήσω παραπάνω από τρεις φορές. 

Τι σας τα λέω τώρα αυτά? Είπαμε, χαζολογάω μέχρι να στεγνώσει το μαλλί και να έρθει η ώρα να μπω μέσα.. Και από εβδομάδα θα σας γράφω μέσα στην γκρίνια για δίαιτες ξανά γιατί έχει έρθει η ώρα μηδέν που όλο την πάω πίσω πίσω κι όλο μπροστά μου την βρίσκω και εν τω μεταξύ αν συνεχίσω έτσι θα γίνω γουρούνι. Όχι σαν αυτό το όμορφο γουρουνάκι της φωτογραφίας που το είδα και χάζεψα, τα άλλα τα κανονικά, που είναι ροζ μεν αλλά ζυγίζουν 200 κιλά. Δίαιτα λοιπόν, και τρέμε κόσμε γιατί θα ταλαιπωρώ το σύμπαν επειδή θα πεινάω και εγώ όταν πεινάω γίνομαι αφόρητη, μου φταίνε τα πάντα όλα.. Και πεινάω βέβαια όχι όταν είμαι νηστική, καμία σχέση, αλλά όταν δεν τρώω λιχουδιές. Βάλε με να ζήσω με ψητά και σαλάτες και σε χρόνο DT θα έχεις μπροστά σου έναν βαθιά δυστυχισμένο άνθρωπο. Βλέπετε για μένα, το φαγητό είναι απόλαυση ισάξια με το σεξ, ας πούμε . Κι όπως αν για κάποιο λόγο  έπρεπε να περιοριστώ στην ιεραποστολική στάση μόνο θα το έκοβα κι αυτό φαντάζομαι μια και καλή πριν ασπρίσουν τα μαλλιά μου από την βαριεστημάρα, έτσι και από το να φάω μια μπριζόλα και κολοκύθια βραστά προτιμώ να μείνω νηστική. Και όλοι ξέρουμε πως ο άνθρωπος χωρίς τροφή και χωρίς χαρά είναι μισός, έτσι δεν είναι? Ετοιμαστείτε για πολλή γκρίνια λοιπόν. Δεν ξέρω μήπως βάλω και σήμανση.. Φιλιά!!!