Δροσερά βράδια...

Μ' αρέσουν αυτά τα δροσερά βράδια..Με ησυχία, στο σπίτι, στην βεράντα. Που δεν έχω να ντυθώ και να πάω κάπου, παρόλο που δεν παραπονιέμαι, τέλεια περνάω όταν βγαίνω, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Όμως αυτή η ηρεμία, έχει την δική της χαρά.. Ποτίζω τα λουλούδια πλατσουρίζοντας ταυτόχρονα ξυπόλητη στα νερά - τεράστια απόλαυση ειδικά αν προσέχεις να μην γλυστρήσεις στα πλακάκια και ανοίξεις το κεφάλι σου- ανάβω τα κεριά - να διώχνουν και τα κουνούπια- βάζω μια παγωμένη βότκα, παίρνω το iPad και τα τσιγάρα μου και είμαι queen of the world.. Μπορώ να χαζεύω με τις ώρες τα αστέρια ακούγοντας μουσική.. Ή να βολτάρω στα social media, ή να διαβάζω το καινούριο βιβλίο που αγόρασα - παραμένω πιστή στο χαρτί και κατηγορείστε με πως φταίω για τα δάση που καταστρέφονται, αδυναμίες είναι αυτές- ή να αφήνω απλά το μυαλό μου να ταξιδέψει όσο μακριά γουστάρει και αγαπάει..

Ναι μου αρέσουν αυτά τα δροσερά βράδια. Μερικά χρόνια πριν, έκανα ακριβώς το ίδιο πράγμα έχοντας θέα το παλιό λιμάνι στο νησάκι. Και την φωτισμένη Χώρα, και τα πλοία που πηγαινοέρχονταν.. Τώρα βλέπω απλά τον κήπο μας και τον Nitro - τον ποιμενικό Καυκάσου μεγέθους μικρής αρκούδας που φροντίζει να μην περνάει ούτε πουλί πετούμενο χωρίς την άδεια του- να σουλατσάρει νωχελικά.Το μόνο που παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο είναι η παρέα μου.. Ο Droopy που δροσίζεται ξαπλωμένος στα υγρά πλακάκια και που και που αναστενάζει στον ύπνο του.. 

Τα πρωινά η βεράντα είναι πιο crowded.. Έχει γίνει πια αγαπημένη οικογενειακή συνήθεια να μοιραζόμαστε έστω αγουροξυπνημένοι έναν σβέλτο καφέ και να οργανώνουμε το πρόγραμμα της μέρας.. Και τα απογεύματα οι φίλοι του Ιάσονα αλλά και οι κολλητές μου, καταφτάνουν συχνά πυκνά για καφέδες, late lunches ή απλά άραγμα.. 

Έτσι, αυτά τα δροσερά, καλοκαιρινά βράδια, τα κρατάω δικά μου.. Όταν όλοι έχουν κοιμηθεί, ή φύγει, είναι ευκαιρία για me time.. Μέχρι να νυστάξω, ή να κρυώσω, αφήνω το μυαλό μου να με οδηγήσει όπου θέλει αυτό.. Και μέσα στην απόλυτη ηρεμία της νύχτας, όλα τα χαρτιά βρίσκονται πάλι ανοιχτά στο τραπέζι και εγώ έχω την άνεση και την ευκαιρία να τα ανακατέψω ξανά, μέσα από περίπλοκες νοερές ασκήσεις, μέχρι να μπουν στην σωστή τους θέση, σαν μια πασιέντζα με εκατομμύρια διαφορετικούς συνδυασμούς...