Σάββατο πρωί... Εχω καιρό να γράψω "κανονικό" ποστ και νοιώθω πως έχω χάσει το touch μου.. Δεν έχω και ιδιαίτερα κέφια άλλωστε, η χτεσινή μέρα εξελίχθηκε αναπάντεχα άσχημα - οι ανατροπές στην ζωή δικών μας ανθρώπων επηρεάζουν και μας δυστυχώς, όσο κι αν θέλουμε ή προσπαθούμε να κρατάμε την ψυχραιμία μας- και παρόλο που το βράδυ το πέρασα υπέροχα με αγαπημένους ανθρώπους σε αγαπημένο μέρος, τα όνειρα μου ήταν αγχωτικά και το πρωί ξύπνησα moody..
Παρόλα αυτά, σήμερα είναι Σάββατο, έχει λιακάδα αλλά δροσούλα- το φθινόπωρο μάλλον είναι πια εδώ- ο καφές μου κρυώνει στην κούπα με το ροζ γουρούνι, ο Droopy κοιμάται ροχαλίζοντας δίπλα μου στο πάτωμα του γραφείου, και εγώ χαζολογάω στον υπολογιστή... Εχω δουλειές να κάνω, θέλω να τα ταχτοποιήσω την ντουλάπα μου στην οποία επικρατεί χάος, θα ήθελα να μαγειρέψω κάτι αύριο - έχω επιθυμήσει να μυρίσει το σπίτι φαγητό- πρέπει να βγω για να πάω καθαριστήριο και σούπερ μάρκετ, αλλά το καθυστερώ..
Ένας φίλος μου έγραψε το πρωί πως όταν δεν έχω τα κέφια μου γράφω ωραία νοσταλγικά κείμενα, αλλά δεν έχω διάθεση ούτε καν αυτό να κάνω... Δεν έχω διάθεση να μοιραστώ σήμερα τίποτα περισσότερο από την εικόνα που έχω μπροστά μου... Η οθόνη του υπολογιστή μου με γραμματοσειρά Comic Sans MS, τα ροζ λεμονί χρώματα του γραφείου μου, τα μπιχλιμπίδια που συνήθως με κάνουν να χαμογελάω, ο κήπος έξω από το παράθυρο μου που λάμπει καταπράσινος και η τέντα που κρύβει τον ουρανό...
Και ένα τραγουδάκι να παίζει, μελαγχολικό αλλά ότι πρέπει για την περίσταση... Σαν μουσική τελεία...
No comments:
Post a Comment