Κυριακάτικο τραπέζι με Κυριακάτικο φαγητό....

Δανείζομαι τον τίτλο από τον Αθήναιο και ελπίζω να μην μου κρατήσει κακία γι' αυτό, όμως τον βρήκα τόσο απολύτως τέλειο που δεν μπόρεσα να αντισταθώ... Κυρίως γιατί η αλήθεια είναι πως τα τραπέζια των κυριακάτικων μεσημεριών, είτε φιλοξενούν την οικογένεια, είτε αγαπημένους φίλους όπως το δικό μου χτεσινό, είναι συνυφασμένα στο μυαλό μου με συγκεκριμένες γεύσεις και αρώματα, όπως αυτό του ψητού στον φούρνο, της τυρόπιτας και της φρεσκοκομμένης σαλάτας... Επίσης, γιατί η εμπειρία μου με έχει διδάξει πως όσο πιο πραγματικά gourmet είναι η παρέα τόσο πιο απλά πρέπει να είναι τα φαγητά που σερβίρονται... Άνθρωποι που τρώνε επαγγελματικά ή από hobby στα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας αλλά και του κόσμου δύσκολα μπορούν να εντυπωσιαστούν από οικιακές "πειραγμένες" δημιουργίες.. Αφήστε που, ακόμα και επαγγελματίες chefs, στα σπίτια τους, χωρίς την βοήθεια της ομάδας τους, δυσκολεύονται να πετύχουν την ποιότητα που προσφέρουν στα εστιατόρια τους... Που να πάω εγώ λοιπόν , στον φούρνο με την κερένια μύτη... Έτσι, χτες το μεσημέρι, με καλεσμένους κάποιους από τους top επαγγελματίες της αθηναϊκής εστίασης με την ιδιότητα όμως των αγαπημένων φίλων αυτή την φορά, αποφάσισα να βαδίσω παραδοσιακά και σίγουρα... Ετοίμασα την αρχοντική μου τυρόπιτα που με βγάζει πάντα ασπροπρόσωπη, ψωμί με καυτερές πιπεριές και cheddar που μπορεί να μην είναι και τόσο παραδοσιακό αλλά γίνεται πάντα σούπερ, μια πράσινη σαλάτα με απλό dressing και κατσικάκι στον φούρνο με πατάτες... Είχα σχεδιάσει να φτιάξω και την γνωστή Charlotte σοκολάτας για να είναι όλα από τα χεράκια μου όμως η αλήθεια είναι ότι το Σάββατο που έπρεπε να την ετοιμάσω με έπιασε τρελή τεμπελιά και έτσι, προτίμησα να πάρω ένα έτοιμο γλυκό από την Νανά Γιώτη και να τελειώνω... Όπως και έκανα... Τέλος, θυμήθηκα να πάρω μαζί μου στην κουζίνα την φωτογραφική μου μηχανή για να απαθανατίσω το project και τα κατάφερα περίφημα μέχρι την ώρα που έβγαλα το κατσικάκι από τον φούρνο και έσπευσα να το σερβίρω ξεχνώντας προς στιγμήν το project blog, και έτσι έχω την φωτογραφία του πριν αλλά μου λείπει το μετά... Σκέφτηκα βέβαια προς στιγμήν, όταν όλοι είχαν πια φύγει και εγώ μάζευα την κουζίνα, να τραβήξω τα άδειο ταψί αλλά είπα what the heck και το άφησα... Το γεγονός πάντως είναι πως επτά άτομα κατάφεραν να φάνε τα πάντα... Μπουκιά δεν περίσσεψε από τίποτα, και αυτό ήταν η μεγαλύτερη μου ευχαρίστηση... Μαζί με την γλυκιά αίσθηση του να περνάς μερικές όμορφες ώρες με αγαπημένους ανθρώπους, με άφθονο γέλιο και καλή διάθεση φυσικά...
Πάμε λοιπόν στο δια ταύτα....

Αλεύρι, τριμμένο cheddar και ψιλοκομμένες καυτερές πιπεριές για το ψωμί.Και 3 1/2 ώρες αργότερα, ειδού το αποτέλεσμα.. Ένα ροδοψημένο, τραγανό καρβελάκι, όλο νοστιμιά...

Η συνταγή είναι απλή. Το μόνο που πρέπει είναι να βάλετε στον αρτοπαρασκευαστή σας τα υλικά με την σωστή σειρά που βέβαια, διαφέρει από μηχάνημα σε μηχάνημα.

Θα χρειαστείτε:
1 1/8 του φλιτζανιού ζεστό νερό.
1 teaspoon αλάτι
2 tablespoons ζάχαρη
1 φλιτζάνι τριμμένο cheddar
2 tablespoons ψιλοκομμένες καυτερές πιπεριές τουρσί
3 φλυτζάνια αλεύρι (εγώ χρησιμοποιώ πάντα Λήμνου πράσινο)
1 tablespoon μαγιά σε σκόνη.

Εδώ είναι η αρχοντική μου τυρόπιτα έτοιμη για φούρνισμα. Μια περίπου ώρα αργότερα, έχει βγει μόλις από τον φούρνο και έχει μυρίσει όλο το σπίτι θεϊκά. Δυστυχώς το φως του απορροφητήρα την κάνει να φαίνεται πιο χλωμή από ότι ήταν στην πραγματικότητα, αλλά που θα πάει, θα μάθω να τραβάω καλές φωτογραφίες με τον καιρό....:-)

Στις πίτες όπως ξέρετε, βασική ιστορία είναι το φύλλο. Αν ξέρετε να ανοίγετε μπράβο σας, πρόβλημα ουδέν... Αν όπως εγώ, δεν έχετε φτάσει ακόμα σε τέτοια επίπεδα νοικοκυροσύνης, καταπληκτικό είναι το φύλλο Anatoli το οποίο όμως δεν ξέρω να σας πω που ακριβώς μπορείτε να το βρείτε πέρα από ένα μικρό gourmet μπακάλικο κάπου στην Καλλιδρομίου. Τώρα έχω ένα τελευταίο πακέτο στην κατάψυξη και το κρατάω ως κόρην οφθαλμού για την βραδιά της Ανάστασης που έχω ήδη καλέσει κάποιους φίλους στο σπίτι οπότε, αν το ανακαλύψετε πουθενά πιο κοντά, please ενημερώστε με γιατί πολύ με ενδιαφέρει το θέμα.. Όπως βέβαια και οι τυχόν εναλλακτικές λύσεις του...

Υλικά

1 πακέτο φύλλο κρούστας
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο γάλακτος
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι
2 νεροπότηρα φρέσκο γάλα
250 γρ. φέτα θρυμματισμένη
2 φλυτζάνια του τσαγιού κασέρι τριμμένο
2 φλυτζάνια του τσαγιού κεφαλογραβιέρα πικάντικη τριμμένη
1 αυγό
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
μπόλικο πιπέρι
λάδι για το άλειμα των φύλλων

Εκτέλεση

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ρίχνετε το βούτυρο και το ζεσταίνετε καλά.Προσθέτετε το αλεύρι και το καβουρδίζετε μέχρι να σκουρύνει. Αδειάζετε μέσα το γάλα και ανακατεύετε διαρκώς με το σύρμα μέχρι να σχηματιστεί μια απαλή κρέμα. Την αποσύρετε από την φωτιά και την αφήνετε να κρυώσει λίγο, αλλά όχι τελείως. Ρίχνετε μέσα τα τυριά και τα ανακατεύετε μέχρι να ενωθούν με την κρέμα. Μετά σπάτε μέσα το αυγό και το ανακατεύετε γρήγορα. Αρωματίζετε με μοσχοκάρυδο και μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Λαδώνετε με ένα πινέλο ένα μεσαίο πυρέξ και απλώνετε ένα φύλλο κρούστας. Το λαδώνετε και αυτό πάρα πολύ καλά. Απλώνετε έτσι τρία με τέσσερα φύλα, ρίχνετε μέσα την γέμιση και την σκεπάζετε με άλλα τέσσερα φύλλα λαδώνοντας τα καλά... Χαράζετε την πίτα βαθιά με κοφτερό μαχαίρι και την περιχύνετε με ένα φλιτζανάκι του καφέ λάδι.

Ψήνεται στους 180 βαθμούς, με τον φούρνο αναμμένο στο πάνω κάτω και το πυρέξ στην κάτω σχάρα, 30 λεπτά σκεπασμένη με αλουμινόχαρτο και άλλα 20 ξεσκέπαστη.

Συμβουλή: αν δεν σας αρέσει το μοσχοκάρυδο, ταιριάζει σούπερ και ο ψιλοκομμένος άνηθος...

Τέλος, ιδού το κατσικάκι, ή μάλλον τα δύο μπουτάκια του, στο ταψί μαζί με τις πατατούλες και όλα τα σχετικά, έτοιμο να μπει στον φούρνο.

Μπορεί να μην θυμήθηκα να το φωτογραφίσω όπως σας είπα τελειωμένο όμως θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό της επιτυχίας του. Πέρα από τα κλασσικά, δηλαδή το ότι το τρυπάω σε διάφορα σημεία και του βάζω ολόκληρες σκελίδες σκόρδο, το αλατοπιπερώνω καλά, και προσθέτω μπόλικη ρίγανη και θυμάρι , πασπαλίζω τις πατατούλες με κομματάκια φρέσκο βούτυρο (χρησιμοποιώ όμως ελάχιστο λάδι), και προσθέτω αρκετό νεράκι ώστε να ψηθούν όλα καλά και να μαλακώσουν, ετοιμάζω ένα μείγμα από λιωμένο βούτυρο, αλάτι,πιπέρι, ρίγανη και θυμάρι και κάθε τόσο, με το πινέλο, πασαλείβω το εξωτερικό μέρος του κατσικιού... Και γίνεται μια πετσούλα!!! Όνειρο... Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε....

Αυτά λοιπόν για σήμερα και ραντεβού... όταν θα έχω πάλι κάτι μαγειρικά ενδιαφέρον να μοιραστώ μαζί σας... Φιλιά πολλά...