Ένα υπέροχο πρωινό στην ελβετική Ριβιέρα...

Είμαι κουρασμένη... Πτώμα... Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά, αλλά για τελείως άσχετους λόγους που δεν είναι της στιγμής, και που δεν έχουν καμιά σχέση με το αφράτο κρεβάτι του δωματίου μου και τα πουπουλένια μαξιλάρια και παπλώματα.. Και τώρα, λίγο πριν πέσω για έναν γρήγορο αλλά απαραίτητο απογευματινό ύπνο, είπα να καθίσω να σας γράψω δυο κουβέντες, έτσι στα βιαστικά... Η πρωινή μας βόλτα στην Λωζάνη με ενθουσίασε.. Ψώνισα καφέδες και το ειδικό μηχάνημα για την κρέμα του capuccino από το μαγαζί της Nespresso - ένα πραγματικό υπερθεαμα με έναν τοίχο φτιαγμένο ολόκληρο από συσκευασίες καφέ σε όλες τις γεύσεις και τα χρώματα- , μπήκα στο Laduree και σήκωσα τα macarons, αγόρασα καταπληκτικά τυριά, μακαρόνια και πιπεριές τσίλι από το Globus, και βρήκα και τον αναπτήρα που έψαχνε ο Μάνος τόσον καιρό...
Και βέβαια, βολτάραμε στην πόλη με την Γεωργία, ήπιαμε το καφεδάκι μας σε ένα παλιομοδίτικο καφέ από αυτά που εκείνη βρίσκει πια βαρετά αλλά εμένα ακόμα με ενθουσιάζουν, κουβεντιάσαμε, γελάσαμε και περάσαμε υπέροχα.. Μου αρέσει που αυτό το ταξίδι μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε ακόμα πιο κοντά, μαθαίνουμε καλύτερα η μία την άλλη και - κρίνοντας εξ' ιδίων τα αλλότρια- νομίζω πως αυτό που "ακουμπάμε" μας αρέσει πολύ... Εγώ τουλάχιστον, έτσι νοιώθω...
Όσο για το πρόγραμμα, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο.. Κάθε μέρα βλέπω καινούρια πράγματα, χαζεύω καινούριες εικόνες, απολαμβάνω καινούριες μυρωδιές... Το Vevey και το Montreux είναι και τα δύο πανέμορφα, το πρώτο πιο ήσυχο και πιο χαλαρό από το άλλο που μοιάζει πιο κοσμοπολίτικο, αλλά το ίδιο αριστοκρατικά και τα δύο με τα υπέροχα κτήρια και την λίμνη και τα τεράστια πεζοδρόμια που είναι ιδανικά για βόλτες...
Ναι, περνάω καταπληκτικά εδώ και θα ξανάρθω το συντομότερο... Μόνο που την επόμενη φορά θα φροντίσω να είναι και ο Μάνος μαζί... Βλέπετε κάθε ταξίδι που κάνω μόνη μου, όσο υπέροχα και αν περνάω, κάνει ακόμα πιο σαφές το γεγονός πως όλα τα όμορφα πράγματα της ζωής μου - όπως και τα άσχημα άλλωστε- θέλω να τα μοιράζομαι μαζί του... Τα απολαμβάνω περισσότερο έτσι, τα ζω πιο ουσιαστικά... Και βέβαια, κάθε απουσία, δική μου ή δική του - παρόλο που θα συνεχίσουμε να τις σημειώνουμε μια που ακόμα και μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια μαζί παραμένουμε δυο βαθιά ανεξάρτητοι άνθρωποι- νομίζω πως τελικά με έναν παράξενο τρόπο, μας φέρνει πιο κοντά...
Φιλιά πολλά σε όλους, καλό σαββατοκύριακο, και το επόμενο ποστ θα είναι από την Αθήνα με πολλές φωτογραφίες και ακόμα περισσότερα juicy - and tasty- details...:-)

Υ.Γ. Στις φωτογραφίες, ο πρωινός καφές - ή μάλλον το πρωινό table setting - και το χτεσινοβραδινό, υπέροχο ροστί...:-)