Wednesday, January 20, 2010

Friends are born, not made....


Σήμερα δεν έχει κανονικό ποστ, πρέπει να φύγω τρέχοντας γιατί έχω χιλιάδες δουλειές να τελειώσω.... Με πρώτο - πρώτο το ταχυδρομείο που ούτε ξέρω πόση ώρα θα μου πάρει, και πάει λέγοντας... Φυσικά θα κάνω και μια στάση για καφέ στο Golden Hall με την Lucianna, μην ξεχνάμε τις αγαπημένες συνήθειες μας, αλλά γενικά το πρόγραμμα μου σήμερα είναι του χαμού...
Παρόλα αυτά, δεν σας κρύβω πως ξεκινώ την μέρα μου με μεγάλη, με τεράστια αισιοδοξία... Γιατί χτες η ζωή και το σύμπαν μου επιφύλασσαν μια ακόμα υπέροχη έκπληξη... Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να γνωρίσετε κάποιον τυχαία και να σας κάνει κλικ.. Και το κλικ να είναι αμοιβαίο, σαν κομματάκια ενός πάζλ που έρχονται και ενώνονται με τον τέλειο τρόπο... Όχι δεν μιλάω για έρωτα, εννοείται αυτό... Όμως αυτή η χημεία που κάνει τους ανθρώπους να "αναγνωρίζουν" ο ένας τον άλλον με μια ματιά και μερικές εξερευνητικές κουβέντες, υπάρχει και σε άλλου είδους σχέσεις... Στην φιλία ας πούμε... Εμένα λοιπόν η χρονιά που πέρασε μου χάρισε, λίγες μέρες πριν φύγει, έναν καινούριο φίλο... Που χτες, φροντισε να με εκπλήξει ξανά, με τον δικό του, μοναδικό, caring τρόπο... Και είμαι πολύ χαρούμενη γι΄αυτό...
Όχι μόνο γιατί νοιώθω πως μαζί θα περάσουμε υπέροχα στον καιρό που έρχεται αλλά και γιατί μεγαλώνοντας συνήθως καταφέρνουμε να υψώνουμε στις ζωές μας τοίχους σχεδόν αδιαπέραστους που αφήνουν απ' έξω κάθε τι καινούριο που απειλεί να αναστατώσει την ρουτίνα μας... Έστω και για καλό.. Νοιώθω πολύ περήφανη λοιπόν και για τους δυο μας.. Που αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον από μακριά, που ρισκάραμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω και που τελικά είχαμε δίκιο... Και τα καλύτερα, είναι αυτά που έρχονται...
Καλημέρα σε όλους και πολλά, πολλά φιλιά...:-))

7 comments:

La Gigi said...

τα καλυτερα ερχονται αυτο ειναι το μονο σιγουρο φιλη :)
φιλακια

δεσποιναριον said...

Τρελλαινομαι με τον ενθουσιασμο σου. Ισως γιατι ενθουσιαζομαι κι εγω ετσι. Καλα τρεχαματα και φιλακια.

orfia said...

Χαιρομαι τοσο οταν ακουω τετοιες ιστοριες...!!! Η φιλια...μεγαλη και σπουδαια λεξη...και οταν την βιωνει κανεις...και μαλιστα οταν μεγαλωσουμε και λεμε πως παει πια ειναι δυσκολο,...τοτε ειναι ευλογια..πραγματικα!!!
Χαιρομαι για σενα..Ευη..
Ο χρονος που περασε ...μου εκανε και εμενα ενα τετοιο δωρο....και του..¨χρωσταω¨...γι αυτο.!!
Φιλια πολλα
..και κουραγιο στα τρεξιματα!

katrine said...

Συγκίνηση τώρα υπάρχει, ναι!!

Έλεγα, λάθος μου, πως ο κύκλος φιλίας κλείνει όσο μεγαλώνουμε. Ήρθε, για να με διαψευσει.

Θα το χρωστώ στο χρόνο και δε θα ξαναπώ μεγάλες κουβέντες!!

Να ευχαριστηθείς και να ρουφήξεις όλα όσα έρθουν.Τα όμορφα τ απίθανα τα ωραία!!

Φιλάκια

STELIOS PENTARVANIS said...

ζηλέυω ζηλευω ζηλευω και γι αυτό ακυρώνω και τα πάρτυ Abroad(ψέεεεεματα)και όλα :-))) εγώ μόνο είμαι το λiθρίνι της καρδιά σου και nobody else και θα δώσω την μάχη μου για να ξανακερδίσω αυτή τη θέση καθώς και το red velvet cup που μου αναλογεί.

fevis said...

melissoula@ I know swettie, I know...:-)))

δεσποινάριον@ Το ξέρω φιλενάδα μου..Άλλωστε, αν δεν ταιριάζαμε δεν θα κολλάγαμε...:-) Φιλακια!!!

orfia@ Μεγάλα δώρα οι φίλοι στην ζωή.. Δεν το συζητάμε..:-) Ευλογία.. Σωστά το είπες... Φιλιά πολλά..

katrine@ Η ζωή φέρνει πάντα δώρα σ' αυτούς που ξέρουν να τα εκτιμούν...Φιλιά πολλά..

the wrong man@ Μα πόσο χαζό είσαι Θέε μου... Εσύ θα είσαι πάντα το μόνο λιθρίνι της ζωής μου, αφού το ξέρεις αυτό.. Άλλωστε οι καινούριοι φίλοι δεν έρχονται για να διώξουν τους παλιούς αλλά για να τους ενισχύσουν... Φιλάκια..:-)

STELIOS PENTARVANIS said...

ουφ! εντάξει τότε :-)))