Attractive and fat....

Σήμερα θα κάνω κάτι που δεν κάνω συχνά.. Θα μεταφέρω από το  The Food and Leisure Guide την στήλη μου στο blog γιατί το συγκεκριμένο θέμα νομίζω πως είναι και επίκαιρο, αλλά και αφορά πολλές και πολλούς από εμάς.. Καλημέρα, φιλιά και να περάσετε μια όμορφη Τετάρτη...:)

Είναι αυτή η εποχή του χρόνου που ενώ έχω χιλιάδες πράγματα να κάνω, αδυνατώ να μαζέψω το μυαλό μου και να σταματήσω να σκέφτομαι διακοπές, ταξίδια, βουτιές στην θάλασσα και την μυρωδιά του St. Barth αντηλιακού μου να ανακατεύεται με αυτή της αλμύρας.

Οι περισσότεροι φίλοι μου στο μεταξύ κάνουν δίαιτα, και χτυπάνε τρελές ώρες στο γυμναστήριο ιδροκοπώντας απελπισμένα πάνω σε διαδρόμους και ποδήλατα, κι εγώ αντ’ αυτού ανακάλυψα προσφάτως τον πύραυλο Cornetto της Algida με μπισκότο και σοκολάτα και I can’t get enough.  Μην με παρεξηγήσετε.. Τους θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους εκείνους που έχουν την αποφασιστικότητα και την δύναμη χαρακτήρα που χρειάζεται για να αγνοήσεις τους καλοκαιρινούς γευστικούς πειρασμούς και να επικεντρωθείς στο να τελειοποιήσεις την εικόνα σου. Και θα έδινα γη και ύδωρ για να εξαφανιστούν τα περιττά κιλά μου, όλα, αρκεί να μπορούσε αυτό να συμβεί την ώρα που κοιμάμαι. Παίρνοντας ένα μαγικό χάπι ίσως, ή ακόμα καλύτερα κάνοντας μια ευχή στο τζίνι του λυχναριού για να παραμείνω και πιστή στην αγάπη μου για τα κάθε είδους παραμύθια.

Όμως μια που η επιστήμη δεν έχει προχωρήσει ακόμα τόσο πολύ, ούτε και η τεχνολογία άλλωστε, θα παραμείνω για μια ακόμα χρονιά «αφράτη» -  για να το θέσω κομψά- και ευτυχής. Παρόλο που ο καλύτερος διαιτολόγος της πόλης by far ο Γιάννης Αρκαδιανός, είναι «δικός» μου άνθρωπος και την τελευταία φορά που ακολούθησα το πρόγραμμα που μου έδωσε – χωρίς ίχνος πείνας ή έστω λιγούρας και με μια μέρα off την εβδομάδα να τρώω ότι θέλω- έχασα μέσα σε τρεις μήνες κάτι περισσότερο από 15 κιλά τα οποία χρειάστηκε μετά να τρώω σαν γουρουνάκι για μια γερή πενταετία μέχρι να τα ξαναπάρω. Η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα δεν έχω πρόβλημα με το βάρος μου. Έχοντας υπάρξει σούπερ λεπτό και ωραίο κοριτσάκι μέχρι τα 30κάτι μου, νοιώθω πως έχω ξεπεράσει πια την φάση που ένα καλύτερο σώμα θα βελτίωνε την ζωή μου ή τις σχέσεις μου σημαντικά, αφήστε που τώρα με την κρίση έχουμε κόψει και το shopping που είναι η αληθινή χαρά των λεπτών ανθρώπων. Και αν μπορώ να πω κάτι με βεβαιότητα κατηγορηματική έχοντας περάσει και από τα δύο στάδια – αυτό της εντυπωσιακής αδύνατης και αυτό της εντυπωσιακής χοντρής- είναι πως οι γύρω μας έχουν για μας την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας.

Και δεν εννοώ προφανώς ότι αν εγώ νοιώθω ψηλή ξανθιά κι αδύνατη θα τυφλωθούν οι πάντες και θα με βλέπουν Σκανδιναβή. Όμως αν νοιώθω καλά με τον εαυτό μου, αν δεν περπατάω, κάθομαι, και συμπεριφέρομαι γενικά σαν να με ενοχλεί ή να με ντροπιάζει η εμφάνιση μου, αν είμαι χαλαρή, απενοχοποιημένη και ο εαυτός μου,  αν αισθάνομαι σίγουρη γι΄αυτό που είμαι πραγματικά, τότε και εκείνοι που με γνωρίζουν ή με συναναστρέφονται, eventually θα αρχίσουν να επικεντρώνουν σε άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα από τις διαστάσεις μου πράγματα, όπως το μυαλό, η προσωπικότητα και η αύρα μου. Κι αυτό δεν είναι θεωρία, είναι η αλήθεια, trust me. Όπως αλήθεια είναι ότι και η πλειοψηφία των αντρών λατρεύει της γυναίκες με καμπύλες.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι λεπτοί, ωραίοι και νέοι, τι να κάνουμε τώρα? Το θέμα είναι να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, υγιείς σωματικά και ψυχικά, να αγαπάμε την εικόνα μας αποδεχόμενοι τα ελαττώματα της και να συνθηκολογούμε με αυτά που δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να διορθώσουμε. Και να βελτιώνουμε αυτά που μπορούμε φυσικά. Πρόσφατα, ο CEO της εταιρίας Abercrombie and Fitch«πυροβολήθηκε» από τους πάντες για την δήλωση του πως η εταιρία του δεν θέλει να πουλάει ρούχα σε χοντρούς ανθρώπους αλλά μόνο σε "νέους, ωραίους και cool". Πέρα από τις πασαρέλες και τα editorial μόδας, και τις glossy διαφημίσεις, υπάρχει ο αληθινός κόσμος και εκεί, δυστυχώς ή ευτυχώς οι πιθανότητες στην ευτυχία και την δυστυχία, την χαρά και την λύπη, ακόμα και την επιτυχία ή την αποτυχία είναι ίσες, άσχετα από το πόσο όμορφος είσαι ή δεν είσαι.

Σήμερα λοιπόν, με το καλοκαίρι προ των πυλών και τις παραλίες να μας κλείνουν πονηρά το μάτι, θα αφιερώσω σε όλους τους «κανονικούς» ανθρώπους εκεί έξω την απάντηση της blogger The Militant Baker(εδώ μεταφρασμένη, στο site της αγαπημένης Lifo) μαζί με εικόνες από την εξαιρετική καμπάνια της Dove, Real Beauty.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την σκορπάμε σε ανούσια πράγματα. Και όποιος σας κρίνει για την εικόνα και όχι για την ουσία σας, δεν αξίζει να υπάρχει στο σύμπαν σας έστω και σαν κουκίδα.

Υ.Γ. Έχω παρατηρήσει με λύπη πολλές γυναίκες της ηλικίας μου να δίνουν μια απελπισμένη και μάταιη μάχη με τον χρόνο για να διατηρήσουν την ομορφιά και την φρεσκάδα τους, όχι γιατί είναι σημαντικό για τις ίδιες, για να είναι καλά κι ευτυχισμένες, αλλά για να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του συντρόφου τους, για να πολεμήσουν τον – υπαρκτό ή ανύπαρκτο- ανταγωνισμό και για να συνεχίσουν να ταιριάζουν σε κάποια συγκεκριμένα κοινωνικά ή επαγγελματικά παρεάκια. Τώρα που γίνεται τόση κουβέντα για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και την βία, μήπως να σκεφτούμε τι σημαίνουν οι όροι ρατσισμός και βία στην καθημερινότητα μας πραγματικά;