Πάσχα καλοκαιρινό και γλυκόπικρες αγάπες...

Μέρα του χαμού σήμερα, κυρίως γιατί αύριο ανεβαίνει το site κανονικά και από εκεί που ήμουνα μέσα στις ηλιοθεραπείες, τις βουτιές και το άραγμα βρέθηκα ξαφνικά να προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου για να γράψω στήλη.. Obviously όχι απλά τα κατάφερα αλλά μου περίσσεψε χρόνος και έμπνευση για ένα σβέλτο ποστ με εικόνες πασχαλιάτικες και ανοιξιάτικες που θα ήθελα να μπορούσα να το κάνω να μυρίζει θάλασσα και αντηλιακό..

(Η υπέροχη παραλία του Sikyon Coast Hotel and Resort)

Μου άρεσε πολύ εκεί που πήγαμε, περισσότερες λεπτομέρειες θα διαβάστε αύριο στο FnL, και πέρασα σούπερ κυρίως γιατί χαλάρωσα και ξέφυγε το μυαλό μου εντελώς από όλα τα μικρά και καθημερινά. Λιάστηκα σαν την σταφίδα, εγκαινιάσα για φέτος το ροζ μπικίνι μου και το ψάθινο καπέλο μου, έκανα το πρώτο μπάνιο της σεζόν στα υπέροχα - αν και λίγο κρύα- νερά του Κορινθιακού, έφαγα σαν γουρουνάκι και κοιμήθηκα πολύ... Και ήπια και αρκετούς Freddoccino που είναι ο αγαπημένος μου καλοκαιρινός καφές...

Την Κυριακή του Πάσχα στήθηκαν σούβλες με αρνιά, και κοκορέτσια, και κοντοσούβλια Ρουμελιώτικης λογικής υπό την επιμέλεια του φίλου μας του Χρήστου που αποδείχτηκε ταλεντάρα στο τύλιγμα του κοκορετσιού και στον οποίο απενεμήθη ομόφωνα από όλη την παρέα η Χρυσή Σούβλα 2013, και μετά είχαμε και λαϊκό πρόγραμμα με τον Σπύρο Σπυράκο και την ορχήστρα του, how cool is that? (not)

Στα ενδιάμεσα, όταν δεν με έκαιγε ο ήλιος, δεν κοιμόμουν ή δεν ήμουν μπουκωμένη με κάτι - by the way, έφαγα τα καλύτερα τηγανητά καλαμαράκια των τελευταίων ετών, με πατάτες στο ελαιόλαδο και ντοματοσαλάτα από μποστάνι to die for- διάβαζα μαγεμένη το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Rupert Everett με τίτλο "Vanished Years". Γραμμένη με βρετανικό χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ρυθμό video clip, πραγματικά δεν σε αφήνει να την αφήσεις πριν την τελευταία, απολαυστική σελίδα. 

Την αγόρασα στο Λονδίνο τον χειμώνα, από το αγαπημένο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου και ταίριαξε τέλεια με το λαμπερό ελληνικό καλοκαίρι. Σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα, όπως και το πρώτο μέρος άλλωστε, το "Red Carpets and other banana skins".

Γενικά μιλώντας είμαι σε mood ανησυχητικά καλό, και με το ανησυχητικά δεν εννοώ πως κανονικά θα έπρεπε να κυλιέμαι στα πατώματα, αλλά πως δεν περίμενα ούτε εγώ η ίδια πως θα άλλαζα τόσο ξαφνικά και αποφασιστικά προσανατολισμό και προοπτική, σε πολλά, σημαντικά πράγματα της ζωής μου.. Βέβαια, για να είμαι εντελώς ειλικρινής, υπήρξαν και υπάρχουν στιγμές που μου λείπουν άνθρωποι που ήταν κοντά μου και δεν είναι πια. Και μου λείπουν πολύ. Κυρίως όταν σκέφτομαι τις όμορφες στιγμές που είχαμε μοιραστεί και που - ως γνήσια Πολυάννα- πίστευα πως θα κρατούσαν για πάντα. Όμως μέσα από αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα που είναι σαν ζύγισμα αυτών που έχασα και αυτών που θα έπρεπε να κάνω για τους κρατήσω εκεί ή για να τους φέρω πίσω, αναναδύεται η αλήθεια. Πως μερικές αγάπες πρέπει να τις αφήνεις να φεύγουν, ή ακόμα και να δέχεσαι - να αντέχεις- να σε εγκαταλείπουν.. Κρατόντας το καλό κομμάτι, τις αναμνήσεις, και τα συναισθήματα που μένουν δυνατά και αναλείωτα πέρα από αποστάσεις και αποφάσεις, είναι πολύ πιο εύκολο τελικά να αφεθείς στο μέλλον χωρίς να ξεχνάς το παρελθόν αλλά και χωρίς να το αφήνεις να σε κρατάει δεμένη με αόρατες κλωστές ή να σε βγάζει από τον δρόμο σου κάθε τόσο. Και να προχωράς παρακάτω ελπίζοντας πως μπορεί αυτοί που έφυγαν να επιστρέψουν κάποια στιγμή, γιατί τους έλειψες όσο σου λείπουν.. Ή όχι...

(Η πιο αγαπημένη παραλία της γης..)

Υ.Γ. Αυτές τις μέρες πήρα πολλά μηνύματα από το νησάκι. Φίλοι που μαζεύτηκαν εκεί για ένα ακόμα Πάσχα και με ρωτούσαν πότε θα επιστρέψω και μου έλεγαν πως τους έλειψα. Όπως έγραψα και στο Facebook κάποια στιγμή " η Μύκονος θα είναι πάντα το νησί μου και η αγάπη μου. Απλά όπως όλες οι μεγάλες αγάπες χρειάζεται κι αυτή διαλείμματα και πείσματα". Και χρειάζεται και κάτι ακόμα. Να έρθει η ώρα που θα συνυπάρξουν ξανά οι δύο απαραίτητοι παράγοντες για να είμαι εκεί καλά και ευτυχισμένη. Το σπίτι μας, και αυτή η αγάπη που η απουσία της με πονάει περισσότερο από όλες τις άλλες μαζί.. Γιατί αλλιώς θα συνεχίσω να απέχω...