Σεπτέμβρης λοιπόν...

Σεπτέμβρης λοιπόν.. Μπορεί επισήμως από σήμερα να ξεκινάει το φθινόπωρο, αλλά εμείς εδώ έχουμε ακόμα μπόλικο καλοκαίρι μπροστά μας και αυτό νομίζω μας βοηθάει πολύ στο να αντιμετωπίζουμε τα resolutions του χειμώνα με ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία.. Γιατί αν το καλοσκεφτείτε, ο Σεπτέμβρης μοιάζει λίγο με τον Ιανουάριο. Όπως στην αρχή της χρονιάς βάζουμε τους στόχους και κάνουμε τους απολογισμούς μας, έτσι και τώρα... Κάνουμε προγράμματα, διορθώσεις, σχέδια.. Για αυτά που θα έρθουν και που ελπίζουμε να είναι τα καλύτερα.

Εμένα ας πούμε ο Σεπτέμβρης με βρίσκει ανανεωμένη. Και προβληματισμένη μαζί.. Το σπίτι στο Λονδίνο με περιμένει αλλά εγώ δεν ξέρω πότε θα είμαι έτοιμη να φύγω.. Αυτή την φορά θέλω να έχω δουλειά έτοιμη - δεν σκοπεύω να κάνω το ίδιο λάθος ξανά και να κάθομαι να περιμένω και να βαριέμαι μόνη μου-  και έτσι, μέχρι το FnL International να είναι έτοιμο να τρέξει, και μέχρι τα υπόλοιπα πράγματα που ετοιμάζουμε εκεί - και για τα οποία θα σας μιλήσω πολύ σύντομα- να είναι τελειωμένα εντελώς, εγώ δεν το κουνάω ρούπι. 

Βέβαια μην φανταστείτε πως μιλάμε για πολύ καιρό, θέμα ενός άντε δυο μηνών το πολύ είναι όλο αυτό, όμως αν δεν είναι όλα έτοιμα μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, εγώ θα φύγω μέσα Γενάρη, ούτε μέρα νωρίτερα. Γιατί τα Χριστούγεννα μου έτσι κι αλλιώς θα θέλω να τα περάσω στην Αθήνα. Και τα γενέθλια μου... Με τους φίλους μου, με τα καλέσματα μου, με το σπίτι μου στολισμένο, με όλους όσους αγαπάω γύρω μου.. Μέχρι το σπίτι στο Λονδίνο να γίνει σπίτι μου αληθινό, και οι άνθρωποι εκεί "δικοί" μου, θα επιστρέφω πάντα πίσω στην Αθήνα για να γιορτάσω τις μέρες και τις στιγμές που έχουν ιδιαίτερη αξία. Και τις χαρές που αξίζουν μόνο όταν τις μοιράζεσαι. Οπότε να φύγω Νοέμβρη για να επιστρέψω Δεκέμβρη και να ξαναφύγω Ιανουάριο δεν λέει.. Εκτός κι αν υπάρχει λόγος σοβαρός. Δουλειά σημαντική δηλαδή.

Στο μεταξύ, οι μέρες περνάνε σαν γάργαρο νεράκι.. Τα επαγγελματικά μας πάνε σφαίρα, ο ανασχεδιασμός του FnL μας έχει κάνει πραγματικά περήφανους - περιμέντε να δείτε- και μαζί με το γράψιμο και όλο το τρέξιμο του international πραγματικά δουλεύουμε όλοι περισσότερο από ποτέ. Και στα ενδιάμεσα βγαίνω πολύ, πίνω τους γνωστούς καφέδες με τις κολλητές μου, περιμένω αγαπημένους ανθρώπους που έρχονται από το εξωτερικό τις επόμενες μέρες - η Δέσποινα είναι ήδη εδώ από χτες- συνεχίζω την διαίτα, ξεκινάω γυμναστήριο, σχεδιάζω μικρές αποδράσεις, και το κυριότερο, νοιώθω καλά. Πραγματικά καλά, μέσα κι έξω... 

Ξυπνάω το πρωί και μου αρέσει αυτό που βλέπω στον καθρέφτη. Όχι μόνο το μαλλί που είναι πιο ξανθό και πιο μακρύ από ποτέ, ούτε το δέρμα μου που λάμπει χάρη στην θαυματουργή κρέμα της Galenic που μου σύστησε η Ντόγια. Μου αρέσει η προοπτική της μέρας, της κάθε μέρας... Κι αυτό το υπέροχο συναίσθημα, κάνει μαζί με τα μάτια μου να χαμογελάει και η καρδιά μου...

Καλημέρα και καλό, καλό μας μήνα...