Πρόγραμμα και άλλα φαιδρά...

Τρίτη απόγευμα, παραμονή των Φώτων... Προσπαθώ να βάλω ένα πρόγραμμα και να το τηρήσω και δεν τα καταφέρνω... Ξανά.. Ποτέ... Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και αυτή την χρονιά, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν τελικά με τίποτα... Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ φτιάχνω λίστες στο μυαλό μου με όσα έχω, με όσα πρέπει να κάνω, και κάθε πρωί ξυπνάω και αποφασίζω να πάω για καφέ, πότε με την μαμά μου και πότε με την Μαρία και όλα μένουν πίσω... Μου αρέσουν όμως οι πρωινοί καφέδες, τι να πω? Στο μεταξύ η καινούρια μου ατζέντα - hole in twelve της Nava με το όνομα μου τυπωμένο με ασημένια γράμματα στο εσωτερικό της δώρο της φιλενάδας μου της Τίνας- παραμένει άγραφη (δεν έχω καταφέρει να παλουκωθώ να μεταφέρω τις γιορτές και τα γενέθλια και τα ραντεβού μου σαν άνθρωπος, με αποτέλεσμα να έχω ήδη ξεχάσει να ευχηθώ στους Βασίληδες και τις Βασιλικές και πολύ φοβάμαι πως όπως πάω θα ακολουθήσουν και οι Φώτηδες με τις Φωτεινές και οι Γιάννηδες με τις Ιωάννες) , η στήλη μου για το Ευ Ζην και το κομμάτι για το ταξίδι με την BMW στο Μόναχο είναι πια κανονικά και με τον νόμο καθυστερημένα και ο διευθυντής μου θα αρχίσει την γκρίνια (ή μήπως να πω την κρεβατομουρμούρα, ακόμα χειρότερα?) και το πλυντήριο των πιάτων παραμένει χαλασμένο μια που το σέρβις θέλει και αυτό το βρίσιμο του αλλά αδυνατώ να μπω στο mood της μουρμούρας ακόμα και γι' αυτή την ζωτικής σημασίας - ειδικά για το μανικιούρ μου- λεπτομέρεια....:-)


(Η -άδεια ακόμα- ατζέντα μου..)

Επίσης θέλω να ταχτοποιήσω τα ντουλάπια της κουζίνας μου, ειδικά αυτό με τα τρόφιμα θυμίζει βομβαρδισμένη περιοχή, θέλω να ξεκαθαρίσω την ντουλάπα μου που στενάζει μια που έχουν ξεμείνει μέσα όλα αυτά τα "ενδιάμεσα" ρούχα που ναι μεν είναι χρήσιμα λόγω ζέστης αλλά αρνούμαι κατηγορηματικά να συνεχίσω να φοράω γιατί τα έχω βαρεθεί τόσο πολύ που προτιμάω να λιώνω μέσα στα μάλινα από το να τα αντικρύσω μια ακόμα φορά, θέλω να πάω στον οδοντίατρο γιατί μου έχει φύγει ένα σφράγισμα αλλά γι' αυτό και αν αρνούμαι κατηγορηματικά να μπω στο mood (σιχαίνομαι τον οδοντίατρο, με το που ακούω τον τροχό να ξεκινάει θέλω να λιποθυμίσω, χάνω τον κόσμο, και to make a long story short προτιμώ να ξαναγεννήσω άλλη μια φορά παρά να δρασκελίσω την πόρτα του και ευτυχώς που ο Θεός με προίκισε με εξαιρετικής ποιότητας δόντια αλλιώς θα ήμουν φαφούτα κανονικά) , θέλω να ξανακάνω το blog καθημερινό, τύπου ημερολόγιο, αλλά αδυνατώ να μπω στην σειρά μου, και θέλω να ξαναπιάσω και το βιβλίο μου... Μάλλον... Ακόμα και αυτό θέλω να κάνω αλλά που μυαλό...
Αντί όλων αυτών, όταν μαζεύομαι από τον καφέ προτιμώ να παίζω με πάθος "JoJo's Fashion Show, World Tour"... Ναι... Ναι, είμαι τρελή, ξανθιά, ακαμάτρα, η χαρά των ανωνύμων, φτύστε με , αλλά αυτό μου αρέσει και αυτό κάνω...:-) Είμαι virtual σχεδιάστρια μόδας και ντύνω τα μοντέλα μου σε διάφορα στυλ με τα ρούχα τους τα design και τα ασορτί αξεσουάρ τους και τα στέλνω τουρνέ στην επαρχία, ή μάλλον σε fashion shows σε όλον τον κόσμο, αυτή την στιγμή μάλιστα διέκοψα για λίγο την επίδειξη μου στο Λος Άντζελες για να σας γράψω και ελπίζω να το εκτιμάτε όσο πρέπει...:-))
Και όταν δεν παίζω, διαβάζω... Αγόρασα το καινούριο βιβλίο του Μιχάλη Μιχαήλ "Ημερολόγια Κουζίνας" από τις εκδόσεις Ποταμός και το ρουφάω σαν γάργαρο νεράκι... Δεν τον γνωρίζω τον Μιχαήλ αλλά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του (που είναι τα κείμενα της ομώνυμης στήλης του στην Lifo μαζεμένα) ανακαλύπτω πέρα από τις καταπληκτικές συνταγές, έναν άνθρωπο ζεστό, δοτικό, με μεράκι, με άποψη και με καλλιέργεια, που όσο πιο πολύ διαβάζω τόσο πιο πολύ τον εκτιμώ.. Και με τον οποίο νομίζω πως αν τύχαινε ποτέ να γνωριστούμε θα γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι... Να το πάρετε το βιβλίο, σας το συστήνω με όλη μου την καρδιά...
Με αυτά και με αυτά, νομίζω πως είναι απολύτως κατανοητό σε όλους γιατί οι άντρες της ζωής μου διάλεξαν και οι δύο τα χριστουγεννιάτικα δώρα μου σε χρώμα ροζ... Το παιδάκι μέσα μου ζει και βασιλεύει και αυτή, την καινούρια χρονιά... Και μπορεί κάποια στιγμή να καταφέρω να το τιθασεύσω και να το βάλω σε πρόγραμμα, μπορεί να το πείσω ακόμα και να ενηλικιωθεί - λέμε τώρα- , αλλά μέχρι να συμβεί αυτό θα παραμένω χύμα στο κύμα και όπου με βγάλει..

(Ροζ chef's knife και ροζ Zippo με γατούλα παιδί των λουλουδιών από τον Μάνο και τον Άρι αντιστοίχως...)



Και θα συνεχίσω να παρακαλώ το σύμπαν να συνεχίσει να με βοηθάει και όλα να γίνονται τελικά στην ώρα τους, με αυτόν τον παράξενο, σχεδόν μαγικό τρόπο που μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να με βγάλει ασπροπρόσωπη σε δουλειές, σε φιλίες αλλά και στην οικογενειακή μου ζωή... Ναι... Και τώρα που τα έγραψα όλα αυτά, πάω να ξαναδοκιμάσω να βάλω μπρος το πλυντήριο των πιάτων.. Λέτε να με άκουσαν οι δυνάμεις εκεί πάνω και να έχει φτιάξει από μόνο του?

Υ.Γ. Μέσα σε όλα τα άλλα, θέλω να κάνω και tea party για τις φίλες μου.. Πήγα στην Μεγάλη Βρετανία στο Winter Garden και εμπνεύστηκα και στο καπάκι ζήλεψα από το χρυσοχέρικο Δεσποινάριον... Και μετά θέλω να πάω να βρω την Γεωργία στα χιόνια και μετά την Doris και τον Πάνο στο Λονδίνο.. Και μετά βλέπουμε... Ουφ... Κουράστηκα... Πάω να παίξω λίγο να ξενοιάσω :-))) Φιλιά πολλά σε όλους και Χρόνια Πολλά για αύριο...


(Λεπτομέρεια από το afternoon tea της Μεγάλης Βρετανίας αφιερωμένη εξαιρετικά στο λατρεμένο Δεσποινάριον..)