Out of the blue...

Υπάρχει μια blogger στο Λονδίνο που την διαβάζω φανατικά. Κατάφερε μέσα σε μερικά χρόνια - λιγότερα από πέντε- να κάνει το blog της επαγγελματικό και από τότε έχει μαζέψει διακρίσεις και αναγνωρισιμότητα αλλά το κυριότερο, για μένα που την παρακολουθώ σχεδόν από την αρχή, είναι πως έχει καταφέρει να περνάει καλά μέσα από αυτό που κάνει..

(Sasha Wilkins AKA London Liberty Girl)

Δεν σας κρύβω πως κατά καιρούς όταν διαβάζω ποστς της όπως το σημερινό που περιγράφει πως πέρασε καλεσμένη για 24 ώρες από την Chanel στο Παρίσι, ζηλεύω τρελά και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα ποτέ να bloggάρω όπως εκείνη. Φανατικά για χρόνια κάθε μέρα δηλαδή, αποδεχόμενη προσκλήσεις για ότι μπορείτε να φανταστείτε, και κρατόντας δημόσιες σχέσεις με άνεση βιρτουόζου PRίστα... Η απάντηση που μου έρχεται αυθόρμητα είναι όχι.. Φυσικά όχι. Όχι τώρα που έτσι κι αλλιώς οι προσκλήσεις - μαζί με τα κέφια μας- έχουν μειωθεί αισθητά, αλλά ούτε και κάποτε που οι φάκελοι μαζεύονταν σωρό στο γραφείο και πήγαιναν κατ΄ευθείαν στο καλάθι χωρίς καν να ανοιχτούν.. Όμως η ιδέα του να κάνεις το χόμπι σου δουλειά δεν είναι καθόλου άσχημη, παραδεχτείτε το, και εγώ αγαπώ πολύ και το γράψιμο, και τα social media. Πράγμα που από μόνο του δεν θα σήμαινε και πολλά , αν δεν είχα και ένα ταλέντο αναμφισβήτητο... Το σύμπαν φέρνει στην ζωή μου  χρόνια τώρα ανθρώπους στα καλά του καθουμένου, από το πουθενά, που με πάνε παρακάτω..

Έτσι, τον Νοέμβριο στο Λονδίνο, σε ένα κάλεσμα, γνώρισα κάποιον από την εταιρία Curtis Brown και πιάσαμε μια κουβέντα για εντελώς άσχετα πράγματα - μια που εγώ ως γνωστό ξανθό ούφο δεν είχα ιδέα ούτε για το τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι- και γελάσαμε, και περάσαμε καλά εκείνο το βράδυ, και βρήκαμε και κοινούς γνωστούς, και ανταλάξαμε μέηλ και τηλέφωνα και μετά.. χαθήκαμε εννοείται γιατί εγώ όσο κι αν δεν μου φαίνεται ίσως, δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρατάνε επαφές επί τούτου. Φανταστείτε την έκπληξη μου λοιπόν όταν μερικές μέρες πριν επανήλθε με μια πρόταση! Που θέλει σκέψη, και θέλει commitment above all, όμως αν έχω μάθει κάτι τόσα χρόνια είναι πως τις ευκαιρίες όταν έρχονται πρέπει να τις αρπάζεις.  Και έτσι, καλλιεργώ όλο και εντατικότερα στο μυαλό μου την ιδέα του και ταυτόχρονα ξεκινάω τις κινήσεις υποδομής - ή μάλλον τις αυστηρές οδηγίες με άψογο βρετανικό στυλ- που μου δόθηκαν λεπτομερώς σε ένα πολυσέλιδο briefing.. Και ετοιμάζομαι και για ταξιδάκι στο Λονδίνο obviously μια που αυτές οι δουλειές δεν γίνονται μόνο με μέηλ, αλλά στο μεταξύ η ζωή εδώ συνεχίζεται κανονικά και για το συγκεκριμένο θέμα θα ξαναμιλήσουμε από Σεπτέμβρη με εκπλήξεις μεγάλες στις οθόνες των υπλογιστών σας...;)