Νύχτες στην Αθήνα...

Η ζωή μας επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς, είναι γεγονός.. Ειδικά από πλευράς ξενυχτιού μια που δυο μέρες στην σειρά γυρίζω σπίτι ξημερώματα.. Προχτές στις 4 και χτες στις 5... Βέβαια, οι μήνες που πέρασαν με cocooning και ενδοσκόπηση έχουν αφήσει τα σημάδια τους και έτσι το επόμενο πρωί ξυπνάω κουρέλι με κεφάλι βαρύ και σήκωτο, σήμερα δε, με πονάει και ο λαιμός μου μια που χτες μέσα στο νταβαντούρι αναγκαζόμασταν να φωνάζουμε για να ακουστούμε μεταξύ μας, αλλά σιγά μην παραπονεθώ.. Απλά ακύρωσα το σημερινό βραδινό πρόγραμμα - τρίτο ξενύχτι στο καπάκι δεν το αντέχω η μεσήλιξ- και θα αράξω σπίτι να ασχοληθώ λίγο με τα αγροτικά μου.. Και θα δω σειρές, και θα διαβάσω περιοδικά, και θα μαγειρέψω ίσως.. Σίγουρα πάντως θα κοιμηθώ ατελείωτα..

Κατά τα άλλα η κρίση είναι πράγματι εδώ, Παρασκευή βράδυ οι δρόμοι ήταν ψιλοάδειοι και τα μαγαζιά πεσμένα στο Γκάζι, ευτυχώς το λατρεμένο Dirty Ginger καλά κρατεί και μπορεί να μην γινόταν πατημός όπως παλιά αλλά ήταν απολύτως γεμάτο και το σουβλάκι του παραμένει το καλύτερο της πόλης μακράν.. Προσθέστε και την μουσική που σε ξεσηκώνει να φας γρήγορα και μετά να σηκωθείς να χορέψεις, και θα καταλάβετε γιατί εχτές χοροπηδούσαμε όλη νύχτα σαν τα κατσίκια... Είχαμε και σούπερ φωτογράφο μαζί που απαθανάτισε καρέ καρέ την βραδιά... Είναι απίστευτο τι φωτογραφίες τράβηξε χρησιμοποιώντας το κινητό του - όχι τέλειες ίσως γιατί πως να ποζάρεις σωστά όταν έχεις πιει θάλασσες και κουνιέσαι σαν ελατήριο γιατί θέλεις να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις να χορεύεις ? -  αλλά άμα είναι τόσο ταλαντούχος ο άνθρωπος μπορεί να κάνει θαύματα  ακόμα και με αυτά τα κουτάκια μιας χρήσεως που κυκλοφορούν στα περίπτερα φαντάζομαι... Θα ανεβάσω μερικές και θα καταλάβετε τι εννοώ.. 

Εκεί που γινόταν πατημός κανονικός, ήταν στο Sea Satin όπου καταλήξαμε τελικά.. Το μαγαζί ήταν τίγκα και μπορεί ο μέσος όρος ηλικίας να έχει πέσει δραματικά - περιτοιχιζόμασταν από παιδάκια μέχρι τα late 20s- αλλά εμένα ειδικά καθόλου δεν με χάλασε το concept... Μην σας πω ότι ανακάλυψα το καινούριο μου late στέκι... :-) Είδαμε και τον Μιμάκο μας μετά από καιρό και είπαμε νέα, ακούσαμε και άφθονο R & B (Ρέμο - Βίσση) και περάσαμε σούπερ.. Το προηγούμενο βράδυ επίσης, το Matsuhisa ήταν ψιλογεμάτο παρόλο που για χειμώνα η Βουλιαγμένη πέφτει λίγο μακριά.. Μου έκανε εντύπωση δε, πως μετά από κάποια ώρα ο κόσμος μεταφέρθηκε ομαδικώς από την σάλα στο μπαρ.. Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να μάθουμε να βγαίνουμε χωρίς να καπνίζουμε και έτσι θα καταλήγουμε μονίμως στα μέρη που μπορούμε να συνδυάσουμε το φαγητό ή το ποτό μας με ένα τσιγάρο... Και ευτυχώς που ανοίγει ο καιρός και σύντομα θα ανοίξουν βεράντες και κήποι γιατί με αυτή την λογική οι επολογές μας λιγοστεύουν και πάνε..

 ( Η Λένα...)

 (Η Κατερίνα και ο Μάνος...)

 (Φωτογραφίες τραβηγμένες μέσα στην νύχτα, μετά από πολλά ποτά, με ένα κινητό.. Οκ, νομίζω πως under the circumstances ο φίλος μας έκανε θαύματα...)

Πίσω στα σημερινά, μόλις συνειδητοποίησα πως χτες ξέχασα να βάλω να γράφονται οι Real Housewives of Athens...  Τόσος ντόρος που έχει γίνει με το συγκεκριμένο reality ήθελα πολύ να ρίξω μια ματιά για να έχω άποψη αλλά ... Είπαμε, γεράματα και ου γαρ έρχεται μόνον... Διαβάστε πάντως δυο ενδιαφέρουσες απόψεις επί του θέματος από δυο αγαπημένες φίλες, την Δέσποινα και την Κατερίνα, νομίζω πως και τα κείμενα και τα σχόλια λένε πολλά.. Ευτυχώς θυμήθηκα τουλάχιστον προχτές να γράψω το The Good Wife, έχω κατεβάσει και τα τελευταία επεισόδια των  NCIS Los Angeles, Hawaii Five -0 και White Collar οπότε έχω φουλ πράμα για χάζεμα στον καναπέ το βράδυ.. Με την συνοδεία πίτσας νομίζω..:-)

Και αύριο το μεσημέρι θα πάμε κλασσικά με Μάρθα, Άλκη στο Ivy για late lunch και άραγμα, θα ξεσηκώσω και τον Στέλιο να μας ακολουθήσει και ελπίζω να δελεάσω και τον Άρι για να συμπληρωθεί η χαρά μου... Και έτσι, ένα ακόμα σαββατοκύριακο θα έχει περάσει χαλαρά και όμορφα αλλά ας μην προτρέχω.. Ακόμα είναι νωρίς και οι μέρες σηκώνουν ανατροπές και αλλαγές σχεδίων... Οπότε σας εύχομαι να περάσετε όμορφα, να γελάσετε όσο περισσότερο μπορείτε και να χαρείτε τις στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάτε.. Αυτή είναι η συναταγή βάσης που άμα πετύχει, όλα τα υπόλοιπα μπορούν - και πρέπει- να είναι παιζόμενα... Φιλιά πολλά...

Υ.Γ. Θα το γράψω γιατί θα σκάσω.. Τα καινούρια μάτια - ή μάλλον το καινούριο βλέμμα όπως μου είπε να λέω η Μίνα- έχουν απίστευτο σουξέ.. Και το λέω γιατί πραγματικά μου κάνει τεράστια εντύπωση... Μέχρι που σηκώθηκε ένας εντελώς άσχετος κύριος  προχτές και ήρθε και μου μίλησε.. Σας μεταφέρω τον διάλογο για να γελάσετε, παρόλο που η Λιάνα μου είπε πως φέρθηκα σαν χαζό.. "Με συγχωρείτε, μην με παρεξηγήσετε, αλλά έχετε τα ωραιότερα μάτια που έχω δει.." μου είπε ευγενέστατα είναι η αλήθεια.. " Ευχαριστώ πολύ... Είναι ψεύτικα.." απάντησα εγώ και τον απογοήτευσα μάλλον λίγο γιατί έμεινε άναυδος αλλά τι να κάνω, να πω ψέμματα ? Πάντως μάλλον έχει δίκιο ο Π. που λέει πως η εικόνα είναι πολύ σημαντικό πράγμα για τους ανθρώπους.. Παρόλο που εγώ δεν υποστηρίζω ιδιαίτερα την δική μου - μην σας πω ότι συχνά την αποδομώ κι όλας γιατί μου αρέσει να ξαφνιάζω και να ξαφνιάζομαι - δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως τελικά, έχει την δύναμη της... Και πως καμιά φορά έχει πλάκα να παίζεις λίγο με όλα αυτά... Τέλος, το καλύτερο σχόλιο για τα μάτια μου το πήρα σε γραπτό μήνυμα και μάλιστα από την Πάτρα αλλά δεν θα το μεταφέρω εδώ για λόγους... σήμανσης του blog... :-)))))) Φιλάκια ξανά...