Και S και M και B....

Παρίσι 1984… Είμαι 20 χρονών, έχω κάνει πολλά και νομίζω πως τα έχω κάνει όλα.. Μια νύχτα σε ένα από τα πρώτα ίσως fetish clubs της Ευρώπης θα με κάνει να αλλάξω γνώμη με συνοπτικές διαδικασίες.. Το όνομα δεν το θυμάμαι καν.. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν γύρω μου όμως μου έχουν μείνει πραγματικά αξέχαστες.. Ίσως γιατί τότε ακόμα το θέαμα ήταν «πραγματικό» και όχι σκηνοθετημένο, ήταν περισσότερο μια εμπειρία παρά ένα – έστω και ακραίο- βαριετέ.. 

Στην μεγάλη αίθουσα με τα τραπέζια και τα σεπαρέ, το κοινό παρακολουθούσε με αυξανόμενο ενδιαφέρον.. Δεν ήταν όλοι ντυμένοι με leather και latex, ούτε άλλα τέτοια θεματικά και extreme.. Κατά περιόδους όμως, όταν το θέαμα στην σκηνή αλλά και γύρω μας έφτανε στα όρια, η σιωπή μπορούσε να κοπεί με το μαχαίρι παρόλη την μουσική… Και λίγο πιο εκεί, για τους πολύ τολμηρούς ή για τους πολύ έμπειρους, υπήρχαν δωμάτια όπου γινόταν πραγματικός χαμός…

 

Αν το bondage είναι όντως μια μορφή τέχνης, ο σαδομαζοχισμός είναι ένα role playing game που έχει όσο ενδιαφέρον μπορείς να αντέξεις, είτε παρακολουθείς είτε συμμετέχεις.. Και η ιδέα του πόνου στο σεξ είναι όσο αρχαίο είναι και το ίδιο το σπορ.. Από τον άντρα εκείνο της παλαιολιθικής εποχής που έσερνε την γυναίκα από τα μαλλιά για να την πάει στην σπηλιά μέχρι τα σημερινά safe words που στοιχειοθετούν τα όρια, ο πόνος είναι αφροδισιακός.. Και το σκληρό σεξ είναι ένα από τα πράγματα που εκτιμούν συνήθως οι γυναίκες, ακόμα και αν χρειάζεται καμιά φορά να απελευθερωθούν έστω και  τεχνηέντως από τα ταμπού που μιλάνε για έρωτα, και από όλες εκείνες τις ξενέρωτες Άρλεκιν ιστορίες που περιγράφουν άντρες με θεληματικό πηγούνι που σηκώνουν την πρωταγωνίστριά στα δυνατά τους μπράτσα, την ξαπλώνουν σε κρεβάτια με μεταξωτά σεντόνια και "μπαίνουν απαλά μέσα της".. Μπλιάξ!

Προσωπικά - μια που δικό μου είναι το ποστ- την έκφραση «κάνω έρωτα» την απεχθάνομαι.. Όσο γοητευτικό και αν είναι το συναίσθημα, και απαραίτητο για να σε φτάσει στο σημείο να θέλεις τον άλλον αρκετά ώστε να του παραδοθείς ψυχή τε και σώμα, τόσο ξενέρωτο μου φαίνεται το να το βάζουμε ανάμεσα στα σεντόνια μας που οφείλουν να είναι τσαλακωμένα.. Έτσι το σεξ πρέπει να έχει δύναμη.. Και παλμό.. Και πάθος.. Και τουλάχιστον «RNB μπατσάκια» που λένε και τα αγόρια από την Θεσσαλονίκη.. Και από εκεί και πέρα, όπως και σε όλα τα πράγματα στην ζωή άλλωστε, sky is the limit.. Και αυτά που μπορούν - και πρέπει- να συμβούν μεταξύ συναινούντων ενηλίκων δεν έχουν τελειωμό.. 

Πίσω στα fetish clubs, το Παρίσι του 84 το θυμήθκα με την ευκαιρία του Torture Garden που ήρθε στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα.. Βέβαια εδώ τα πράγματα είναι τελείως θέαμα, με fashion shows, dj s με piercings, tattoos και μαστίγια, φακίρηδες ντυμένους στα δερμάτινα και κορίτσια με κόκκινες γόβες που οδηγούν μηχανές,  και το wildest thing που μπορείς να δεις είναι άνθρωποι κρεμασμένοι στον αέρα από τις ρόγες τους.. Ας πούμε.. Και φυσικά, δεν υπάρχουν δωμάτια για το κοινό, όποιος γουστάρει αυτό που είδε μπορεί να πάει να το κάνει σπίτι του, αν και εγώ ξενερώνω με τη ιδέα και μόνο πως το κοινό του μαγαζιού θεωρεί υποχρέωση του να ντυθεί Master η Mistress – και μάλιστα με την αισθητική που ο καθένας κουβαλάει, λες και πάει στο καρναβάλι - για να παρακολουθήσει ένα show.. 

Ρωτώντας έμαθα πως στην Αθήνα υπάρχουν διάφορα swingers clubs τα οποία οργανώνουν και theme nights αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν που να έχει συμμετάσχει.. Αντίθετα ξέρω πως διοργανώνονται απίστευτα ιδιωτικά πάρτι με αυστηρότατο guest list και εκεί τα πράγματα είναι σίγουρα πιο ενδιαφέροντα για όσους αρέσκονται στο να εξερευνούν τα όρια τους.. Ή τα όρια των άλλων..

Και επειδή περνάω φάση σκανταλιάς και έχω κέφι για βόλτες και για εξερευνήσεις, νομίζω πως στο επόμενο ταξίδι που θα κάνω for girls only θα φροντίσω να πάμε να δούμε πως κουνιούνται οι βάρκες και στο εξωτερικό… Θα έχει πλάκα, θα γελάσουμε σίγουρα απίστευτα, και το να είσαι τουρίστας κάπου σου δίνει και την ελευθερία να μην έχεις την έννοια σε ποιον θα πέσεις επάνω την πιο άσχετη ή την πιο άβολη στιγμή, κυριολεκτικά και μεταφορικά..  

Όσο για τα άγρια παιχνίδια στο σεξ, για να επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα, η αλήθεια είναι πως -  υποθετικά και απολύτως εγκυκλοπαιδικά μιλώντας- έχει απίστευτο ενδιαφέρον το να αφεθείς στα χέρια και την φαντασία κάποιου άλλου, αρκεί να τον εμπιστεύεσαι αρκετά προφανώς και να παίζετε το ίδιο παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες.. Όσο για τους ρόλους, φαντάζομαι πως ενώ θεωρητικά κάποιος είναι ο "θύτης" και κάποιος το "θύμα" στην πραγματικότητα, όταν μπαίνεις στον χορό είναι για να χορέψεις.. Και μάλλον ξέρεις βαθιά μέσα σου πως δεν γίνεται να κάνεις μόνο φούρλες, θα έρθει η ώρα που θα ανακγαστείς να υποκλιθείς και εσύ... :-) Έτσι κι αλλιώς, αν η αδρεναλίνη είναι ένα από τα ισχυρότερα διεγερτικά, φανταστείτε τι σημαίνει να νοιώθεις, και να είσαι στο έλεος κάποιου.. Ή να έχεις την εξουσία να κάνεις ότι θέλεις σε κάποιον, έστω και στα πλαίσια ενός παιχνιδιού... Άλλωστε το να υποτάσεις και να υποτάσεσαι ήταν πάντα το νόημα όλης της ιστορίας αλλά και η δυο όψεις του ίδου νομίσματος.. Με τον ίδιο τρόπο που μια πίπα ας πούμε είναι το ίδιο διεγερτική και για εκείνον που την παίρνει αλλά και για εκείνον που την δίνει... Ο ένας γιατί απολαμβάνει και ο αλλος γιατί έχει την εξουσία ... στο στόμα του...  

Για όσους ενδιαφέρεστε πάντως και θέλετε να κάνετε την αρχή – γιατί κάποιοι και ενδιαφέρεστε και την έχετε κάνει σίγουρα- οι οδηγίες χρήσης είναι απλές… Οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε τέτοια παιχνίδια, παίζουν ρόλους, δεν πάει να πει ότι είναι κιόλας αυτό που υποδύονται και δεν ξέρω με ποιον άλλο τρόπο να διευκρινίσω καλύτερα αυτό που θέλω να πω.. Επίσης το όχι σημαίνει όχι..  Πάντα..  Μην διακόπτετε εκείνους που παίζουν ήδη και μην χώνεστε χωρίς να ζητήσετε την άδεια.  Αν υπάρχουν μηχανήματα γύρω και δεν ξέρετε πως δουλεύει κάτι καλό είναι να ρωτάτε.. Και τέλος, συνεννοηθείτε για το περίφημο safe word και μην το ξεχάσετε γιατί… εσείς θα χάσετε…  Α! Και οι κύριοι να φοράτε πάντα προφυλακτικό, ναι? Σαν καλά, μεγάλα παιδάκια που είστε… 

Υ.Γ. Ε, καιρός ήταν να γράψω και κάτι λίγο διαφορετικό γιατί μόνο με συνταγές, λαμπερά και ανώδυνα και ροζ θα χαθεί το ενδιαφέρον εντελώς και μετά θα ψάχνω να βρω το κοινό μου... Φιλιά πολλά...