Δικαίωμα.... (Updated)..

Γράφω βιαστικά πριν πάω για ύπνο.. Ήταν ένα υπέροχο σαββατοκύριακο γεμάτο γέλιο, διασκέδαση και εκπλήξεις.. Και εμπειρίες παράξενες για τις οποίες κάποια στιγμή θα κάνω ένα ξεχωριστό ποστ... Σε λίγες ώρες ξημερώνει Δευτέρα και ξεκινάει μια εβδομάδα πολύ σημαντική που την περιμένω πως και πως γιατί σηματοδοτεί ένα καινούριο ξεκίνημα του Μάνου και μαζί το τέλος μιας περιόδου που ήταν δύσκολη αλλά και διδακτική.. Μετρήσαμε φίλους και απώλειες, αλλάξαμε σχέδια και πήραμε αποφάσεις σημαντικές, βάλαμε τις προτεραιότητες μας σε καινούρια τάξη, και πέρα και πάνω απ΄όλα επιβεβαιώσαμε πως παραμένουμε ομάδα γερή.. Και πως όπως πάντα, στα δύσκολα και στα εύκολα εξακολουθούμε να επιλέγουμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο...

Στο περιθώριο όλων αυτών, ταυτόχρονα, έτρεχε και ένα άλλο θέμα δικό μου.. Που είχε να κάνει με αυτό το γαμημένο παρελθόν που με στοιχειώνει και που με κυνηγάει να με βάλει σε μια θεσούλα που δεν την θέλω και δεν θα την πάρω.. Παρόλα αυτά, στο τέλος της μέρας είμαστε, είμαι, καλά... Και ξέρω πως για τους ανθρώπους που αγαπάω, και για την ζωή που θέλω να ζήσω, μπορώ να κάνω θαύματα.. Και άλματα, και ελιγμούς και να κρατήσω ισορροπίες παράτολμες και εύθραυστες με δεξιοτεχνία μεγάλου ακροβάτη... 

Μεγαλώνω, μαθαίνω, απογοητεύομαι καμιά φορά,  αλλά κυρίως παρατηρώ... Και διατηρώ το δικαίωμα να ονειρεύομαι, τη ανάγκη να γελάω και να παραμένω παιδί, και την συνήθεια να παλεύω γι΄αυτά που θέλω με πάθος.. Όπως και το ταλέντο να πέφτω με τρόπο τέτοιο που να ξανασηκώνομαι γρήγορα, και χωρίς μεγάλους τραυματισμούς.. 

 

Καληνύχτα, καλημέρα και καλή μας εβδομάδα...:-)

 

UPDATE...Η σημερινή μέρα τελικά ξημέρωσε με έναν ουρανό ασήκωτο... Και μετά από έναν γρήγορο πρωινό καφέ με την μαμά μου, την ώρα που επέστρεφα σπίτι μου, τράκαρα.. Ένας νεαρός με ένα μηχανάκι πετάχτηκε από ένα στενό παραβιάζοντας το stop και έπεσε πάνω μου.. Το πόσο τρόμαξα όταν τον είδα να σωριάζεται μπροστά στις ρόδες μου δεν λέγεται.. Και μέχρι να βεβαιωθώ πως δεν είχε κάτι και να ανταλάξουμε στοιχεία - αρνήθηκε να τον πάω στο ΚΑΤ - έχασα μερικά χρόνια από την ζωή μου.. Ευτυχώς δεν χτύπησε και εγώ απλά τραντάχτηκα... Και στραμπούληξα λίγο το χέρι μου που το χτύπησα στην πόρτα έτσι όπως γύρισα το τιμόνι απότομα για να μην περάσω από πάνω του.. Δεν παύω να σκέφτομαι όμως πως αν το μυαλό μου δεν ταξίδευε αλλού και αν ήμουν λιγότερο αφηρημένη μπορεί και να είχα αντιδράσει γρηγορότερα. Μπορεί και όχι.. 
Το θέμα είναι πως αυτή η εβδομάδα που περίμενα με τόση λαχτάρα ξεκίνησε εντελώς λάθος.. Εχω ανάγκη από λίγη λιακάδα που να κρατήσει.. Και δεν ξέρω τι να κάνω για σπάσει αυτό το σερί της γρουσουζιάς που ότι θέλω στην ζωή μου πιο πολύ τελευταία το φέρνει κοντά και εκεί που πάω να το πιάσω το ξαναπαίρνει μακριά με φόρα... Όχι αγιασμός και ευχέλαιο δεν μας πιάνει εμάς φοβάμαι, ούτε το παλούκι στην καρδιά του κτήνους.. Δεν ξέρω τι να πω.. Πραγματικά.. Μόνο πως θέλω λίγη ηρεμία.. Αυτό μόνο..