Κέφια σε απόχρωση dusty rose...

Καινούριο ποστάκι γιατί σήμερα έχω κέφια παρόλο που οι (δήθεν) ανώνυμοι βάζουν από νωρίς τα δυνατά τους για να μου τα χαλάσουν... Το πρωί μου ξεκίνησε με μπωτέ.. Κούρεμα στον Βαγγέλη και τα bangs είναι γεγονός όπως γεγονός είναι ότι ο Π. είχε δίκιο, μου πάνε πολύ. "Κουκλάκι σε έκανα" ήταν η ατάκα του Βαγγέλη όταν τελείωσε και μαζί μου έδωσε ένα φιλί γεμάτο περηφάνεια. Ο φίλος μου μ΄αγαπάει και το ξέρω και γι΄αυτό επιμένει να με κουρεύει ακόμα και όταν εγώ αντιστέκομαι σθεναρά.. Γιατί ξέρει τι μου πάει και πως να το κάνει πραγματικότητα.. Επίσης όταν λίγο πριν τα 50 σου και ειδικά στα δικά μου κυβικά σε αποκαλούν κουκλάκι ξέρεις πως πρέπει απλά να αφεθείς και να απολαύσεις την στιγμή.. Πόσο μάλλον που εδώ και χρόνια ο αγαπημένος μου hair stylist αρνείται κατηγορηματικά να μου χρεώσει το κούρεμα οπότε το κομπλιμέντο είναι τζάμπα, άρα από καρδιάς.. :-)

(Το καινούριο μου κούρεμα.. Οκ, η φωτογραφία δεν είναι και η καλύτερη, έχω ύφος δαρμένου σκύλου, αλλά θα την αντικαταστήσω κάποια στιγμή με μια πιο προσεγμένη...)

 

( Smoky eyes and dusty rose lipstick it is....:-) Ανέβασα την πιο σοβαρή για να φανεί το μακιγιάζ.. Που ήταν επιτυχημένο δεν λέω, αλλά δεν είναι "εγώ" και δεν νομίζω να το ξανακάνω τώρα κοντά.. Αισθάνομαι πιο άνετα στο πιο φυσικό look, τι να πω? Anyway, το είδατε και αυτό...:-) )

Λίγο αργότερα πίνω καφέ με την μαμά μου στο Common Secret. Φεύγοντας παίρνω μαζί ένα σακουλάκι με μπισκότα βανίλιας, φτιάχνουν απίστευτα πράγματα εκεί - θυμάστε το gingerbread house των Χριστουγέννων?- και τα πουλάνε και χωρίς να πρέπει να καθίσετε υποχρεωτικά για καφέ.. Επιστρέφω την μαμά στο σπίτι της, κάνω μια στάση στο φαρμακείο για τις μυστικές κρέμες που μας σύστησε η Λιάνα και γυρίζω σπίτι... Τραβάω μια βιαστική φωτογραφία για το Facebook, και υπόσχομαι να βγάλω μια πιο περιποιημένη το βράδυ πριν βγω.. Smoky eyes και dusty rose lips είναι η συμβουλή του Π. και φυσικά θα την ακολουθήσω.. Ψαχουλέυω στα καλλυντικά μου, είναι απίστευτο πόσα έχω για άνθρωπος που δεν βάφεται κανονικά ποτέ... Τα smoky eyes δεν είναι πρόβλημα, η ομώνυμη παλέτα της Chanel μια χαρά θα την κάνει την δουλειά, αλλά το dusty rose με προβληματίζει.. Τελικά ανακαλύπτω ένα κραγιόν της Stila που είναι τέλειο.. Εγώ για να είμαι ειλικρινής σκόπευα να κάνω ακριβώς το αντίθετο, να αφήσω τα -πλατινένια (λέμε τώρα) - μάτια ουδέτερα και να ποντάρω σε ένα σκούρο κραγιόν, αλλά ότι πει ο ειδικός, αυτό θα γίνει...

Στο μεταξύ το σπίτι μυρίζει ομελέτα μια που ο Άρις γύρισε από την σχολή και αποφάσισε να μαγειρέψει.. Τι να κάνει το παιδάκι μια που η μάνα του αντί να του φτιάξει κάτι να φάει ασχολείται με κραγιόν και σκιές? Βέβαια, η ομελέτα είναι η σπεσιαλιτέ του και την φτιάχνει τέλεια. Εγώ μονίμως την χαλάω, δεν έχω μάθει πως να την γυρίζω σωστά και κάποια στιγμή θα τον παραφυλάξω να μάθω το μυστικό.. :-) Έχει πλάκα πάντως, ο Άρις μαγειρεύει και ο Droopy στα πόδια του περιμένει σαν άγαλμα μήπως πέσει κάτω καμιά μπουκιά να την αρπάξει στον αέρα.. 

(Η τέλεια ομελέτα του Άρι...)


Μέχρι να τελειώσω το ποστ χτυπάει το κινητό μου και είναι η Ελένη.. Εχτές το βράδυ έφτιαξε Shepherd's Pie με την συνταγή που της έστειλα και με πήρε να μου πει πως έγινε σούπερ.. Χαίρομαι πολύ γιατί είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά και πραγματικά γίνεται εύκολα και γρήγορα.. Και μου αρέσει να μοιράζομαι συνταγές που βγάζουν ασπροπρόσωπους όσους τις δοκιμάζουν.. Τώρα διαβάζω ένα καινούριο υπέροχο βιβλίο, το India Cookbook.. Το είδα τα Χριστούγεννα στο σπίτι του Στέλιου, κάποιος του το είχε κάνει δώρο, ζήλεψα και το παράγγειλα από το Amazon... Ήρθε μερικές μέρες αργότερα, 1.5 κιλό βιλίο (κυριολεκτικά, είναι τόμος ολόκληρος), συσκευασμένο μέσα σε μια υπέροχη πάνινη τσάντα και έχει μέσα ιστορίες, φωτογραφίες και συνταγές εκπληκτικές... Σύντομα θα δοκιμάσω μια που η ινδική είναι από τις αγαπημένες μου κουζίνες και θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα..  

(India Cookbook.. Εκδόσεις Phaidon.)

Και τώρα σας αφήνω γιατί έχω τις γνωστές αγροτικές μου εργασίες.. Έχω σπείρει αμπέλια σε συνεργασία με την Μαρία και πάω να ποτίσω και να θερίσω.. Και το βράδυ έχουμε girl's night για sushi και κουτσομπολιό σε μαγαζί λατρεμένο και μετά ποτάκια στο Villa και ανυπομονώ... Οπότε σας φιλώ γλυκά, σας εύχομαι να περάσετε μια υπέροχη, υπόλοιπη μέρα και τα λέμε soon.. How soon δεν ξέρω, δεν σας κρύβω πως με ξενερώνει απίστευτα όλη αυτή η συσωρευμένη κακία που δέχομαι τελευταία - δυσοιωνίζομαι που λέει και μια γνωστή μου- και σκέφτομαι ολοένα και συχνότερα να αραιώσω λίγο τις αναρτήσεις μέχρι να τους περάσει.. Ή να μου περάσει εμένα...  Από την άλλη βέβαια υπάρχει πάντα και το διαβολάκι μέσα μου που λέει "σιγά μην τους κάνεις το χατήρι ρε χαζό" και δεν ξέρω ποιος θα επικρατήσει τελικά.. Πάντως η αλήθεια είναι πως όταν κάτι που το κάνεις για να περνάς καλά εσύ και εκείνοι που το διαβάζουν γίνεται τελικά όχημα για να λύσει ο κάθε πικραμένος τα προβλήματα και τα κόμπλεξ του πάνω στο κεφάλι σου, κάπως χαλάει η συνταγή.. Οπότε, θα δούμε...