Cupcakes, ο παράδεισος και το ξεχασμένο ρολόι...

Πρωινός καφές στο Hampton's στην Κηφισιά με την Λένα και και την Μιλένα.. Που κάνουν και ρίμα.. Καθόμαστε έξω στην λιακάδα και είναι άνοιξη, κανονικά.. Παραγγέλνουμε καφέδες και cupcakes και όλα έχουν σούπερ γεύση αλλά λάθος χρώμα... Έχω μια θεωρία για το icing των cupcakes, πρέπει να είναι σε παλ χρώματα, ροζ, γαλάζιο, πράσινο, λιλά, κίτρινο, you got the point.. Αυτά τα βεραμάν και τα πράσινα, και ένα άλλο μωβ φερετρί που φέρανε της Λένας μου φάνηκαν απαίσια.. Τα φάγαμε βέβαια, εννοείται αυτό, αλλά ότι το χρώμα ήταν λάθος δεν το συζητώ... Τέλος πάντων το θέμα είναι ότι περάσαμε σούπερ και γελάσαμε πολύ.. Και πως τα κέφια μου είναι καλά σε βαθμό ανησυχητικό, κάτι σαν να έχω πέσει μέσα στον κουβά με την χάχα αλλά δεν πειράζει.. Αυτή η άνοιξη φταίει για όλα, και η λιακάδα που με βάζει σε mood je m' en fous.. 

(Απολύτως λάθος χρώμα αλλά ευτυχώς σωστή γεύση...)

Τώρα που μιλάω - όπως συνήθως άλλωστε- για φαγητό, να μοιραστώ μαζί σας και την τελευταία μου ανακάλυψη.. Ο παράδεισος υπάρχει! Βέβαια ο παράδεισος για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό.. Για άλλους έχει λόφους με πιλάφι και ουρί που χορεύουν belly dance, για άλλους αγγελάκια με πουπουλένια φτερά και για άλλους την γη της Επαγγελίας.. Για μένα έχει burger και pizza.. Και πατάτες τηγανητές φυσικά.. (και αυγό εννοείται, αλλά αυτό μπορεί να είναι πάνω στο burger.. Ή πάνω στην pizza..) Σκεφτείτε λοιπόν τον ενθουσιασμό που με κατέλαβε όταν διάβασα πως άνοιξε στην Γλυφάδα ένα καινούριο μαγαζί που σερβίρει και τα δύο!!! Και βέβαια, σιγά μην περίμενα και πολύ.. Παρασκευή το διάβασα στο Αθηνόραμα - να κάνω και λίγη διαφήμιση μια που είμαι ανώτερος άνθρωπος και μια που επίσης δεν έχει ανέβει ακόμα το site του αγαπημένου μου για να ενημερωνόμαστε από εκεί- εχτές το βράδυ άφησα τα σχέδια μου για μαγείρεμα tacos στην άκρη και τους ξεσήκωσα.. Τους άντρες μου εννοώ και έτσι, 9 η ώρα το βράδυ είμασταν στο Burger Joint... Που είναι πολύ απλό σαν μαγαζί μια που κάνει και delivery αλλά εδώ τελειώνουν τα "μειονεκτήματα" και αρχίζουν οι χαρές.. Ο ιδιοκτήτης και chef είναι ο Γιώργος Παπακώστας - της οικογενείας Casa di Pasta και Cubanita - ο οποίος μετά από 8 χρόνια παραμονής στην Νέα Υόρκη και σπουδές στο διάσημο French Culinary Institute of New York ήρθε στην Αθήνα και συνειδητοποίησε την πραγματικότητα.. Πως τα burgers δηλαδή εδώ καμιά σχέση δεν έχουν με τα αμερικάνικα...  Και ανέλαβε, καλά να΄ναι το αγόρι, να γεμίσει το κενό..
Εμείς δοκιμάσαμε τον μισό κατάλογο και ότι πήραμε ήταν εξαιρετικό.  Caesar's salad, mozzarella sticks, jalapeno peppers πανέ με γέμιση τυρί Philadelphia και μια σούπερ pizza margarita με τραγανή, λεπτή ζύμη και ολόκληρα φυλλαράκια βασιλικού, του ονείρου. Και μετά ήρθαν τα burgers.. Φτιαγμένα από κιμά Aberdeen Angus με ψωμάκια που τα φτιάχνει ο ίδιος ο Γιώργος - τα πιο ωραία ban breads που έχω δοκιμάσει στην Ελλάδα- και πατάτες τηγανητές φρέσκιες, λεπτές και απολύτως χειροποίητες και της ώρας που έρχονται σερβιρισμένες σε τεράστιες μερίδες με σάλτσα από αληθινό cheddar και bacon!! Το δικό μου burger ήταν Mexican, πικάντικο - κανονικά καυτερό όπως πρέπει όχι αηδίες- με μια καταπληκτική σάλτσα, πιπεριές jalapeno και guacamole, ενώ ο Άρις και ο Μάνος πήραν  Texas με sauce BBQ που ήταν ίσως η καλύτερη που έχουν φάει.. Τελειώσαμε ημιθανείς με ένα αυθεντικό αμερικάνικο baked cheese cake με φράουλα και πληρώσαμε 56 ευρώ γιατί μας κέρασαν τα ποτά.. Που σημαίνει πως θα είχαμε πληρώσει κανονικά μέχρι 70. Και φάγαμε τα πάντα εκτός από τον Γιώργο που όπως είπε γελώντας ο αγαπημένος μου ήταν τυχερός που γλύτωσε μια που και όμορφος είναι, και μαγειρεύει του θανάτου, και είναι και μέσα στο αγαπημένο μου ηλικιακό target group... :-)  Να πάτε τρέχοντας, αυτό σας λέω μόνο.. Εμείς ήδη οργανώνουμε κάθοδο την Κυριακή το μεσημέρι με παρέα μεγάλη και λαίμαργη.. 
(Burger Joint, Φοίβης 17, Πλατεία Νυμφών Γλυφάδα, ακριβώς στην πλάτη του Liberty, μέσα στο εμπορικό κέντρο. Τηλέφωνο δεν γράφω γιατί δεν κάνουν κρατήσεις.)

( Αυτά θυμήθηκα και πρόλαβα να φωτογραφίσω η γουρούνα.. Ένα δαγκωμένο burger και τον - δικό μου- λόφο από πατάτες τηγανητές...)

Τέλος, το ευτράπελο της μέρας ήταν που ο καημένος ο Μάνος αναγκάστηκε μια που είχε δουλειές στο κέντρο να πάει να πάρει ένα ρολόι που είχα ξεχάσει για service έξι χρόνια τώρα.. Μου τηλεφώνησαν οι άνθρωποι πριν μερικές μέρες να μου το θυμίσουν μια που βαρέθηκαν προφανώς να περιμένουν - ή μάλλον μια που έκαναν προφανώς κάποια απογραφή- και πολύ θα ήθελα να είμαι από μια μεριά να παρακολουθώ το ύφος του καλού μου όταν έδωσε την απόδειξη - την οποία ναι, την είχα κρατημένη και την βρήκα κιόλας- για να παραλάβει το ρολόι... Και το ύφος των ανθρώπων που θα τον λυπήθηκαν ολόψυχα φαντάζομαι για την γυναίκα του που τα έχει ελαφρώς χαμένα.. Πάντως, πολύ χάρηκα που το πήρα πίσω πλάκα πλάκα.. Και θα το φορέσω και για λίγο παρόλο που δεν φοράω καθόλου ρολόγια, εξ ου και τα ξεχνάω εντελώς, για να του κάνω λίγο pampering του καημένου που πέρασε τόσα χρόνια μοναξιάς και απόρριψης χωμένο σε ένα ξένο, σκοτεινό συρτάρι.. 

(Το απολωλός ρολόι...)

Στο μεταξύ η ώρα πέρασε και εγώ πρέπει να πάω να μαγειρέψω.. Να κουρέψω τα αμπέλια μου μάλλον πρώτα μια που δεν θα κάνω και τίποτα που να απαιτεί ειδικές γαστρονομικές δυνατότητες..  Τα tacos που δεν έφτιαξα χτες δηλαδή.. Καλό βράδυ και πολλά πολλά φιλιά..