Tuesday, September 29, 2009

Γκομενικά....


Η έμπνευση μου ήρθε από την προηγούμενη Παρασκευή που είχαμε το girl's night της γιορτής μου... Και που από 'δω την φέραμε την κουβέντα, από 'κει την γυρίσαμε, πάλι στα γκομενικά καταλήξαμε... Τα οποία δεν τελειώνουν ποτέ... Γιατί αν δεν έχεις εσύ θα έχει κάποια κολλητή σου... Που είναι σαν να έχεις εσύ γιατί αυτή είναι άλλωστε και η ουσία των γκομενικών... Πως προσφέρονται για αναλύσεις, προβληματισμούς και κουβέντες ατελείωτες... Γιατί αν δεν κουβεντιάσεις για τον γκόμενο με τις φίλες σου, είναι σαν να μην τον έχεις καθόλου... Σαν να αγοράζεις καινούρια τσάντα και να την κρατάς κρυμμένη στην ντουλάπα... Σαν να διαλέγεις καινούριο φόρεμα και να το προβάρεις κρυφά στον καθρέφτη του σπιτιού σου για να το βλέπεις μόνο εσύ... Σαν να έχεις το όνομα αλλά να μην έχεις την χάρη... You got the point πιστεύω...:-)
Από την κουβέντα της Παρασκευής λοιπόν, αφορμή της οποίας στάθηκε αγαπημένη single κολλητή που έχει την τύχη και την χαρά να βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα σε δύο "θέματα" άρα να φλερτάρει και με τα δύο, κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:

Η γκομενιά είναι σαν το ποδήλατο.. Μπορεί να έχεις χρόνια να το πας βόλτα αλλά μόλις το καβαλήσεις θυμάσαι την ορθοπεταλιά νεράκι.. Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Οι γκόμενοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες... Αυτούς που είναι για βόλτα και αυτούς που είναι για το σπίτι. Αντιθέτως από ότι φαντάζονται οι ίδιοι, οι γκόμενοι που είναι για "βόλτα" είναι αυτοί που είναι ρεμάλια και κάνουν εξαιρετικό σέξ και δεν θέλεις να τους πας πουθενά πέρα από την κρεβατοκάμαρα σου. Οι άλλοι που είναι για το σπίτι είναι τα καλά τα παιδιά, τα καλλιεργημένα και τα comme il faut που τα θες για να σε κυκλοφορούν στα σωστά μέρη, να περνάς καλά μαζί τους και , εν ευθέτω χρόνω, να τα παντρευτείς και να κάνετε παιδάκια με τέλεια γονίδια και ακόμη τελειότερη ανατροφή...

Στατιστικά μιλώντας, όσο πιο ρεμάλι είναι ο γκόμενος τόσο καλύτερο σεξ κάνει... Συνήθως γιατί έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ του, αρκετά από αυτά σε δύσκολες διαδρομές, όπως επίσης γιατί όσο πιο disturbed είναι τόσο περισσότερο ευρηματικός είναι στο δια ταύτα... Γι' αυτό κολλάμε με τα ρεμάλια άλλωστε... Ο συνδυασμός καλού σεξ και προβληματικού χαρακτήρα είναι αφροδισιακός και εθιστικός.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να θέλουμε να βάλουμε λάθος γκόμενο σε λάθος κατηγορία. Τα κακά παιδιά δεν είναι για σχέσεις... Και τα καλά παιδιά δεν θα σε κάνουν ποτέ να δεις αστεράκια. Τελεία και παύλα..

Τα ρεμάλια δεν αλλάζουν... Όση αγάπη και αν τους δώσεις, όση ενέργεια και όση στοργή, θα παραμείνουν ως έχουν και καλά θα κάνουν.. Θεωρώ δε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο ξενέρωμα από το να ερωτευτείς ένα ρεμάλι και να καταλήξεις - ή μάλλον έτσι να νομίζεις πως έκανες- να το μεταμορφώσεις σε καλό παιδί.. Στην πραγματικότητα, θα έχεις πάντα μια καρικατούρα.. Η οποία θα στο φυλάει και σε ανύποπτο χρόνο θα στο ανταποδώσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει πραγματικά. Με το να σε στείλει αδιάβαστη και να πάει γι' άλλα...

Επίσης είναι μάταιο να προσπαθείς να μεταμορφώσεις ένα καλό παιδί σε κακό. Πάντα κάπου στο βάθος θα διαφαίνεται η διαφορά... Στο κρεβάτι πάνω απ' όλα... Εκεί που οι κινήσεις δεν θα γίνονται ποτέ ακριβώς όπως πρέπει και τα βρομόλογα δεν θα είναι ποτέ αυθεντικά.. Επειδή κάποιες λέξεις δεν αρκεί μόνο να προφέρονται. Πρέπει να αρθρώνονται και σωστά...:-)

Το κλισέ πως όταν φτύνεις έναν γκόμενο αυτός κολλάει πιο πολύ, λειτουργεί αλλά όχι πάντα. Αν το φτύσιμο δεν είναι από ψυχής αλλά είναι τέχνασμα ο άλλος το καταλαβαίνει.. Και αν είναι και λίγο μάγκας μπορεί να στο γυρίσει μπούμερανγκ και να τρέχεις και να μην φτάνεις...

Η καλύτερη περίοδος μιας σχέσης είναι η αρχή... Το φλερτ... Όσο κρατάει αυτό το υπέροχο ping pong της γνωριμίας και της ανακάλυψης η αίσθηση είναι αξεπέραστη.. Όταν γίνει το πρώτο σεξ, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο... Μπορεί τα πράγματα να πάνε περίφημα ή όχι. Δεν έχει σημασία... Αυτές οι πεταλούδες στο στομάχι θα αποχωρήσουν οριστικά... Μέχρι την επόμενη φορά, πάντα με άλλον άνθρωπο όμως...

Ο μύθος πως οι ώριμοι άντρες είναι καλύτεροι από τους νεαρούς έχει μάλλον δημιουργηθεί από πενηντάρηδες σε κρίση πανικού. Κυρίως όταν μιλάμε για γυναίκες γύρω στα 40... Είναι καρατσεκαρισμένο πως ενώ ένας νεαρός με μια συνομήλικη του μπορεί να είναι όντως κοκοράκι και να ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτη του, όταν και αν γουστάρει μια μεγαλύτερη του γυναίκα, εφόσον καταφέρει να την αποκτήσει, νοιώθει τόσο βαθιά ευτυχής για την τύχη του που θεωρεί υποχρέωση του να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να την ευχαριστήσει... Υπολογίστε την αντοχή που διαθέτουν οι - ας πούμε- 25άρηδες μαζί με την διάθεση για γνώση και τον ενθουσιασμό της ηλικίας και do your own math... :-)))

Μύθος επίσης είναι και το ότι τα one night stands δεν είναι ποτέ καλά... Όποιος έχει θελήσει κάποιον τόσο πολύ ώστε να αποφασίσει να πάει μαζί του για ένα και μόνο βράδυ with no strings attached, μπορεί να σας πει ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αισθησιακό από το hit of the moment.. Και την αίσθηση πως ότι και να κάνουμε θα μείνει μεταξύ μας αφού από αύριο θα είμαστε δυο άγνωστοι στην ίδια πόλη... Εννοείται πως δεν διανοούμαστε καν να σκεφτούμε την πιθανότητα να κάνουμε σχέση με κάποιον με τον οποίο πηδηχτήκαμε για μια και μόνη φορά υπό αυτές τις συνθήκες... Κατ' αρχάς, το σεξ δεν θα είναι ποτά ξανά το ίδιο.. Κατά δεύτερον, ότι έγινε μας λέει πολλά για τον χαρακτήρα του... Οκ, και για τον δικό μας αλλά εμείς θα έχουμε πάντα μια καλύτερη δικαιολογία από εκείνον...

Το σεξ είναι πάντα καλύτερο όταν δεν το παίρνουμε πολύ στα σοβαρά.... Και ασχέτως από ότι μας μαθαίνουν με τόσο κόπο όταν είμαστε παιδιά στο σχολείο και στην οικογένεια μας, μπορούμε να κάνουμε καταπληκτικό σεξ με ανθρώπους που δεν αγαπάμε, δεν εκτιμάμε και δεν έχουμε απολύτως κανένα κοινό μαζί τους πέρα από την χημεία.. Ακριβώς γι' αυτό άλλωστε καλό είναι να μην το παίρνουμε στα σοβαρά και να μην βασίζουμε τις σχέσεις μας σε αυτό... Γιατί η χημεία πάντα περνάει.. Σημασία άρα έχει αυτό που μένει... Προφανώς καλό είναι να υπάρχει και χημεία και κοινά σημεία πέρα από αυτή... Απλά επειδή το σεξ έχει την τάση να μας αποβλακώνει κατ' αρχάς, όσο καλύτερο είναι τόσο περισσότερο, καλό είναι να κρατάμε μια πισινή και να περιμένουμε να δούμε καλύτερα τα πράγματα όταν αρχίζουμε σιγά σιγά να ξεστραβωνόμαστε... Πράγμα που συμβαίνει συνήθως κάπου ανάμεσα στον δεύτερο μήνα και τον πρώτο χρόνο...

Επειδή όλοι οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις που τους επιβεβαιώνουν, υπάρχει και μια κατηγορία ανδρών που έχουν όλο το πακέτο.. Που είναι και ρεμάλια αλλά και καλλιεργημένοι και με αγωγή, που είναι έξυπνοι, που έχουν χιούμορ και που κάνουν και εξαιρετικό σεξ.. Και που μπορούν να σταθούν παντού με τον ίδιο αέρα και την ίδια άνεση και που όταν αποφασίσουν να ασχοληθούν μαζί σου, γιατί εκείνοι το αποφασίζουν αυτό πάντα, καλό είναι να ξέρεις το μέγεθος του ρίσκου που παίρνεις για να μετρήσεις και τις πιθανές απώλειες... Δεν λέω φυσικά να μην το πάρετε το συγκεκριμένο ρίσκο αν σας τύχει, απλά συνιστώ προσοχή και μεγάλη δόση Πολυάννας.. Αν το δείτε σωστά, η περίπτωση είναι win win... Αν δεν κάτσει, τουλάχιστον θα έχετε ζήσει κάτι που θα το θυμάστε για πάντα... Αν κάτσει, τα θερμά μου συγχαρητήρια.. Μετράτε πολύ και προφανώς το ξέρετε κι όλας... Αυτό που δεν πρέπει να κάνετε με τίποτα πάντως είναι να επενδύσετε to much to soon και να αρχίσετε να πιέζετε.. Μόνο χαμένες μπορείτε να βγείτε έτσι...

Οι άντρες ανεξαρτήτως ηλικίας αντιδρούν στην πίεση ακόμα και όταν αυτή ουσιαστικά δεν υφίσταται... Δεν ξέρω γιατί, μάλλον είναι θέμα γονιδίων.. Όσο πιο πολύ χαλαρές είμαστε τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε τελικά να τους κρατήσουμε, αν τους θέλουμε φυσικά... Γιατί αν δεν τους θέλουμε αλλά θέλουμε να αποφύγουμε να πάρουμε εμείς την ευθύνη της απόφασης δεν υπάρχει καλύτερο κόλπο από μια πρόσκληση σε μια οικογενειακή συγκέντρωση ή σε έναν γάμο.. Οι περισσότεροι θα φύγουν τρέχοντας νύχτα...

Τέλος, όσο άδικο ή επηρρμένο και αν ακούγεται αυτό, το παιχνίδι είναι πάντα στα χέρια μας.. Οι άντρες έχουν την τάση να μην πολυσκέφτονται τα πράγματα... Συνήθως τους αρκεί να περνούν καλά.. Πράγμα που γι' αυτούς σημαίνει ευχάριστες κοινές στιγμές, χρόνος για τους κολλητούς τους και καλές πίπες... Δεν ζητάνε και τίποτα το τρομερό, αν το καλοσκεφτείτε... Αν είμαστε ερωτευμένες σίγουρα καλά θα περνάμε τις ώρες που είμαστε μαζί... Ο χρόνος για τους κολλητούς είναι απαραίτητος και για μας μια που όσο εκείνοι θα βλέπουν ποδόσφαιρο ή θα παίζουν μπασκετ ή θα μιλάνε για πούρα εμείς θα απολαμβάνουμε όλες αυτές τις υπέροχες αναλύσεις με τις φίλες μας συνήθως συνδυασμένες με νύχια, μαλλιά ή ποτάκια στα αγαπημένα μας στέκια.. Όσο για τις πίπες, τελευταία φορά που κοίταξα δεν χρειαζόταν πτυχίο πυρηνικής φυσικής για να τις πετύχει κανείς σωστά... Άρα? Χαλαρώνουμε και το απολαμβάνουμε και τα πράγματα συνήθως, αν το θέλουμε, δουλεύουν υπέρ μας... Και μην τρελαίνεστε με χαζές ζήλιες.. Για όποια γκόμενα κοιτάζει εκείνος στο γραφείο ή στο μπαρ υπάρχουν δέκα αντίστοιχοι γκόμενοι για σας αν απλά ανοίξετε τα μάτια σας και χαζέψετε λίγο γύρω σας... Απλώς εμάς μας τρώει συνήθως το prestige... Γιατί θέλουμε μόνο τους "κάπως" ενώ οι αγαπημένοι μας συνήθως θα μπορούσαν να βολευτούν άνετα με την οποιαδήποτε άσχετη πιτσιρίκα που δεν καλομιλάει ελληνικά αρκεί να έχει τα σωστά πράγματα στην σωστή θέση... Η δική μου απορία ήταν πάντα γιατί οι περισσότερες από εσάς πιστεύετε πως δεν μπορούμε να κάνουμε και εμείς ακριβώς το ίδιο....:-))) Φιλιά!!!

Υ.Γ. Η καλύτερη εικονογράφηση του θέματος για μένα είναι μια φωτογραφία του Olivier Martinez που τον θεωρώ γκόμενο της δεκαετίας παρόλο που για τα προσωπικά μου standards είναι πια λίγο μεγαλούτσικος...:-) (Ελπίζω να έχετε δει την Άπιστη, αν δεν την έχετε δει, τρέξτε αμέσως στο πλησιέστερο video club και θα με θυμηθείτε..) Θα μπορούσα να βάλω επίσης και τον Αλέξη μου - και μην με ρωτήσετε παρακαλώ ποιον Αλέξη, ένας είναι ο Αλέξης και δεν εννοώ ούτε τον Τσίπρα ούτε τον Κούγια- αλλά και αυτός τα έχει πια τα χρονάκια του... Οπότε είπα να προτιμίσω το ευρωπαϊκό προϊον που έχει και το ατού της προφοράς... Voulez vous coucher avec moi se soir και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά...:-)

Υ.Γ.2 Το παρόν ποστ είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στην φίλη μου με τα δύο "θέματα"... Που περνάει τη καλύτερη περίοδο της και ελπίζω να το ξέρει...:-)))

Sunday, September 20, 2009

Η "δική" μου Μαρία και το καινούριο της e-shop...


Όταν έρχεται η στιγμή να μιλήσω για τους πολύ δικούς μου ανθρώπους, εκείνους που ήταν πλάϊ μου χρόνια τώρα στα όμορφα αλλά (κυρίως) και στα δύσκολα, συνήθως σοβαρεύω... Γιατί όσο Πολυάννα και αν είσαι , όσο "παιδάκι" ή όσο "αλλού" δεν μπορείς παρά να στέκεσαι σχεδόν άναυδη μπροστά στο θαύμα της ζωής που σου έχει φέρει δίπλα σου ανθρώπους που σ' αγαπάνε γι' αυτό που είσαι, ότι είσαι, που αντέχουν στον χρόνο και την φθορά και που - το σημαντικότερο ίσως- σου έχουν αποδείξει την αγάπη τους ξανά και ξανά μέχρι να την καταλάβεις και να την νοιώσεις δική σου.. Κομμάτι της ύπαρξης σου, αδιαχώριστο...
Στην δική μου ζωή, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι η Μαρία.. Που είναι πέρα από φίλη μου, αδερφή μου αληθινή, που μαζί της μοιράζομαι πραγματικά τα πάντα, που ξέρει τα πιο "βρώμικα" μυστικά μου και τα πιο αδύναμα κομμάτια μου, που μαζί πολλά, πολλά χρόνια τώρα έχουμε γελάσει πολύ αλλά έχουμε κλάψει κι όλας, που τα παιδιά μας μεγάλωσαν σχεδόν σαν αδερφάκια, που στάθηκε δίπλα μου όποτε το χρειάστηκα χωρίς καν να αναγκαστώ να της το ζητήσω και που, σαν επισφράγιση αυτής της σχέσης, πριν από οκτώ χρόνια με πάντρεψε με τον Πάνο σε μια τελετή σχεδόν παιχνίδι στο αγαπημένο μας νησί...
Και που - να τα λέμε και αυτά - όταν τσακωθήκαμε πριν από δυο περίπου χρόνια και πάψαμε να μιλάμε για κανένα εξάμηνο, μου έλειψε τόσο ώστε να μην μπορέσει κανένας εγωισμός να σταθεί εμπόδιο στο να την πάρω τηλέφωνο και να της το πω...:-)
Έτσι, όταν έρχεται η ώρα να μιλήσω για εκείνη, σοβαρεύω... Γιατί αισθάνομαι την τεράστια ανάγκη να συγκεντρωθώ και να διαλέξω τις λέξεις όσο καλύτερα γίνεται για να σας την "γνωρίσω"ακριβώς όπως την νοιώθω και όπως την αγαπώ... Δηλαδή τελείως... Η Μαρία λοιπόν είναι αυτό που λέμε δεύτερης ανάγνωσης παιδί... Αυτό που βλέπεις στην αρχή , μια πολύ ωραία, πολύ ήρεμη και λίγο απόμακρη γυναίκα, είναι η ασπίδα που απλώνει γύρω της μέχρι να αποφασίσει - με αυστηρά, πολύ αυστηρά κριτήρια- αν ο άνθρωπος που έχει απέναντι της αξίζει την προσοχή και τον χρόνο της... Όταν χαμηλώσει η ασπίδα όμως - γιατί σπάνια πέφτει τελείως- ανακαλύπτεις έναν άνθρωπο δοτικό, ευαίσθητο, καλλιεργημένο, με χιούμορ μαγικό και με ταλέντα σπάνια... Η Μαρία είναι ιδανικός ακροατής γιατί έχει πάντα χρόνο για τους φίλους της και τις σωστότερες συμβουλές που υπάρχουν, απόρροια ετών ενασχόλησης με την ψυχολογία και άλλα σχετικά, είναι απίστευτα ανθεκτική κόντρα στην εύθραυστη εμφάνιση της, είναι πεισματάρα όταν πρέπει και τέρας υποχωρητικότητας the rest of the time, είναι καταπληκτική μαμά και επίσης καταπληκτική σύντροφος και καταφέρνει, μέσα στον τεράστιο πανικό που αποτελεί την καθημερινότητα της με δυο παιδιά, δυο γατιά , μισή ντουζίνα χρυσόψαρα και έναν φρέσκο δεύτερο σύζυγο να τους έχει όλους ευχαριστημένους και ταυτόχρονα να δημιουργεί κοσμήματα του ονείρου... Obviously, γιατί είναι ΚΑΙ ταλαντούχα....
Στο μεταξύ βέβαια, ονειρεύεται να μας αφήσει όλους σύξυλους και να μετακομίσει μόνιμα στο Κυπαρίσσι όταν μεγαλώσει και ο μικρός της γιος, τα βράδια χρειάζεται ρυμούλκα για να την βγάλεις από το σπίτι της εκτός αν πρόκειται για girl' s nights οπότε είναι πάντα και able και willing, κοιμάται με τις κότες και ξυπνάει αχάραγα, περπατάει στις εξοχές της Αγίας Παρασκευής, γυμνάζεται, μαγειρεύει το καλύτερο γιουβέτσι και φτιάχνει και μαρμελάδες, και στον ελεύθερο χρόνο της - ναι, έχει και από αυτόν δεν είναι απίστευτο?- ανακαλύπτει vintage υφάσματα με τα οποία δημιουργεί τα αριστουργήματα της και μας αφήνει όλους, κάθε φορά, άφωνους...
Τα κοσμήματα της, για να μην νομίζετε πως είμαι απλά προκατειλημμένη επειδή είναι η κολλητή μου, μπορείτε να τα βρείτε στο εκθετήριο του Μουσείου Μπενάκη, στον Ιανό Art και σε κάποια επιλεγμένα καταστήματα, και από τώρα και στο εξής, στο ολοκαίνουργιο διαδικτυακό της μαγαζί το οποίο είναι δημιούργημα της αγαπημένης Φάβας... Προφανώς σας συμβουλεύω ανεπιφύλακτα να το επισκεφτείτε.. Είμαι σίγουρη πως θα λατρέψετε την δουλειά της όπως όλοι όσοι την έχουν δει γιατί είναι σχεδόν εθιστική... Μπορεί να βάζει κάτι μέσα στα πουγκάκια με τα μυρωδικά... Τι να πω? Εγώ πάντως, από τότε που ξεκίνησε να φτιάχνει κοσμήματα έχω πάψει να φοράω άλλα... Και όπου πάω πάντα με ρωτάνε από ψωνίζω... Που σημαίνει πως, πέρα από καλύτερη της φίλη είμαι και η καλύτερη της διαφήμιση... Σωστά? :-))))))

Υ.Γ. Η Φάβα έχει φτιάξει και ένα σούπερ bannerάκι που το βλέπετε και δεξιά στο δικό μου blog.. Αν σας ενδιαφέρει να supportάρετε την φιλενάδα μου, στείλτε mail σε μένα ή στην Φάβα και θα σας στείλουμε τα settings... Φιλιά!!!

Monday, September 14, 2009

Στιγμές καλοκαιριού.... Part 1, Κέρκυρα.

Το φετινό καλοκαίρι πέρασε διαφορετικά από αυτά των τελευταίων (πολλών) χρόνων, αλλά παρόλα αυτά, πέρασε υπέροχα... Χωρίς νησάκι, μια που κάπως τα έφερε το σύμπαν και δεν κατάφερα να πάω ούτε για ένα σαββατοκύριακο αλλά με μπόλικες εκδρομές σε μέρη που δεν είχα ξαναπάει ή είχα πάει πριν από χρόνια, και με μια αυγουστιάτικη Αθήνα χαλαρή και πανέμορφη παρέα με όλους τους κολλητούς μας που φέτος έτυχε και έμειναν και αυτοί εδώ... Δεν θα σας πω ότι δεν μου έλειψε βέβαια το νησί γιατί θα λέω ψέμματα, όμως μου έλειψε λιγότερο από όσο φανταζόμουν και αυτό ήταν η τρανότερη απόδειξη πως όλες οι σχέσεις στην ζωή μας, ακόμα και οι πιο έντονες, ακόμα και αυτές με την μεγαλύτερη διάρκεια, έχουν ανάγκη από ένα διάλειμμα για να ανανεωθούν και να αναθερμανθούν.. Έτσι, είμαι σίγουρη πως του χρόνου που θα επιστρέψω στα.. πάτρια εδάφη, θα το κάνω με τεράστια χαρά και θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Πίσω στα καλοκαιρινά όμως, το πρώτο ταξίδι μας ήταν στην Κέρκυρα... Στην οποία είχα να πάω από παιδάκι... Το νησί παραμένει κούκλα βέβαια, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην πόλη που πρέπει να είναι από τις ομορφότερες της Ελλάδας με τα ενετικά κτήρια και με αυτή την μοναδική ατμόσφαιρα που σε παρασύρει - αφήστε που περίμενα την Ρένα Βλαχοπούλου να πεταχτεί ανά πάσα ώρα και στιγμή και να ορκιστεί γελώντας "να φάω τα κόκαλα μου"!!

Το δημαρχείο του νησιού και μια από τις υπέροχες πλατείες....

Βέβαια, οι διαδρομές από την πόλη στα υπόλοιπα μέρη, όπως στο Κομμένο που μέναμε εμείς ή στις Μπενίτσες που πήγαμε ένα βράδυ για βόλτα, ήταν δραματικές... Μαγαζιά, εμπορικά κέντρα, σπίτια, ξενοδοχεία και ταβέρνες χτισμένα όπως του φανεί του λωλο- Στεφανή, χωρίς κανέναν περιορισμό έχουν δημιουργήσει ένα απίστευτο αισθητικό αλαλούμ που αν δεν το δείτε δεν μπορείτε να το φανταστείτε, είμαι σίγουρη.. Τι πλάκα Πηλίου είδαμε, τι καγκελάκι, τι χρώματα, τι αετώματα... Μέχρι οικοδομές τύπου ελβετικού σαλέ στην καρδιά του Ιονίου... Πράγμα που με έκανε να σκεφτώ πόσο δίκιο έχουν στην Μύκονο που είναι τόσο αυστηροί στην πολεοδομία και ας τους βρίζουν διαρκώς γιατί έτσι έχουν κατορθώσει να κρατήσουν τον τοπικό χαρακτήρα του νησιού παρ όλη την τεράστια ανάπτυξη του...
Στο Κομμένο που είναι από τα ωραιότερα παραλιακά μέρη του νησιού μείναμε στο πανέμορφο Corfu Imperial με τους υπέροχους κήπους και την αισθητική πεντάστερου ξενοδοχείου, παρόλο που το σέρβις μας απογοήτευσε...


Η πισίνα και κομμάτι από τον κήπο του Corfu Imperial.




Κάναμε το πρώτο μπάνιο της σαιζόν σε μια από τις παραλίες του και πολύ το ευχαριστηθήκαμε, χαζέψαμε τις απίστευτης αισθητικής και πολυτέλειας (και τιμής υποθέτω) βίλες που δεσπόζουν στην περιοχή, φάγαμε εκπληκτικά στο Etrusco του Έκτορα Μποτρίνι - εμπειρία για την οποία έχω ήδη ανεβάσει ειδικό ποστ - ρομαντζάραμε στην βεράντα μας με το φεγγάρι να βάφει τα πάντα γύρω μας ασημένια, φάγαμε νοστιμότατα θαλασσινά στην ταβέρνα Κληματαριά στις τουριστικές Μπενίτσες, και επιστρέψαμε στην Αθήνα ευτυχείς και ανανεωμένοι....
Βίλα στο Κομμένο.

Μπενίτσες...


Για να φύγουμε λίγες μέρες αργότερα για Σίφνο που θα είναι και το part2 του καλοκαιρινού μας οδοιπορικού, σύντομα στις οθόνες σας...:-)))) Μέχρι τότε, φιλιά πολλά σε όλους και, κόντρα στον καιρό που προσπαθεί απεγνωσμένα να μας την σπάσει, καλό υπόλοιπο καλοκαίρι....

Υ.Γ. Να σημειώσω πως ο αγαπημένος μου μου είχε τάξει τζιτζιμπίρα και κυριακάτικες εφημερίδες στο Λιστόν αλλά αρρώστησε στο ενδιάμεσο και έτσι έχω αφήσει εκκρεμότητες με την Κέρκυρα... Οπότε, ως άλλος εξολοθρευτής, I will be back... Soon....


Tuesday, September 8, 2009

Το (προσωρινό) τέλος του καλοκαιριού...





Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεκινάω να οργανώνω με πολύ κέφι το σπίτι και την ζωή μας για τον χειμώνα... Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα, όμως, κάτι που έχω ήδη ξεκινήσει να βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια - από ρούχα μέχρι μαγαζιά- κάτι που μας τα χάλασε έστω και προσωρινά ο καιρός, κάτι που γενικότερα το mood μου τα τελευταία χρόνια είναι πιο χαλαρό, πεθύμησα την ζεστασιά και το χουχούλιασμα που μόνο το φθινόπωρο και ο χειμώνας μπορούν να μας προσφέρουν... Έτσι, σήμερα, μετά από μια πρωινή βόλτα με την Μαρία που περιλάμβανε καφέ στον Πλατή, μεσημεριανό στο Wagamama (ναι, πήγαμε στο Golden Hall) και άφθονο κουβεντολόι στο ενδιάμεσο, ετοιμάζομαι τώρα να κάνω μια μίνι απογραφή στα ντουλάπια της κουζίνας μου για να εκδράμω οργανωμένη αύριο στον Θανόπουλο για προμήθειες... Έχω επιθυμήσει να ξαναρχίσω να ασχολούμαι με τα κεκάκια μου τα οποία λόγω θερμοκρασίας - μια που το καλοκαίρι το βούτυρο γίνεται εύκολα ζουμί και οι κρέμες χαλάνε για πλάκα- τα έχω πολύ παραμελήσει, μου έχει λείψει το μαγείρεμα και η δοκιμή καινούριων συνταγών από τις οποίες έχω μαζέψει έναν σωρό, ανυπομονώ να ξαναρχίσω να καλώ φίλους στο σπίτι για φαγητό και κουβεντούλα και φυσικά, μου έχει λείψει η μυρωδιά των κεριών μου και το άραγμα στον καναπέ με ξένες σειρές και κόκκινο κρασί... Που σημαίνει πως εντός των ημερών το πρόγραμμα θα έχει και ΙΚΕΑ, και Προμπονά, και Zara Home (ξανά) για τα απαραίτητα...
Φυσικά, μου έχει λείψει και το blogging... Και ελπίζω να μαζευτούμε όλοι σύντομα πίσω και να το ξαναπιάσουμε γιατί έχω μετρήσει πολλές απουσίες - του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου και πολύ μου την σπάει αυτό...
Μέχρι να συμβούν όλα αυτά βέβαια, έχω ένα ταξιδάκι ακόμα στο πρόγραμμα για να μην ξεχνιόμαστε, στην Κρήτη αυτή την φορά, και φυσικά, μπόλικο catching up με την κολλητή μου που μόλις μαζεύτηκε και πολύ μου είχε λείψει... Οπότε.... Ψηλά το κεφάλι και το ηθικό και πάμε γερά για τα καινούρια και τα όμορφα που θα έρθουν....:-)

Οι φωτογραφίες ότι πρέπει για να αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι - έστω και λίγο... Από τον υπέροχο κήπο των αγαπημένων φίλων μας, του Σταύρου και της Στέλλας, που με πολλή αγάπη μας παραχώρησαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε το σπίτι τους στην Χαλκιδική και μας χάρισαν μερικές από τις ωραιότερες στιγμές της φετινής χρονιάς....

Υ.Γ. Άσχετο μεν αλλά θα το γράψω γιατί είναι σημαντικό για μένα... Σήμερα κλείνουμε αισίως 8 χρόνια γάμου με τον αγαπημένο μου... (Και κοντά 19 πια μαζί αλλά αυτό το λέμε ψιθυριστά γιατί ακούγεται πολύυυυυυυς καιρός και εμείς πολύυυυυυυ μεγάλοι που δεν είμαστε...) Χρόνια μας πολλά μωρό μου!!!!