Tuesday, November 30, 2010

Σ΄αγαπάω αλλά....


Κάποιος μου ευχήθηκε προχτές να έχω την συνείδηση μου ήσυχη και να κοιμάμαι ήρεμη τα βράδια.. Υπονοώντας πως θα έπρεπε μάλλον να ξαγρυπνάω και να με τρώνε οι τύψεις.. Λυπάμαι αλλά κοιμάμαι σαν πουλάκι.. Σε αφράτα πουπουλένια παπλώματα, και μαξιλάρια αρωματισμένα με "air of dreams".. Και δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί ότι κάνω - οτιδήποτε όμως - είτε το έχω σκεφτεί πάρα πολύ, με το μυαλό μου, είτε το έχω αποφασίσει από ένστικτο, με την καρδιά μου..  Πάντως το έχω κάνει απολύτως συνειδητά... Όπως ακριβώς και  ότι δεν κάνω  κατά καιρούς, πάλι συνειδητά δεν το κάνω.. Γιατί δεν θέλω και όχι γιατί δεν μπορώ..  Ρισκάροντας να χάσω και χρόνο και ενέργεια αλλά και ανθρώπους, όμως τελικά η αλήθεια είναι πως όταν έρχεται η στιγμή να επιλέξω, διαλέγω πάντα αυτό που θέλει η ψυχή μου και όχι αυτό που θα έπρεπε, θα όφειλα, ή  θα επέβαλαν οι συνθήκες.. Είμαι πολύ κακή στα πρέπει, στις πιέσεις, και στις απαιτήσεις, και δεν έχω καμιά αίσθηση πραγματικής υποχρέωσης παρά μόνο απέναντι στο παιδί μου... Τόσο απλά...

Υ.Γ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πίκρα στις ανθρώπινες σχέσεις, ότι είδους και αν είναι, από το να μετράς και να υπολογίζεις μπακαλίστικα τι έδωσες και τι πήρες, κάθε στιγμή..  Αν έμαθα κάτι  μέσα από το ταξίδι μου σ΄αυτή την ζωή μέχρι σήμερα - που και ενδιαφέρον ήταν και συχνά παράτολμο, αλλά πάντα εποικοδομητικό - είναι πως μια που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει (και ούτε καν αν θα υπάρχει) αύριο, πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε larger than life όσο περισσότερο  και όσο πιο συχνά μπορούμε.. Ειδικά στα αισθήματα.. Και να αφηνόμαστε, και να ρισκάρουμε, και να αγαπάμε, και να απογειωνόμαστε, και να πέφτουμε, και να σηκωνόμαστε ξανά, και να παθιαζόμαστε, και να θυμώνουμε, και να ερωτευόμαστε, και να πληγωνόμαστε, και να δίνουμε ευκαιρίες, και να συγχωρούμε... Και να ζητάμε και συγγνώμη όταν πρέπει, και να κλαίμε όταν χρειάζεται... Κυρίως όμως  να γελάμε... Πολύ και δυνατά..  To make a long story short, να ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες της ψυχής μας στην ζωή τις εμπειρίες και τους ανθρώπους, και όπου μας βγάλουν...

Και τελικά, οκ, προφανώς δεν είμαι το καλύτερο παιδί του κόσμου, ούτε το πιο εύκολο, αλλα τι να κάνουμε τώρα? Sue me.. Τουλάχιστον όμως εγώ δεν ευχήθηκα ποτέ σε κανέναν να χάσει τον ύπνο του για λογαριασμό μου...
Καλημέρα μας και να έχουμε μια όμορφη, ροζ, και γεμάτη μέρα...:-)

Υ.Γ. Και το τραγουδάκι αφιερωμένο εξαιρετικά... Γιατί η αγάπη είναι το ανθεκτικότερο των συναισθημάτων... Θες δεν θες...

Monday, November 29, 2010

E- shopping....

Τα τελευταία χρόνια το e-shopping έχει μπει στην ζωή μου για τα καλά.. Ξεκίνησα διστακτικά αγοράζοντας βιβλία και παιχνίδια από το Amazon αλλά σιγά σιγά πήρα θάρρος και άρχισα να ανακαλύπτω πράγματα που είτε δεν μπορούσα να τα βρω στην Ελλάδα, είτε δεν ήξερα  που και πως...  Φυσικά δεν σας κρύβω πως στην αρχή ανησυχούσα για το κατά πόσον η κάρτα μου ήταν ασφαλής με τα στοιχεία της να αρμενίζουν στην θάλασσα του διαδικτύου αλλά η Pay Pal με την οποία συνεργάζονται τα περισσότερα έγκυρα sites είναι απόλυτη εγγύηση, αφήστε που μια φορά που χρειάστηκε να επιστρέψω κάτι παπούτσια Louboutin που αποδείχτηκαν μαϊμούδες φρόντισε να επιστραφούν τα χρήματα στον λογαριασμό μου μέσα σε λιγότερο από δεκαπέντε μέρες.. 
Βέβαια, αποφεύγω να ψωνίζω ρούχα (τα νούμερα έχουν μεγάλες διαφορές αν δεν ξέρετε ακριβώς τι φοράτε στην κάθε φίρμα) γιατί ειδικά εκεί, αν δεν το δοκιμάσεις το αντικείμενο του πόθου σου να δεις πως πέφτει είναι μεγαλύτερο το ρίσκο, αλλά με τα παπούτσια που έτσι κι αλλιώς επιστρέφονται και αλλάζουν δεν έχω κανένα απολύτως θέμα... Για τα υπόλοιπα, αντικείμενα, καλλυντικά κ.λ.π. δεν το συζητώ καν.. Μόνο και μόνο που αντί να τα κουβαλάω έρχονται κατευθείαν στην πόρτα μου εμένα θα μου έφτανε.. Πόσο μάλλον που συνήθως είναι και φτηνότερα από ότι θα τα έβρισκα στα μαγαζιά... Και έτσι, μια που έρχονται γιορτές και φαντάζομαι πως όλο και θα ψάχνεστε για δώρα ή για να κάνετε λίγο pampering στον εαυτό σας, είπα να μοιραστώ μερικές από τις διαδικτυακές μου ανακαλύψεις μαζί σας...Πάμε λοιπόν...

Παπούτσια Melissa... 











Τα υπέροχα πλαστικά αριστουργήματα που εγώ προσωπικά δεν χορταίνω να χαζεύω (και να φοράω)... Με ψηλά τακούνια ή ίσια, είναι βολικά σαν παντόφλες, ελαφρά σαν πούπουλα και super chic... Αφήστε που κλείνουν πονηρά το μάτι και στην σοβαροφάνεια της "γόβας στιλέτο"... 



Preety Ballerinas..




Αν σας αρέσουν τα μπαλαρινάκια εδώ θα βρείτε την χαρά σας.. Απίθανα σχέδια και χρώματα, κανονικά νούμερα και το ωραιότερο ροζ κουτί ever, με μπαλαρίνες ζωγραφιστές φυσικά...




Κάρτες όλων των ειδών...


Χριστουγεννιάτικες, cartes de visite, ευχαριστήρια, προσκλήσεις... Μπορείτε να βρείτε τα σχέδια που σας αρέσουν, να τα παραγγείλετε σκέτα ή με ασορτί φακέλους και σε μια εβδομάδα να τα έχετε σπίτι σας... Εγώ παράγγειλα και φέτος από εκεί τις χριστουγεννιάτικες κάρτες μας (σας δείχνω την περσινή γιατί η φετινή είναι ακόμα έκπληξη) και όλο μου το stationary...








 Στολίδια για το δέντρο και όχι μόνο...



Το γράφω με κάθε ευκαιρία , θα το γράψω άλλη μια φορά.. Ένα ποσό από όσα χρήματα δώσετε σε αυτό το site πάει για την έρευνα πάνω στον καρκίνο του μαστού αλλά και για δωρεάν μαστογαφίες σε γυναίκες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τις κάνουν από μόνες τους.. Και έχει και υπέροχα πράγματα έτσι κι αλλιώς, οπότε συνδιάζετε το τερπνόν μετά του (πολύ) ωφελίμου... 


Τα νοστιμότερα μπισκότα...




Μέχρι πέρσι έστελναν μόνο μέσα στην Αγγλία και αναγκαζόμουν - όταν δεν τα κουβαλούσα στην βαλίτσα μου στα ταξίδια μου- να φορτώνομαι στην καημένη την Doris να τα παραλαμβάνει εκείνη σπίτι της και να μου τα στέλνει.. Φέτος το πήραν αλλιώς και παραδίδουν διεθνώς οπότε γλύτωσε η φιλενάδα μου.. Μιλάμε για τα ωραιότερα μπισκότα ever για κάθε περίσταση, σε δύο γεύσεις, βανίλια ή σοκολάτα, κλεισμένα μέσα σε σούπερ τσίγκινα κουτιά που θα τα λατρέψετε και εσείς και οι φίλοι σας... Τώρα για τα Χριστούγεννα τα σχέδια είναι απλά μαγικά.. Και φυσικά, υπάρχουν και τα μπισκότα - κάρτες για τις πιο γλυκές ευχές...





Αρωματικά κεριά...




Αλλά όχι ότι κι ότι... Υπέροχες μυρωδιές αφιερωμένες σε πόλεις του κόσμου... Εγώ διάλεξα φυσικά το Lost in Mykonos με άρωμα άγριας μέντας και ούζου αλλά εσείς μπορείτε να επιλέξετε την δική σας αγαπημένη πόλη...





Καλλυντικά βασισμένα σε παραδοσιακές αγγλικές συνταγές...








Κρέμες σώματος, υπέροχα σαπούνια, αλλά κυρίως το καλύτερο lip balm ever με άρωμα και γεύση τριαντάφυλλο σε μια λατρεμένη παλιακή τσίγκινη συσκευασία που δεν λείπει ποτέ από την τσάντα μου, χειμώνα - καλοκαίρι.... Στο ίδιο site θα βρείτε και το τρομερό Zam-Buk ένα τύπου Vix για πολλές χρήσεις αλλά κυρίως για το συνάχι...




Μαλλιά για πλέξιμο...










Εγώ κατάφερα να φτιάξω ολόκληρη κουβέρτα αλλά εδώ θα βρείτε νήματα για ότι φανταστείτε... Απίστευτες ποιότητες και χρώματα για αφράτα και μαλακά πουλόβερ, κασκόλ και άλλα σχετικά...





Γυαλιά ηλίου...





Το ανακάλυψε η Τζίτζι που έχει μύτη λαγωνικού για τέτοια φιν φον θέματα και  πέρσυ αγόρασα τρία ζευγάρια ηλίου με την μία, σχεδόν στην τιμή του ενός... Θα βρείτε όλα τα καινούρια μοντέλα, και αν τους στείλετε την συνταγή σας, σας κάνουν δωρεάν τους φακούς στα γυαλιά οράσεως....





Υλικά και διακοσμητικά για cupcakes...




Ο παράδεισος του wannabe ζαχαροπλάστη... Χρώματα, χαρτάκια, κουτιά συσκευασίας, διακοσμητικά, φόρμες... Ότι μπορεί να ψάχνετε εδώ θα το βρείτε οπωσδήποτε... Δυο ράφια του ντουλαπιού μου με τα τρόφιμα είναι αγορασμένα από εκεί, κανονικά.. Ειδικά για τα χριστούγεννα, έχει ότι βάλει ο νούς σας.. Και κόκκινο χρώμα για τα Red Velvet Cakes σας φυσικά...  



Απίστευτα κουζινικά..



Εμένα η τελευταία μου αγορά ήταν αυτές οι χαριτωμένες, ατομικές θήκες για cupcakes, για να τα μεταφέρω στους φίλους μου χωρίς να χαλάνε... Μαζί αγόρασα και ένα σύστημα για τα αυγά ποσέ που όμως ως γνήσια ξανθιά δεν κατάφερα να χρησιμοποιήσω...  Και φυσικά έχω ήδη έτοιμη και την επόμενη παραγγελία μου, ένα φλόγιστρο πολύ φιν φον για να φτιάξω επιτέλους μια τάρτα με φράουλες, κρέμα και καμμένη ζάχαρη που την λιγουρεύομαι καιρό... Anyway, στις ηλεκτρονικές σελίδες του μπορείτε να ανακαλύψετε τα πάντα γύρω από την κουζίνα... Απλά θεϊκό... 



Το τέλειο γυναικείο δώρο...









Αυτά τα ανακάλυψε η Λιάνα που ανταγωνίζεται την Τζίτζι (και το Δεσποινάριο φυσικά) σε φιν φονσύνη στα ίσα και παλληκαρίσια... Και από τότε που μου έφερε το φοβερό τσαντάκι καλλυντικών της φωτογραφίας - το οποίο το κρατάω συχνά και σκέτο τα βράδια γιατί χωράει τα πάντα- κόλλησα και εγώ... Και δεν είναι μόνο που τα καλλυντικά είναι εξαιρετικής ποιότητας.. Είναι και αυτή η πατέντα με τις παλέτες που μπαίνουν στην ειδική - τύπου κλασέρ- υποδοχή που έχει το τσαντάκι που με ξετρέλανε... Μην μου πείτε πως δεν είναι φοβερή ιδέα? (Εναλλακτικά, όταν το κρατάω σαν κανονική τσάντα εγώ περνάω στους κρίκους το μπρελόκ με τα κλειδιά μου...)



T. LeClerk....




Θα μείνω στα καλλυντικά, άλλωστε τι γυναικείο blog θα ήταν αυτό αν δεν επικεντρώναμε στην μποτέ μας, και θα σας πω ξανά για τις λατρεμένες μου πούδρες.. Δεν υπάρχει αυτό το αποτέλεσμα, πίστέψτε με... Το πόσο λαμπερό και πορσελάνινο δείχνει το δέρμα σας θα το διαπιστώσετε μόνο αν τις δοκιμάσετε... Παλιότερα τις έβρισκα στα Body and Soul στην Αθήνα αλλά τώρα δεν έχω πραγματικά ιδέα που τις πουλάνε.. Δεν χρειάζεται όμως κιόλας γιατί τις παραγγέλνω onile και τις έχω σπίτι μου μετά από μια εβδομάδα... Και επειδή η κάθε μια έχει την χάρη της, εγώ επιλέγω ivoire για την pressed  και camelia για την loose πούδρα μου.. Φανατικά...





Aurelie Bidermann....






Θα τελειώσω με κάτι ακόμα που αγαπώ πολύ.. Τα κρεμαστά της Aurelie Bidermann...  Φτιαγμένα από ημιπολύτιμες πέτρες ή mother of pearl και κλεισμένα μέσα στις υπέροχες, χειροποίητες θήκες τους, είναι τέλεια και για εσάς φυσικά, αλλά και για δώρα σε αυτούς που αγαπάτε πολύ.. Στην Αθήνα και την Μύκονο τα φέρνει το Soho- Soho αλλά επειδή γίνεται πάντα πανικός μ΄αυτά και πολύ συχνά δεν προλαβαίνουμε ούτε να τα δούμε, υπάρχει πάντα η εναλλακτική του site... Συνήθως φοράω τα ζωάκια, έχω έναν ελέφαντα, ένα μαύρο πρόβατο και έναν βούδα, πάντα σε κορδέλες Liberty, και φυσικά όλες οι κολλητές μου έχουν από κάτι, έχω φροντίσει εγώ γι' αυτό... Αλλά είναι υπέροχες και οι νεκροκεφαλές για τα αγόρια σας.. Ο Άρις δεν αποχωρίζεται την δική του και επειδή έχω και μια περίσσευμα, θα την κοτσάρω και αυτή και θα ταιριάζει τέλεια και με το καινούριο μου tattoo...



Αυτά για σήμερα και ελπίζω να σας άρεσε η ιδέα μου.. Και φυσικά περιμένω και τις δικές σας προσθήκες... Φιλιά πολλά και να έχουμε μια υπέροχη εβδομάδα...






 

Saturday, November 27, 2010

Σάββατο, μόνη στο σπίτι...με κυριακάτικο update....

Σάββατο μεσημέρι και το σπίτι είναι ήρεμο και φωτεινό.. Ο Άρις δουλεύει μέχρι το απόγευμα, ο Μάνος έχει πάει να δει την μαμά του και θα φάει εκεί για μεσημέρι, και εγώ απολαμβάνω τις λίγες ώρες μοναξιάς που πολύ έχω επιθυμήσει τελευταία... Μην με παρεξηγήσετε, λατρεύω τα αγόρια μου και την παρουσία τους στο σπίτι, απλά μερικές φορές έχω ανάγκη από χώρο και χρόνο μόνο για μένα και από τότε που ο Μάνος δουλεύει περισσότερο από εδώ, όσο να ΄ναι αποδιοργανώθηκα κάπως... Anyway, σήμερα άδραξα την ευκαιρία  και με το που έφυγαν άρχισα να ασχολούμαι με όλα όσα θέλουν ησυχία και αυτοσυγκέντρωση για να γίνουν... Καθάρισα τον υπολογιστή μου από διάφορα άχρηστα αρχεία και έκανα και ένα antivirus check για να είμαι σίγουρη πως όλα βαίνουν καλώς,  κατέβηκα στην αποθήκη και βρήκα ένα κιβώτιο που το έψαχνα μέρες, και στο καπάκι ταχτοποίησα  και το ντουλάπι με τα τρόφιμα στην κουζίνα μέσα στο οποίο γινόταν ο κακός χαμός.. Ειδικά για το τελευταίο μάλιστα, είμαι τόσο περήφανη για το αποτέλεσμα που το φωτογράφισα.. Μάλλον για να το θυμάμαι πως ήταν μια που σε λίγο καιρό θα είναι πάλι άνω κάτω..
Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς αλλά εγώ αδυνατώ να κρατήσω στα ντουλάπια μου μια τάξη.. Τα οργανώνω κάθε τόσο και μετά από λίγο είναι σαν να πέρασε από μέσα ανεμοστρόβιλος... Το ίδιο και οι ντουλάπες με τα ρούχα  μου.. Χαμός! Αλλά τι να κάνω? Όταν έχω όρεξη και έμπνευση ασχολούμαι και τα ξαναφέρνω στα ίσα τους...



Τα δύο τελευταία ράφια είναι αφιερωμένα στα cupcakes φυσικά...

  
Υλικά...


 Χρώματα ζαχαροπλαστικής και χάρτινες θήκες σε διάφορα σχέδια και μεγέθη ...




 Και φυσικά τα απαραίτητα διακοσμητικά, με τα χριστουγεννιάτικα στην πρώτη γραμμή έτοιμα προς χρήση...:-)

Και τώρα, αφού μίλησα και με τις φιλενάδες μου στο τηλέφωνο, νωρίς το πρωί με την Λιάνα και λίγο πριν με την Τζίτζι, πάω να κάνω ένα απολαυστικό μπάνιο με lemon tart  αφρόλουτρο, να βάλω και τις μασκες του Shu Uemura στο μαλλί μια που ακύρωσα το  ραντεβού μου στο κομμωτήριο, και μετά να βάλω τις κρεμούλες μου με την ησυχία μου και να  προσπαθήσω να  τιθασεύσω όσο μπορώ τις μπούκλες που λατρεύω το καλοκαίρι αλλά σιχαίνομαι τον χειμώνα.. Και δεν θα τα καταφέρω φυσικά, είμαι παντελώς άχρηστη στο hair styling αλλά δεν πειράζει.. Θα είναι καθαρά και λαμπερά και κάπως θα τα συμμαζέψω το βράδυ που θα βγούμε..Έτσι κι αλλιώς μόνοι μας θα είμαστε, tete a tete, και με έχει δει και καλοχτενισμένη ο αγαπημένος μου και δεν θα με παρεξηγήσει.. Ελπίζω δηλαδή... :-)



Και αφού τελειώσω λοιπόν με την σπτική μου μποτέ, θα αράξω στον καναπέ με τα περιοδικάκια που φρόντισα να στοκάρω από χτες, θα βάλω και την μουσικούλα μου, θα ανάψω και τα κεριά μου, και τα φώτα στο δέντρο φυσικά, θα  χαζέψω και τηλεόραση, και θα χουζουρέψω με την ησυχία μου.. Και αν βαρεθώ έχω και ολοκαίνουριο παιχνιδάκι να με περιμένει στον υπολογιστή μου... Μεγάλη ζωή λέμε!! Και μην νομίζετε πως κάνω πλάκα, κάθε άλλο παρά.. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να περάσω καλύτερα την μέρα μου σήμερα.. Ούτε και να την τελειώσω καλύτερα βέβαια, μια που το βραδινό μενού έχει από τα αγαπημένα μου εστιατόρια και τα ακόμα πιο αγαπημένα μου φαγητά - κάτι με λιωμένο τυρί ας πούμε- και μετά ύπνο σε μυρωδάτα μαξιλάρια, αφράτο πάπλωμα και μια αγαπημένη αγκαλιά...  



Update: Κοιμήθηκα κατά τις 6.30 για απόγευμα και ξύπνησα  πριν από λίγο με μια τεράστια λαχτάρα να μην κάνω τίποτα απολύτως.. Και να φάω σουβλάκι με πίττα.. Άσχετο, το ξέρω, αλλά αυτό λιγουρεύτηκα και δεν είμαι καν έγκυος.. Απλά τρελά λαίμαργη.. Και έτσι ακυρώσαμε την κράτηση μας, παραγγείλαμε, και θα αράξουμε σπίτι να δούμε NCIS Los Angeles και Hawaii 5-0 στο DVD και μετά Master Chef... Happy, happy, happy!! Πάω να ανάψω κεριά και φωτάκια και να βιδωθώ στον καναπέ η γουρούνα... Οϊνκ, όϊνκ, όϊνκ... :-)

Υ.Γ. Οκ, το έχω παρακάνει λίγο αλλά δεν πειράζει.. Μου αρέσει το σπίτι μου και θέλω να το ευχαριστηθώ τώρα που περνάω αυτή την φάση.. Άλλωστε γιορτές έρχονται και σύντομα θα αρχίσουμε να βγαίνουμε πάλι πολύ οπότε μια χαρά είμαστε τώρα... 
 
Συνεχίζω τα updates μια που και σήμερα η μέρα προβλέπεται πολύ χαλαρή και ήσυχη για να δικαιολογεί δικό της ποστ... Πρωινός καφές με κυριακάτικες εφημερίδες,



αργότερα lunch στην Παλιά Αγορά (έχω μια τεράστια λαχτάρα για burger...),




και από το απόγευμα και μετά τα κλασσικά... Κεράκια, φωτάκια, και φυσικά.... Just the two of Us με την ελπίδα να ξαναχορέψει το αγόρι για να πάρει φωτιά η πίστα και όχι μόνο...




Φιλιά πολλά και να έχετε μια υπέροχη Κυριακή...

Friday, November 26, 2010

Ένα ήσυχο βράδυ Παρασκευής ...

Έξω έχει σκοτεινιάσει και φυσάει.. Και κάνει και λίγο κρύο.. Οκ, δεν είμαστε στην ελβετική ριβιέρα δυστυχώς για να το έχει στρώσει και να έχει μείον κάτι, αλλά από το τίποτα μια χαρά μου κάνει κι αυτό.... Τις τελευταίες μέρες με το σπίτι στολισμένο, δεν έχω καμια διάθεση να βγω, αλήθεια σας λέω.. Ανάβω τα κεριά μου, μαγειρεύω νοστιμιές και τα βράδια αράζω στον καναπέ κουκουλωμένη με την κουβερτούλα μου και χαζεύω τηλεόραση και τα φωτάκια του δέντρου εναλλάξ και είμαι τόσο χαλαρή, ήρεμη, γεμάτη και happy που δεν θέλω να αλλάξω το παραμικρό σε αυτή την υπέροχη ρουτίνα... Ειδικά κάτι φορές που ο Άρις δεν έχει να βγει και κάθεται μαζί μας, νοιώθω σαν να μου έχει χαριστεί ο κόσμος όλος.. Κρυφοκοιτάζω τους άντρες της ζωής μου, τον Μάνο αραχτό στον διπλανό καναπέ, τον Άρι στην πολυθρόνα του και τον Droopy να κοιμάται μακαρίως στο μαξιλάρι του δίπλα στο δέντρο σαν δωράκι, και η ψυχή μου φουσκώνει κυριολεκτικά από ευτυχία...



 (Update: Το φαγάκι μου έτοιμο και φωτογραφημένο με την καινούρια κάμερα του I-Phone μου..)

Έτσι και σήμερα, αφού κατάφερα να επιστρέψω πριν από λίγο φορτωμένη ως συνήθως σαν την μουλάρα με ψώνια από τον Θανόπουλο και το Prive - και αφού ήπια φυσικά και έναν καφέ με την μαμά μου και την Ελένη- χαζολογάω για λίγο στο Facebook και τα blogs και μετά θα ξεκινήσω να μαγειρεύω.. Το μενού σήμερα έχει Shepherd's Pie , λατρεμένο comford food που έχω πολύ, πολύ καιρό να το μαγειρέψω και το πεθύμησα, κόκκινο κρασί σε ποτήρια Riedel, και χαζολόγημα στην τηλεόραση μέχρι να νυστάξω και να πάω να προσγειωθώ στο κρεβατάκι μου - και το αρωματισμένο με Molton Brown Air of Dreams pillow spray μου- με πλονζόν... Αυτό θα συμβεί φυσικά αφού δω και το Master Chef που σήμερα προβλέπεται να έχει πολύ γέλιο και όσοι είδατε το χτεσινό επεισόδιο θα ξέρετε γιατί...



Και μια που μιλάμε για cocooning, πρέπει να σας πω ότι είμαι πολύ περήφανη για την κουβερτούλα μου που μου πήρε κάτι παραπάνω από δύο μήνες να την τελειώσω αλλά έχει γίνει τόσο απαλή και αφράτη, σαν συννεφάκι, που βελτιώνει σε απίστευτο βαθμό το χουζούρι μου στον καναπέ... Μάλιστα, επειδή συνήθισα να πλέκω τα απογεύματα και τώρα μου λείπει, ετοιμάζομαι να πάω να διαλέξω τα πιο αφράτα pure cashmir κουβάρια που θα βρω σε γκρί ή μπλε χρώμα και να φτιάξω στον Μάνο το πιο φιν φον κασκόλ ever...


Τέλος, σήμερα το πρωί είχα και μια πολύ, πολύ ευχάριστη έκπληξη.. Η Χρύσα από την Θεσσαλονίκη, διαδικτυακή φίλη με απίστευτο γούστο, μου έστειλε αυτό το υπέροχο γούρι!! Όπως βλέπετε είναι τέλειο και τα έχει όλα.. Ροζ χρώμα, καρδούλα, κορώνα, το αρχικό μου και όλα αυτά τα φιν φον πραγματάκια που το κάνουν πραγματικά μοναδικό... Και είναι και το πρώτο που πήρα για φέτος και ελπίζω να είναι και το τυχερότερο... Χρύσα σ' ευχαριστώ πολύ πολύ και από εδώ.. Είσαι θεά!!!

Αυτά τα ολίγα για σήμερα - better late than never- και σας αφήνω για να πάω να καταπιαστώ με τα οικοκυρικά μου.. Φιλιά πολλά και καληνύχτες.. Να περάσετε ένα υπέροχο βράδυ Παρασκευής...

Thursday, November 25, 2010

Για λίγο Ψωμί και λίγο Αλάτι...


(Το αγόρι που του παν' τα μπλε σε βερσιόν ειδική για το blog μου, με ροζ...)


Μετά την πανωλεθρία που ζήσαμε πριν κάτι μέρες στο Αλάτσι, και για την οποία δεν έγραψα - ακόμα- κάτι γιατί έχω μια αδυναμία στο αγόρι με τα τατουάζ, την χτεσινή μας κράτηση  στο Ψωμί κι Αλάτι του Γιάννη Λουκάκου η αλήθεια είναι πως την αντιμετώπιζα με σκεπτικισμό.. Και επειδή έτυχε να τρέχω όλη μέρα και να μην προλάβω να φάω ούτε μια τόση δα μπουκιά για μεσημέρι, όταν φτάσαμε πια κατά τις δέκα παρά πεινούσα τόσο πολύ που ευχόμουν ολόψυχα να μην μας τύχει πάλι καμιά στραβή και μείνουμε νηστικοί γιατί θα πήγαινα να τον κλωτσήσω τον αγαπημένο της φιλενάδας μου.. Στεγνά... 

Ευτυχώς όμως το αγόρι που του παν΄τα μπλε ξέρει τελικά και να μαγειρεύει, οπότε έφαγα σαν γουρουνάκι, ήπια άφθονο κόκκινο κρασί, γέλασα πολύ και έκανα και την υποδομή για το project που έχω ανάλαβει (ξέρεις εσύ..) Και θα ξαναπάω τρέχοντας όταν έρθει η ώρα, έχω ήδη κάνει την επόμενη κράτηση για μέσα στον Δεκέμβρη, ειδικά για κάτι πιτάκια με χοιρινό και γραβιέρα από τα οποία μπορώ να φάω μια ντουζίνα μόνη μου... Τόσο νόστιμα ήταν!


( Στην φωτογραφία το amuse bouche που ήταν ρεβυθόσουπα στο μπρίκι και το μόνο πράγμα που φωτογράφησα επειδή δεν το έτρωγα.. Τα υπόλοιπα απλά τα καταβρόχθησα..:-)


Και βέβαια, με έπιασε διπλή έμπνευση μετά από αυτό και σήμερα, αφού τελειώσω με τα χαζά και καθημερινά μου και με την μποτέ μου - η μέρα έχει Τέτα για κερί και μανικιούρ- πεντικιούρ- και μια που το βράδυ έχει σερί μαγειρικών εκπομπών, Top Chef και Master Chef στο καπάκι,  λέω να μαγειρέψω το ultimate TV food, τα strips από κοτόπουλο παναρισμένο σε natchos και chilli, με μαγιονέζα lime και κόλιανδρου... Και μετά να εγκατασταθώ στον καναπέ μου και να μην χάσω ούτε (γαστρονομικό)  δευτερόλεπτο...

Και φυσικά, θα πω μια χαμογελαστή καλημέρα και μαζί χρόνια πολλά στις Κατερίνες... Σε όλες αλλά κυρίως στην μαμά μου.. Μαζί σας στέλνω ένα τραγουδάκι παλιό αλλά αγαπημένο και ένα γλυκό, γλυκό φιλί... :-) 

Υ.Γ. Και κάτι ακόμα για το Ψωμί κι Αλάτι.. Είναι απίστευτη η δύναμη της τηλεόρασης.. Τετάρτη βράδυ χτες, μέσα στην καρδιά της κρίσης, έπαιζε και ο Παναθηναϊκός με την Barchelona, και παρόλα αυτά το μαγαζί ήταν τίγκα... Στις γυναικοπαρέες.. Δεκάδες γυναίκες από 20 μέχρι 40 κάτι, και όλες του κομμωτηρίου, ντυμένες λες και πηγαίνανε στα μπουζούκια, βαμμένες, στολισμένες και έτοιμες, με τις φωτογραφικές μηχανές στα χέρια.. Μπήκε ο πως του παν' τα μπλε και άστραψαν τα φλας (και τα μάτια).. Και είναι και συμπαθέστατος ο καημένος και πολύ χαμηλών τόνων, και όταν του το είπα κάνοντας πλάκα, πως το μαγαζί είναι γεμάτο γυναίκες που τον κοιτάζουν σαν ξερολούκουμο, έγινε κατακόκκινος  ο γλυκούλης... Ένα σας λέω πάντως.. Έτσι και τον πιάσουν στα χέρια τους καμιά ώρα όλες αυτές, ούτε η ραχοκολκκαλιά του δεν θα μείνει του δυστυχή chef... :-))

Wednesday, November 24, 2010

Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες...



Παράξενοι καιροί... Μην νομίζετε πως επειδή ανεβάζω αναρτήσεις για χριστουγεννιάτικα στολίδια, μπισκότα και κατά παραγγελία τακτικές ζω σε παράλληλο σύμπαν.. Κάθε άλλο.. Ξέρω πολύ καλά πως συμβαίνουν απίστευτα πράγματα εκεί έξω - και εδώ μέσα επίσης - όμως πραγματικά έχω πεισμώσει γαϊδουρινά και έχω αποφασίσει να παλέψω με νύχια και με δόντια όλη αυτή την περιρρέουσα γκαντεμιά που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο γύρω μου.. Και να συνεχίσω να αντιστέκομαι στο μαύρο, και να γελάω με την καρδιά μου, και να απολαμβάνω το φως μέσα και έξω μου, και να χαίρομαι  τις στιγμές μου μέχρι τα βάθη της ψυχής μου, ότι και αν γίνει... Βλέπετε πιστεύω με πάθος σε αυτό που μας έλεγε πάντα ο Χοϊμές, πως όταν αλλάζουμε εμείς αλλάζουν μαζί μας όλα και όλοι οι άλλοι, και έτσι βάζω τα δυνατά μου, μαζί με όλη μου την αισιοδοξία και όλο μου το ροζ, για να μην αφεθώ να με πάρει από κάτω... Και ρουφάω χαρά από όλα όσα  αποτελούν την καθημερινότητα μου, ακόμα και τα πιο μικρά, και τα πιο - φαινομενικά- ασήμαντα... Και αφήνω στην άκρη τα δύσκολα, τα απογοητευτικά, τα ανησυχητικά, και τα δυσάρεστα, και επικεντρώνω όσο περισσότερο μπορώ στα ευχάριστα, τα χαρούμενα, τα αισιόδοξα ,  και τα ελπιδοφόρα, ακόμα και αν είναι πάρα πολύ λιγότερα, ακόμα και αν χρειάζεται να τα ψάξω με το κυάλι.. 

Δεν τα καταφέρνω πάντα.. Οι φίλοι μου και οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πως έχω κλάψει πολλές φορές τελευταία και στα τηλέφωνα και στις αγκαλιές τους, και ο Μάνος κάνει συχνά την δικη του υπέρβαση για να με κάνει να χαμογελάσω όταν με βλέπει να συννεφιάζω.. Όμως έτσι είναι τα πράγματα για όλους και με όλους... Σήμερα κλαίω εγώ και με παρηγορούν οι κολλητοί μου, και αύριο θα είμαι εγώ εκείνη που θα ακούει τα προβλήματα τους και θα προσπαθεί να τους  βοηθήσει να βρουν λύσεις ή έστω να τους κάνει να γελάσουν... Όπως ήμουν και εχτές, όπως ήταν πάλι εκείνοι λίγο καιρό πριν... Σήμερα με στηρίζει ο άντρας μου και αύριο θα στηρίξω εγώ εκείνον, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο φτάσαμε μέχρι εδώ μετά από μια διαδρομή σχεδόν είκοσι χρόνων... Και έτσι προχωράμε και πάμε παρακάτω, όλοι μαζί, γεροί κρίκοι μιας αλυσσίδας φτιαγμένης από το πιο ανθεκτικό υλικό... Την αγάπη...

Νομίζω πως οι δύσκολες εποχές, τελικά μας δένουν με ισχυρότερους δεσμούς και μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά.. Όταν δεν μας σκορπίσουν στους πέντε ανέμους.. Και πως όλες οι δοκιμασίες - όλες όμως -  συμβαίνουν για κάποιον λόγο που θα τον αντιληφθούμε αργότερα, όταν η μπόρα θα έχει κοπάσει... Και ναι, η ζωή αλλάζει και αλλάζει για όλους μας, συχνά δραματικά... Και όσοι λοιπόν καταφέρουμε να ελιχθούμε και να εξελιχθούμε, θα βγούμε καλύτεροι, ωριμότεροι και δυνατότεροι άνθρωποι μέσα από όσα μας συμβαίνουν... 

Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό απογοητεύτηκα πολύ.. Από ανθρώπους και πράγματα που είχαν σχέση με μένα, αλλά και από καταστάσεις που είχαν να κάνουν με ανθρώπους που αγαπάω πολύ.. Και πως λυπήθηκα το ίδιο, και εξακολουθώ να λυπάμαι, και με τα δικά μου αλλά και με τα των φίλων μου, γιατί η λύπη, όπως και η χαρά, μας αφορά όλους όταν αγαπιόμαστε, νοιαζόμαστε και συμπάσχουμε..  

Και αν κατέληξα σε ένα συμπέρασμα μετά από πολλή σκέψη, πολλά δάκρυα,  και ακόμα περισσότερη αυτοκριτική, είναι πως  μπορεί όλο αυτό να είναι τελικά μια χρυσή ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε τις περιστάσεις  και τα συμπεράσματα στα οποία αναγκαστικά  μας οδηγούν, για να κάνουμε τα ξεσκαρταρίσματα μας σε ανθρώπους, σε καταστάσεις, σε σχέσεις και σε πράγματα.. Και να μας βρει ο καινούριος χρόνος πιο ανάλαφρους, πιο ξεκάθαρους, και πιο κατασταλαγμένους,  κυριολεκτικά και μεταφορικά... 

Η ζωή δεν είναι μόνο ροζ, προφανώς, αυτή είναι όμως η γοητεία και η ομορφιά της after all... Το ότι έχει και μαύρο, και γκρί, και καφέ, αλλά έχει και γαλάζιο, και κόκκινο, και χρυσό και ασημένιο.. Και κυρίως πως έχει πίστες δύσκολες, σχεδόν απαγορευτικές, που είτε τις δούμε σαν παιχνίδι που θέλουμε να το κερδίσουμε, είτε σαν αγώνα ταχύτητητας του οποίου θέλουμε να σπάσουμε το ρεκόρ, είτε ακόμα σαν κατάβαση σε μια χιονισμένη πλαγιά που εμείς πρώτοι θα αφήσουμε τα σημάδια μας, μας δίνουν την ευκαιρία να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις, την υπομονή και τα κουράγια μας, αλλά και με το θάρρος, την επιμονή, και την αντοχή μας, και να ξεπεράσουμε τα όρια μας για μια ακόμα φορά... 

Πάμε γερά λοιπόν, και με φόρα! Καλημέρα και πολλά, πολλά φιλιά...

Υ.Γ. Και η σημερινή φωτογραφία είναι από αυτές που τόσο αγαπάω.. Γιατί έχει φως, και χρώμα, και στυλ και άποψη.. Και μοιάζει με μια χαρούμενη νότα αντίστασης μέσα στο γκρι , το άσχημο και το φτηνό που προσπαθεί να μας κυκλώσει...

Tuesday, November 23, 2010

Christmas Decoration part 2.

Σήμερα το πρωί πήγα επιτέλους στον Προμπονά.. Που επειδή με ρωτάτε συχνά,  το μαγαζί λέγεται Agrinvest και πληροφορίες μπορείτε να πάρετε από το site του.. Anyway, η κρίση έχει χτυπήσει και τις χονδρικές όπως φάνηκε, μια που έχουν κλείσει αρκετά μαγαζιά στην περιοχή και τα πράγματα φέτος ήταν λιγότερα και απλούστερα από κάθε άλλη φορά.. Παρόλα αυτά, βρήκα μια υπέροχη μωβ glitter κορυφή για το δέντρο μου,


και δυο ροζ κορώνες που τις λάτρεψα...




Eπιστρέφοντας κρέμασα και άλλα δυο καινούρια στολίδια, μια χρυσή μπότα που μου έδωσε ο αγαπημένος μου Ζ. μαζί με μια παραγγελιά για το ποστ γύρω από τις τακτικές που ανέβασα χτες συνοδευμένη από ένα από τα γνωστά βιτριολικά του σχόλια που όμως δεν μπορώ να μεταφέρω εδώ..:-)



και ένα κεκάκι που μου είχε δώσει η Βίβιαν πέρσι, στο τέλος των γιορτών και δεν πρόλαβα να το κρεμάσω στο δέντρο οπότε φέτος θεωρείται new entry...





Και φυσικά ψώνισα και κεριά σε υπέροχα χρώματα και αρώματα και ανυπομονώ να βραδιάσει για να τα ανάψω και να πλημυρίσει το σπίτι με τις μυρωδιές τους... Έχω ginger and lime, lime basil and mandarin, Ginger Spice Cake, Jasmin Vanilla, White tea and Ginger, Matted Cream και Velvet Milk Chocolate... Δεν είναι τόσο σπάνια όσο της Τζίτζης αλλά το παλεύω και εγώ..:-))) 



Τέλος, στόλισα σαλόνι, βιβλιοθήκη και καθιστικό, και μου μένουν τα υπνοδωμάτια, το γραφείο μου, η κουζίνα και η βεράντα, αλλά θα τα αφήσω για κάποια άλλη στιγμή μέσα στην εβδομάδα που θα μου έρθει κέφι και έμπνευση... 


Στον έναν μπουφέ της τραπεζαρίας έβαλα αγγελάκια και δεντράκια....



 Και στον άλλον Άη Βασίληδες με φαναράκια για ρεσώ...



Λατρεύω  τα αγγελάκια, μάλλον επειδή κατά βάθος είμαι διαβολάκι...:-))


Ενώ στολίζω μέχρι και τις κουρτίνες του σαλονιού...




 Στην βιβλιοθήκη κρεμάω πάντα διάφορα στολίδια, όπως αυτή την μπάλα που μου την έφεραν πριν μερικά χρόνια η Μαρία με τον Bill...



Ή αυτή την υπέροχη γιρλάντα με τους ξύλινους Άη Βασίληδες που μου την χάρισε κάποτε η Μαίρη...





Αλλά και φαναράκια...





Ιδιαίτερη προσοχή όμως να δώσετε παρακαλώ σε αυτόν τον τροφαντό Άη Βασίλη που είναι ο χριστουγεννιάτικος έρωτας του Droopy χρόνια τώρα.. Τον περιτριγυρίζει σαν γάτα ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα καταφέρει να τον πηδήξει λίγο και μετά να τον σκοτώσει.. ('Ετσι κάνει πάντα ο σκυλάκος μας με τους έρωτες του...) Γι' αυτό και εγώ τον βάζω πάντα ψηλά, πάνω στην σκάλα...:-)





Τέλος, περίοπτη θέση σε ένα από τα ράφια του καθιστικού, έχει η υπέροχη χιονόμπαλα που μου έφερε πέρσι η Λιάνα  από το Λονδίνο...

Θα καταλήξω να σας κουράσω τελικά με τα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά μου γι΄αυτό δεν θα ανεβάσω Part 3... Απλά μου αρέσουν τόσο πολύ όλα αυτά και τα απολαμβάνω με τόσον ενθουσιασμό που θέλω να τα μοιραστώ και μαζί σας με την ίδια  ακριβώς χαρά  και ανυπομονησία που υποδέχομαι στο σπίτι μου τους φίλους μου, στην κανονική ζωή... Όσο για την επιρροή τους στο κέφι μου, ένα έχω να σας πω.. Από χτες χαζογελάω σαν χάχας και όλα μου φαίνονται υπέροχα.. Ακόμα και το γιουβέτσι που μαγείρεψα σήμερα το βράδυ είχε μια γεύση συγκλονιστική.. Και το να αράζω στον καναπέ με τα κεριά μου αναμμένα, τα φωτάκια του δέντρου να αναβοσβύνουν, τους άντρες της ζωής μου γύρω μου και τα αγαπημένα μου έργα, βιβλία, περιοδικά ή μουσικές all around δίνει άλλη διάσταση στον όρο cocooning...

Τελικά, δεν θα βαρεθώ να το λέω και να το γράφω ξανά και ξανά.. Και να το πιστεύω βέβαια μέχρι τα βάθη της ψυχής μου.. Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι... Και είναι απολύτως στο χέρι μας να ζούμε την ζωή  μας όσο καλύτερα και με όσο περισσότερη ευγνωμοσύνη γι΄αυτά που έχουμε μπορούμε υπό όλες τις συνθήκες, δύσκολες ή εύκολες,  να θυμόμαστε πάντα την αξία της κάθε μικρής στιγμής γιατί αυτές είναι που φτιάχνουν το μεγάλο σύνολο, και κυρίως, να μην αφήνουμε τις κάθε είδους ευκαιρίες να μας προσπερνούν... Και να ξέρουμε να πέφτουμε βέβαια.. Και να ξανασηκωνόμαστε... 

Πολλά φιλιά και να έχουμε μια υπέροχη Τρίτη...