Sunday, August 24, 2014

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι...

Πέρασε πολύς καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά, σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Που ήταν υπέροχο παρόλο που έκανα μόνο τρία μπάνια στην θάλασσα και παρόλο που το μαύρισμα μου οφείλεται περισσότερο στις βόλτες παρά στην ηλιοθεραπεία. Από διακοπές πήγαμε ένα Λονδινάκι υπέροχο για πέντε μέρες, και μια Κωνσταντινούπολη για άλλες τέσσερις, οργανώσαμε δυο τριημεράκια στον Αστέρα Βουλιαγμένης, εκδράμαμε και μια μέρα στην Γαλάζια Ακτή στον Σχοινιά με ωραία και γελαστή παρέα και αυτό ήταν όλο... 







Τον υπόλοιπο καιρό αράξαμε Αθήνα με τα air conditions να δουλεύουν υπερωρίες, πήγαμε θερινά σινεμά - σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το "Chef" και το "Θεέ μου τι σου κάναμε" ως τις καλύτερες ταινίες του καλοκαιριού- βγήκαμε πολύ, μοιραστήκαμε τις μέρες και τις νύχτες μας με αγαπημένους φίλους που έμειναν κι αυτοί στην πόλη ή που ήρθαν από το εξωτερικό, πειραματίστηκα με καινούριες συνταγές, έγραψα ελάχιστα, χαζολόγησα πολύ και γέμισα μπαταρίες και ψυχή στο τέρμα...
Εκανα και πολλή δουλειά μέσα μου όμως αυτό το καλοκαίρι, έβαλα πολλά πράγματα στην σωστή τους βάση, κράτησα mental notes που νομίζω πως θα μου φανούν πολύ χρήσιμα στο μέλλον, διερεύνησα τα όρια και τις προοπτικές μου και τώρα μου μένει ένα μάθημα με τον Γιάννη (Χοϊμέ) μέσα στον Σεπτέμβρη για να είμαι έτοιμη για τον χειμώνα που ακόμα όμως - ευτυχώς- αργεί...








 Διαπιστώνω με τον καιρό πως έχω γίνει πολύ καλή στο να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι τι σκέφτομαι - με εξαίρεση τον Πάνο και την Μαρία που αντιλαμβάνονται τι γίνεται μέσα στο κεφάλι μου χωρίς καν να με κοιτάξουν- και αυτό με βοηθάει να γλυτώνω πολλές περιττές συζητήσεις και πολλά ακόμα πιο περιττά δράματα... Και αν το φετεινό καλοκαίρι διαφέρει σε κάτι από τα προηγούμενα είναι που έβαλα τα περισσότερα Χ ever με τις λιγότερες αντιδράσεις αντιστοίχως, μια που οι περισσότεροι "διαγραμμένοι" δεν έχουν πάρει καν χαμπάρι τι έχει συμβεί...  Δεν πειράζει, σημασία δεν έχει τι βλέπουν οι άλλοι αλλά τι νοιώθω εγώ.. Μεγαλώνουμε και μικραίνουν οι ανοχές και οι αντοχές μας, και εγώ είμαι καλή μέχρι ανοησίας - οι φίλοι μου μπορούν να σας βεβαιώσουν γι΄αυτό- αλλά έχω δυο κόκκινα κουμπιά που αν μου τα πατήσεις τερμάτισες.. Το ένα είναι η μιζέρια και η μουρμούρα - δεν αντέχω πια τους ανθρώπους που μονίμως γκρινιάζουν, που τα βλέπουν όλα μαύρα, που διαβλέπουν διαρκώς καταστροφές και που γκαντεμιάζουν προκαταβολικά οποιοδήποτε σχέδιο για το μέλλον οδηγώντας πάντα, κάθε συζήτηση σε πολιτικά, κοινωνικά και επαγγελματικά μνημόσυνα - και το άλλο είναι το manipulation. Δεν χρησιμοποιώ την ελληνική λέξη επίτηδες, η αγγλική έχει όλο το impact που έχω στο μυαλό μου και μαζί όλη την αίσθηση που εισπράτω από τους ανθρώπους εκείνους που πιστεύουν πως είναι τόσο πιο έξυπνοι από τους άλλους και τόσο πιο μάγκες, ώστε να μπορούν να τους μπερδεύουν με καθρεφτάκια και καπνούς - και δικαιολογίες, και ψέματα, και πονηριές- και να τους πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και σε προσωπικό και σε φιλικό και σε επαγγελματικό επίπεδο.. Μπορεί να κάνω την χαζή αλλά δεν είμαι καθόλου, και στο μπλοκάκι του μυαλού μου παρατηρώ και σημειώνω.. Μια φορά συγχωρείται, δυο φορές κάνω υπομονή, αν αγαπάω ή εκτιμώ πολύ μπορεί να δώσω και μια δυο ευκαιρίες ακόμα αλλά έρχεται η ώρα που μπαίνει το Χ που λέγαμε γιατί καλό είναι στην ζωή όταν ο άλλος σου δίνει το χέρι του να το παίρνεις αντί να καταλήγεις στο - εντελώς λάθος- συμπέρασμα πως θα σε αφήσει να του το δαγκώνεις μέχρι να φτάσεις κόκκαλο. 
Anyway, ο καθένας παίρνει στην ζωή αυτό που του αξίζει - ή αυτό που νομίζει πως του αξίζει που είναι το ίδιο πράγμα αν το καλοσκεφτείτε- και εγώ έχω αποφασίσει πως θέλω γύρω μου ανθρώπους που είναι ειλικρινείς με μένα αλλά και με τον εαυτό τους, που αγαπάνε στα λόγια αλλά και στα έργα, που είναι αισιόδοξοι και έχουν όραμα και ελπίδα για το μέλλον, και που δεν σταματάνε να προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο. Για το προσωπικό αλλά και για το κοινό καλό...

















Μας περιμένει ένας δύσκολος αλλά ενδιαφέρων χειμώνας, και το μεγαλύτερο μας όπλο θα είναι πάντα οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα όνειρα μας. Ας τους διαλέξουμε έτσι ώστε να μας δίνουν δύναμη, θάρρος και ελπίδα, και τα ίδια ακριβώς ας τους ανταποδίδουμε κι εμείς... Για τα υπόλοιπα και τους υπόλοιπους σόρρυ, αλλά δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος... 
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!!!!

Υ.Γ. Και επειδή βλέπω και ακούω τρομερά πράγματα γύρω μου, να ευχαριστούμε το σύμπαν με όλη μας την ψυχή για κάθε καινούρια μέρα της οποίας βλέπουμε το ξημέρωμα, γεροί και δυνατοί, και εμείς και οι άνθρωποι που αγαπάμε.. Υγεία!! Αν υπάρχει αυτή όλα τα άλλα γίνονται και λύνονται, και καλό είναι αυτό να το θυμόμαστε...