Η τελευταία μέρα του Ιουνίου μου επιφύλασσε συγκίνηση μεγάλη.. Στην τελετή αποφοίτησης του Άρη στο τσακ ήμουν να με πάρουν τα ζουμιά..
Και αν δεν με αγριοκοιτούσαν μπαμπάς και γιος χαλώντας μου το κλίμα, θα είχα βρέξει με δάκρυα τις φωτογραφίες και τα μηχανογραφικά δελτία, σίγουρα... Οι άντρες μπορεί να μην τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα όμως μοιάζει να έχει περάσει τόσο γρήγορα ο καιρός από τότε που χαζεύαμε περήφανοι το μωρό μας να κάνει τις "χόπλες" του ντυμένο νάνος στις επιδείξεις του νηπιαγωγείου. Σαν να έκανε ο χρόνος ένα τεράστιο άλμα και βρεθήκαμε από το χτες στο σήμερα με μια ανάσα... Ούτε καν λαχανιασμένη... Και τώρα? Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Για εκείνον, αλλά και για μας... Σπουδές, στρατός, δουλειά, οικογένεια.. Όμορφα αλλά δύσκολα. Και εμείς από δίπλα να κρατάμε αποστάσεις και ισορροπίες και να προσπαθούμε, ακόμα και ακόμα και ακόμα, να στηρίζουμε χωρίς να καταπιέζουμε και να ενθαρρύνουμε χωρίς να καλαμοκαβαλάμε... Δύσκολα πράγματα, πιστέψτε με... Βέβαια, χρόνια τώρα για αυτή την μέρα τον προετοιμάζαμε.. Που θα μπορεί να ανοίξει τα φτερά του με θάρρος, με τόλμη και με εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τις δυνάμεις του για να κατακτήσει το δικό του σύμπαν.. Και χωρίς να το παινευτώ, κάναμε εξαιρετική δουλειά.. Όμως, κυρίως για μένα, την μανούλα, η δυσκολία παραμένει... Και ο χρόνος που είχα να προετοιμαστώ για την αλλαγή μοιάζει ελάχιστος... Shit!!!!
Με αυτές τις σκέψεις, και τον Άρι να έχει ήδη ξεκινήσει από χτες να δουλεύει για έναν μήνα στην πρώτη κανονική του δουλειά είπα να φτιάξω ένα παγωτό να πάνε κάτω τα φαρμάκια.. Καραμέλα... Γεύση παιδική και αγαπημένη, φτιαγμένη εξ' ολοκλήρου στην κουζίνα μου με συνταγή της φίλης μου της Τίνας που την δανείστηκε και εκείνη από την πεθερά της, την κυρία Βίκυ... Το σπιτικό παγωτό είναι πιο βελούδινο από εκείνα του εμπορίου, πιο μαλακό και συνήθως λιγότερο παγωμένο... Όμως έχει μια γεύση που καταπολεμά τις στενοχώριες, αλήθεια σας λέω, σαν να απλώνεται μέσα σου μια δροσερή αίσθηση φροντίδας και απαλής κρέμας που δημιουργεί ένα στρώμα πάνω στο οποίο όλα τα δύσκολα βουλιάζουν και χάνονται... Έστω και για λίγο... Επίσης, το καλό με αυτή την συνταγή είναι πως δεν χρειάζεται παγωτομηχανή γιατί δεν έχω πάρει ακόμα.. Αν εσείς έχετε, δεν νομίζω πως θα είναι τόσο δύσκολο να την προσαρμόσετε όπως πρέπει...
Παγωτό καραμέλα της πεθεράς Βίκυς.
Υλικά.
4 αυγά
μια μικρή κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά.
2 1/2 βαζάκια μαρμελάδα καραμέλα Bonne Maman
2 σφηνάκια μαύρο ρούμι.
Εκτέλεση.
Χτυπάμε τα ασπράδια σφιχτή μαρέγκα.. Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος σε σαντιγί . Χτυπάμε τους κρόκους και προσθέτουμε την σαντιγί, την μαρμελάδα και το ρούμι και στο τέλος ενσωματώνουμε την μαρέγκα με απαλές κινήσεις. Βάζουμε το μείγμα στην κατάψυξη σε ο κλειστό δοχείο και το αφήνουμε να παγώσει καλά, τουλάχιστον για πέντε ώρες...
Και αν δεν με αγριοκοιτούσαν μπαμπάς και γιος χαλώντας μου το κλίμα, θα είχα βρέξει με δάκρυα τις φωτογραφίες και τα μηχανογραφικά δελτία, σίγουρα... Οι άντρες μπορεί να μην τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα όμως μοιάζει να έχει περάσει τόσο γρήγορα ο καιρός από τότε που χαζεύαμε περήφανοι το μωρό μας να κάνει τις "χόπλες" του ντυμένο νάνος στις επιδείξεις του νηπιαγωγείου. Σαν να έκανε ο χρόνος ένα τεράστιο άλμα και βρεθήκαμε από το χτες στο σήμερα με μια ανάσα... Ούτε καν λαχανιασμένη... Και τώρα? Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Για εκείνον, αλλά και για μας... Σπουδές, στρατός, δουλειά, οικογένεια.. Όμορφα αλλά δύσκολα. Και εμείς από δίπλα να κρατάμε αποστάσεις και ισορροπίες και να προσπαθούμε, ακόμα και ακόμα και ακόμα, να στηρίζουμε χωρίς να καταπιέζουμε και να ενθαρρύνουμε χωρίς να καλαμοκαβαλάμε... Δύσκολα πράγματα, πιστέψτε με... Βέβαια, χρόνια τώρα για αυτή την μέρα τον προετοιμάζαμε.. Που θα μπορεί να ανοίξει τα φτερά του με θάρρος, με τόλμη και με εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τις δυνάμεις του για να κατακτήσει το δικό του σύμπαν.. Και χωρίς να το παινευτώ, κάναμε εξαιρετική δουλειά.. Όμως, κυρίως για μένα, την μανούλα, η δυσκολία παραμένει... Και ο χρόνος που είχα να προετοιμαστώ για την αλλαγή μοιάζει ελάχιστος... Shit!!!!
Με αυτές τις σκέψεις, και τον Άρι να έχει ήδη ξεκινήσει από χτες να δουλεύει για έναν μήνα στην πρώτη κανονική του δουλειά είπα να φτιάξω ένα παγωτό να πάνε κάτω τα φαρμάκια.. Καραμέλα... Γεύση παιδική και αγαπημένη, φτιαγμένη εξ' ολοκλήρου στην κουζίνα μου με συνταγή της φίλης μου της Τίνας που την δανείστηκε και εκείνη από την πεθερά της, την κυρία Βίκυ... Το σπιτικό παγωτό είναι πιο βελούδινο από εκείνα του εμπορίου, πιο μαλακό και συνήθως λιγότερο παγωμένο... Όμως έχει μια γεύση που καταπολεμά τις στενοχώριες, αλήθεια σας λέω, σαν να απλώνεται μέσα σου μια δροσερή αίσθηση φροντίδας και απαλής κρέμας που δημιουργεί ένα στρώμα πάνω στο οποίο όλα τα δύσκολα βουλιάζουν και χάνονται... Έστω και για λίγο... Επίσης, το καλό με αυτή την συνταγή είναι πως δεν χρειάζεται παγωτομηχανή γιατί δεν έχω πάρει ακόμα.. Αν εσείς έχετε, δεν νομίζω πως θα είναι τόσο δύσκολο να την προσαρμόσετε όπως πρέπει...
Παγωτό καραμέλα της πεθεράς Βίκυς.
Υλικά.
4 αυγά
μια μικρή κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά.
2 1/2 βαζάκια μαρμελάδα καραμέλα Bonne Maman
2 σφηνάκια μαύρο ρούμι.
Εκτέλεση.
Χτυπάμε τα ασπράδια σφιχτή μαρέγκα.. Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος σε σαντιγί . Χτυπάμε τους κρόκους και προσθέτουμε την σαντιγί, την μαρμελάδα και το ρούμι και στο τέλος ενσωματώνουμε την μαρέγκα με απαλές κινήσεις. Βάζουμε το μείγμα στην κατάψυξη σε ο κλειστό δοχείο και το αφήνουμε να παγώσει καλά, τουλάχιστον για πέντε ώρες...
15 comments:
Να το χαίρεσαι το παλικαράκι σου!
Και να το καμαρώνεις πάντα.
Μα να μην σε αφήνουν να μπήξεις τα ζουμιά, να το φχαριστηθείς!
Το παγωτάκι μου κανει πολύ νόστιμο, θα βαλω και ζαχαραμύγδαλα σπιτικά.
Φιλακια
Kalimera evi...eimai polu xaroumeni pou brhka teleiws tuxaia to blog sou kai m;exeis taxidepsei sthn kathimerinothta sou...
Auth th periodo briskomai se nea douleia kai epeidi ekpaideuomai kai exw polu free xrono exw diabasei ola sou ta blogs...
Sugxaritiria, sunexise etsi!
Mat
Γεια σου Ευη μου, τι κανεις? Καλη επιτυχία στον Αρη σου, αλήθεια πως τα πηγε στις Πανελλήνιες?Το παγωτο φαινεται υπέροχο θα το δοκιμάσω.
δε συμφωνώ με τον τρόπο που θέτεις την παρασκευή του παγωτού φιλενάδα! το παγωτό το έφτιαξες για να γιορτάσετε την πρώτη μέρα του Άρι ως ακαδημαικός πολίτης όπως ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί :)για ποια φαρμάκια μιλάς? που σε πήραν σχεδόν τα ζουμιά στο σχολείο ή που δεν σου επέτρεψαν τα αγόρια να εκτονωθείς?
λοιπόν, να το χαίρεστε και να το καμαρώνετε το παιδάκι σας!!
κι αυτό το παγωτό... πλάκα πλάκα στον Αρι τα χρωστάμε όλα αυτά που σκαρώνεις στην κουζίνα σου :))
φιλάκια πολλά συγκινημένη μανούλα
Συγχαρητήρια!!!
Και ακόμα θερμότερα συγχαρητήρια που τον προετοιμάσατε σωστά!
Ξέρω ως μαμά κι εγώ ότι δεν είναι εύκολο!
Σας εύχομαι για όλους σας τα καλύτερα και να έχετε πάντα μεταξύ σας υπέροχες σχέσεις!!!
p.s. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...
Πότε τα καμαρώναμε μωρά στα παιδικά πάρτυ, πότε γίνανε ολόκληροι άντρες...
Φιλιά!!
Δύναμη και καλή τύχη για το γιο σου και υπομονή για σένα. Φαντάσου ότι μερικοί από μας ούτε καν ξεκινήσαμε αυτή την πορεία. ΑΛλά πιστεύω ότι είναι και θα είναι συναρπαστική για όλους.
Το παγωτό σου θα το τιμήσω με μια πρώτη εκτέλεση για τους αγαπημένους μου, γιατί εγώ μέχρι να γεννήσω ζάχαρη γιοκ :)
Ακριβώς όπως το λες "μια ανάσα κι ούτε καν λαχανιασμένη"..
Καλά να'μαστε να τα καμαρώνουμε :)
Την αντίδραση του Άρι σε φωτογραφία θέλω όταν βλέπει για πρώτη φορά τί κρύβεται μέσα στην κατάψυξη.
Να τον χαίρεσαι τον Άρι σου και να είναι πάντα ευτυχισμένος και γελαστός!!!
Syghxarhthria. Exete kanei poly kalh douleia me to gio sas :-) Tou/sas euxomai ta kalytera!
kapelaki rancid vlepw o giokas! :)
na ton xairesai kai na ton vlepeis na megalwnei kai na petyxainei sth zwh tou :)
Αχ είναι μεγάλος άθλος να είσαι σωστός γονιός και σίγουρα δεν το καταφέρνουν πολλοί!!...
Πάντως δεν μπορεί μια μάνα (άντε κι ένας πατέρας) να μην καμαρώνει τέτοιες στιγμές :))
Το γεγονός ότι κατάφερες να μην κλάψεις - αυτό κι αν είναι άθλος!!!
Φιλιά πολλά και να τον χαίρεσαι :))
υγ: δεν το πιστεύω ότι ένα σπιτικό παγωτό γίνεται ΤΟΣΟ εύκολα! θα μας τρελάνεις τελείως;;;
Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώσεις, όπως ονειρεύεσαι, ή καλύτερα όπως ονειρεύεται εκείνος!
Όσο για το παγωτό με έβαλες στο τρυπάκι να τρέχω αυριο για ψώνια!
Καλησπέρες και φιλιά!
aremare@ Καλή ιδέα.. Μήπως την επόμενη φορά βάλω και εγώ...:-))
matina@ Καλωσληρθες κοιπόν... Ελπίζω να τα λέμε συχνά τώρα πια...:-))
Χελώνα@ Long time, no see...:-)) Πήγε καλύτερα από ότι φνταζόμαστε...Ευτυχώς.. Φιλιά..
melissoula@ Έχεις έναν τρόπο να βάζεις τα πράγματα στην σωστή τους βάση...:-))) Όντως, στον Άρι τα χρωστάμε όλα αυτά... Και άλλα, πάρα πολλά βέβαια... Φιλάκια πολλά!!!
lena@ Έτσι!! Να τους χαιρόμαστε και να τους καμαρώνουμε...Φιλιά...
Dora Tsirka@ Συναρπαστική φιλενάδα μου, δεν λες τίποτα... Και δύσκολη, αλλά κάθε βήμα αξίζει τον κόπο... Τρελά!!! Φιλιά πολλά..:-)))
Τζίνα@ Με μπέρδεψες παιδί μου μέχρι να καταλάβω ότι είσαι εσύ.. Το είχα διαβάσει πως άλαξες το όνομα αλλά στην πράξη.. Ξανθιά...:-))) Φιλιά!!!!
Valisia@ Ο Άρις παραμένει ατάραχος μπροστά στις λιχουδιές.. Μάλλον γιατί ξέρει πως γίνοται για εκείνον και τις θεωρεί...προσωπικές του επιτυχίες...:-)))
Παύλος@ Σ΄ευχαριστώ πολύ βρε!!! Φιλάκια..
DonnaBella@ Εσύ ειδικά που συμμετείχες ενεργά σε συζητήσεις για τον επαγγελματικό του προσανατολισμό πρέπει να είσαι επίσης περήφανη...:-))) Φιλιά φιλενάδα μου...:-)))
efi@ Από τέτοια, άλλο τίποτα... :-)))
wintersea@ Πολύ χαίρομαι που με καταλαβαίνεις φιλενάδα...:-))) Και ναι, το παγωτό γίνετι τόσο εύκολα... Δοκίμασε...Φιλιά πολλά...:-))
koptoraptou@ Αξίζει όμως τον κόπο η τρεχάλα όπως θα διαπιστώσεις...:-)) Φιλιά και από μένα..
βουρκωσα χαζο! πολυ ομορφο ποστ... ευχομαι να ειναι ολα στρωμενα ομορφα στη ζωη του και πιστευω πως με σας διπλα του δεν εχει να φοβηθει τιποτα! ειλικρινα...
σε φιλω πολυ!
Post a Comment