Thursday, November 19, 2009

Ευτυχία είναι....

Να πέφτω το βράδυ να κοιμηθώ και να είμαστε όλοι στο σπίτι...
Βραδιές με φίλους καρδιάς, καλό φαγητό και κρασί και γέλια μέχρι το πρωί...
Η αγκαλιά του Άρι... Μπορώ να μείνω εκεί για πάντα? Και να λιώνω σαν φρέσκο βουτυράκι?
Να παίρνω βαθιά ανάσα και βουτάω το κεφάλι μου στο κρυστάλινο νερό του Άγιου Σώστη αρχές Μαϊου...
Να κάνει έξω κρύο και να είμαστε μέσα στο σπίτι, στα ζεστά, με αναμμένα κεριά, τζάκι, καναπέ και αγαπημένα εργάκια στο DVD...
Να στολίζω το σπίτι για τα Χριστούγεννα ξέροντας πως θα τα περάσω έχοντας γύρω μου όλους όσους αγαπάω..
Η αγκαλιά του Μάνου.. Το πιο απάνεμο λιμάνι της γης... Και το πιο αγαπημένο...
Η μουσούδα του Droopy κολημένη στο πρόσωπο μου όταν είμαι λυπημένη ή κακόκεφη....
Να ξαπλώνω σε δροσερά σεντόνια μετά από ένα πρωινό στον ήλιο και ένα απολαυστικό ντους με Laura Mercier Lemon Tart...
Να βυθίζω τα δόντια μου στα ολόφρεσκα macaron του Laduree, αυτά με το τριαντάφυλλο και την σαμπάνια...
Ο πρωινός καφές με την Μαρία.. Η βεβαιότητα πως υπάρχει ένας ακόμα άνθρωπος στην ζωή μου που με αγαπάει γι' αυτό που είμαι, ότι και αν είμαι...
Η μυρωδιά της νύχτας από το μπαλκόνι μου την άνοιξη, ανακατεμένη με το άρωμα της λεμονιάς που ανθίζει κάτω από το παράθυρο μου...
Η αγκαλιά της μαμάς μου... Ακόμα...
Τα ταξίδια με τον Μάνο... Να ανακαλύπτουμε μαζί καινούρια μέρη και μετά από τόσα χρόνια, να περνάμε ακόμα το ίδιο καλά...
Η αίσθηση του απαλού κασμιριού πάνω στο δέρμα μου όταν φοράω το αγαπημένο μου, αρχαίο, μπεζ πουλόβερ...
Η μυρωδιά του χαρτιού που φτάνει στα ρουθούνια μου κάθε φορά που ανοίγω ένα καινούριο βιβλίο...
Το ζεστό ζυμωτό ψωμί βουτυγμένο μέσα στον κρόκο ενός χωριάτικου τηγανητού αυγού.. Μια γεύση που κάθε φορά με γυρίζει πίσω στα παιδικά μου χρόνια...Πριν ξεκινήσουν να χαλάνε...
Οι παλιές φωτογραφίες... Που θυμάμαι ακριβώς πότε τραβήχτηκαν και με κάνουν ακόμα να χαμογελάω με νοσταλγία ανάμικτη με τρυφερότητα...
Να βυθίζω τα πόδια μου στην καυτή άμμο το καλοκαίρι στην παραλία.. Ο ήλιος και το ευχάριστο τράβηγμα που νοιώθω στο δέρμα μου όταν στεγνώνει επάνω του το αλάτι της θάλασσας...
Να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα από βεράντες με θέα χωμένη μέσα σε λατρεμένες αγκαλιές...
Η ανακούφιση που νοιώθω κάθε φορά που βγαίνουν τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις μας.. Και είναι καλά...
Η αυτογνωσία... Και η αίσθηση του μικρού θριάμβου που νιώθω κάθε φορά που κάνω ένα ακόμα βηματάκι προς την σωστή κατεύθυνση...
Ο Άρις... Μόνο να τον κοιτάζω... Φτάνει...




10 comments:

Anonymous said...

Πολύ ανακουφιστικό το κείμενό σου. Βάλσαμο. Πολλά απ' αυτά είναι οι μικροστιγμές της ευτυχίας που μας κρατάνε στα πόδια μας. Και θα προσέθετα: ευτυχία είναι να ανακαλύπτεις ξανά την ευτυχία στο χαμόγελο του παιδιού σου, ευτυχία είναι να περιμένεις κάποιους μήνες για να κρατήσεις στα χέρια σου τα διηγήματά σου που θα εκδοθούν για πρώτη φορά :)

DonnaBella said...

Ενα κειμενο σα ζεστη σοκολατα με κουλουρακια κανελλας! :-)
(το αρθρο που σου ειπα ειναι στο vogue δεκεμβριου κ θα στο φερω!)
καλημερες!

δεσποιναριον said...

Αχ βρε καρδουλα μου! Τι ομορφο κομματι πρωϊ πρωϊ. Αφηνω καθε διαθεση για γρινια και μπαινω στη διαδικασια των ευτυχισμενων στιγμων. Να φιλησεις ολες τις αγαπες σου και την Μαρια. Σ' αγαπαμε γιατι εισαι ωραια, σ' αγαπαμε γιατι εισαι εσυ! Κι αγαπαμε και το μπλογκ σου γιατι ζεις εδω κι εσυ! ΧΟ!

BLUEPRINTS said...

είσαι πολύ τυχερή που μπορείς να βιώνεις όλα αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένη και να είσαι ευγνώμων για αυτά, τα φιλιά μου και πάντα με αυτή τη διάθεση να είσαι

La Gigi said...

χαίρομαι πάρα πολύ ένα κομματάκι του παζλ της ευτυχίας σου το φροντίζω εγώ τον τελευταίο καιρό :)
μην αφήσεις τίποτα και ποτέ να σου χαλάσει αυτή τη διάθεση!
σε φιλώ φίλη :)

man about town said...

Ευτυχία είναι να μπορείς να δακρύζεις όταν βλέπεις μελό ταινίες :-)

wintersea said...

Ευτυχία λοιπόν είναι να αφήνεσαι στις στιγμές - και είσαι πολύ τυχερή που το κάνεις κοριτσάκι :))

Και μια και ο Άρις είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ευτυχίας σου, να ξαναπώ εδώ χρόνια πολλά του, γιατί το προηγούμενο σχόλιο δεν το είδες :ΡΡ

Φιλιά πολλά!

STELIOS PENTARVANIS said...

στ΄αλήθεια ένοιωσα την ανάγκη να κάνω οικογένεια αύριο κιόλας ...τον παντρεύεις τον Ντρούπι? :-))) φιλιάάά

fevis said...

Dora tsirka@ Το χαμόγελο του παιδιού σου είναι και θα είναι η πιο μόνιμη μορφή ευτυχίας στην ζωή σου από 'δω και στο εξής... Θα δεις...:-))

DonnaBella@ Φιλενάδα μου σε περιμένω ανυπομόνως για να οργανωθούμε για τις γιορτές...Φιλάκια..

δεσποινάριον@ Και εγώ σας αγαπώ φιλενάδα μου... Και το ξέρετε νομίζω... Φιλάκια πολλά...

Blueprints@ Νομίζω πως η τύχη μου έγκειται στο ότι έμαθα να εκτιμώ τις μικρές ευτυχισμένες στιγμές της ζωής... Κάθε μέρα... Φιλιά..

melissoula@ Συνδράμεις σε περισσότερα κομματάκια της ευτυχίας από όσα φαντάζεσαι φίλη...:-) Φιλάκια..

man about town@ Και αυτό!!!!

wintersea@ Σ' ευχαριστώ πολύ φιλενάδα.. Και σε πεθύμισα... Μήπως να οργανωθούμε? ΧΧΧΧ

the wrong man@ Αν παντρευτείς τον Droopy τι θα σε έχω εγώ? Νύφη? :-)))))

Anonymous said...

Από τα έμβρυα ως τους υπεραιωνόβιους, ευτυχία είναι το αίσθημα ασφάλειας-αφοβίας, που είναι αποτέλεσμα αλληλοβοήθειας, γενναιοδωρίας, σωστού ύπνου*, επάρκειας ήρεμης διατροφής και ορμονικής ισορροπίας.

*Ο ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΟΣ σωστός ύπνος με ελαφρύ στομάχι σε ήσυχο σκοτεινό δωμάτιο, στα βρέφη πρέπει να γίνεται όποτε θέλουν, στα νήπια από τις 8μμ, στα παιδιά 9-19 ετών από τις 9μμ και στους ενήλικες από τις 10μμ.

Για να ξεπεράσει κάποιος τον από ατυχία επίκτητο φόβο τού σκοταδιού, βοηθά το νανούρισμα, μια μάσκα ύπνου ή ένα ΑΔΥΝΑΜΟ κόκκινο φωτάκι που δεν διαπερνά τα βλέφαρα.