Λονδίνο again....

Γράφω ξαπλωμένη στο κρεβάτι της Doris με το laptop σε μια άβολη αλλά σταθερή θέση που με βοηθάει να πατάω τα πλήκτρα σχετικά εύκολα... Έξω από το παράθυρο οι κύκνοι κάνουν τεμπέλικες βόλτες στα νερά του καναλιού και ο ήλιος λάμπει σαν να είμαι στην Αθήνα. Το Λονδίνο με καιρό ελληνικό είναι σίγουρα μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου... Και για μένα που σιχαίνομαι την μουντάδα και την βροχή, αυτές οι μέρες λιακάδας ήταν ανέλπιστο δώρο... Και οι ιδανικές συνθήκες για να ευχαριστηθώ βόλτες και ψώνια.. Βέβαια, τα προγράμματα μου εξακολουθούν να ανατρέπονται διαρκώς, οι οκτώ μέρες του ταξιδιού μας έγιναν τρεις αλλά δεν πειράζει.. Προλάβαμε να πάμε σε όλα τα αγαπημένα μας μαγαζιά, να φάμε σαν γουρουνάκια, να εκδράμουμε στην εξοχή και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας... Και η αλήθεια να λέγεται, το να είμαι εδώ παρέα με την Μαρία που είναι ο πιο δικός μου άνθρωπος μετά τον Μάνο και τον Άρι βοήθησε πολύ στο να περάσω καλύτερα από όσο θα επέτρεπαν οι συνθήκες σε άλλη περίσταση...

Ξεκινώντας απο την Κυριακή που φτάσαμε, κουρασμένες αλλά γεμάτες όρεξη για να κάνουμε ότι περισσότερο μπορούσαμε για να χορτάσουμε την πόλη που αγαπάμε τοσο πολύ, αφήσαμε τα πράγματα μας στο σπιτι της Doris που μας το παραχώρησε μια που εκείνη είναι ακόμα στην Αθήνα, και φύγαμε τρέχοντας για τα μαγαζιά.. Harrod's, Harvey Nichols και Selfridges ήταν τα πρώτα "προσκυνήματα" μας και το βράδυ κλείσαμε την πρώτη μας μέρα στην πόλη με ένα early dinner στο PJ's στην Fulham Road... Καταπληκτικά  eggs benedict - έχω γίνει ειδική στο θέμα μια που έκανα και crush test σε διάφορα εστιατόρια- και ένα τεράστιο burger που κοντεψε να με εξολοθρεύσει το βράδυ αλλά δεν τα κατάφερε τελικά ήταν το μενού που προτίμησα ενώ η Μαρία με την Εύα προτίμησαν σούπα ημέρας και linguini με θαλασσινά...

(Το λαχταριστό μου burger και το εσωτερικό του PJ'S)

Την Δευτέρα εκμεταλλευτήκαμε την bank holliday και πήγαμε εκδρομή... Στο Bourton on the Water, ένα μαγικό χωριό στα Cotswolds, δυο ώρες έξω από το Λονδίνο... Περάσμε συγκλονιστικά...Καθίσαμε στο γρασίδι δίπλα στο ποτάμι και χαζέψαμε τα παιδάκια και τα σκυλάκια που τσαλαβουτούσαν στο νερό, κάναμε τα ψώνια μας στα μαγαζάκια με τα υπέροχα διακοσμητικά, φάγαμε σε μια pub,  χαζολογήσαμε στο πανηγύρι που είχε στηθεί στην πλατεία και χορτάσαμε ήλιο και αέρα εξοχής... Για μένα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, ήθελα χρόνια τώρα να το επισκεφτώ αυτό το χωριουδάκι, από τότε που πρωτοείδα ένα κομμάτι γι' αυτό σε ένα περιοδικό, και τώρα ανυπομονώ να επιστρέψω μαζίμε τον Μάνο...Ξέρω πως θα το λατρέψει όσο και εγώ..

(Φωτογραφίες από το χωριό και το ποταμάκι, και το μεσημεριανό μου.. Camembert ψημένο στο φούρνο, και φρεσκοψημένη μπαγκέτα για να την βουτάς στο λιωμένο τυρί και να παθαινεις...)

Επιστρέφοντας στο Λονδίνο, ίσα που πρόλαβα να γυρίσω σπίτι, να κάνω ένα γρήγορο ντους και να φύγω τρέχοντας για να συναντήσω τον Π. Που ήθελε ο καημένος να με ταϊσει στο καινούριο εστιατόριο του Hicks στο Selfridges αλλά κατέληξε να τρώει για μια ακόμα φορά στο Bushaba μια που για να σας πω την αλήθεια, δεν μου πολυ γέμισε το μάτι το μαγαζάκι... Βέβαια, σήμερα που ξαναβρεθήκαμε το μεσημέρι για έναν βιαστικό αποχαιρετηστήριο καφέ δώσαμε ραντεβού στο ίδιο μέρος και έτσι δοκίμασα τα eggs benedict και εκεί... Του PJ's ήταν καλύτερα...Χάρηκα πολύ που τον είδα τον Π. και χτες και σήμερα, είναι από τους αγαπημένους μου ανθρώπους και εδώ και γενικά, και παρόλο που είναι μονίμως σαν κυνηγημένος με τις δουλειές και τα ραντεβού του, νομίζω πως κάτι θα μου έλειπε απο εδώ αν κάποια στιγμή ερχόμουν και δεν τον συναντούσα.... Κατά τα άλλα η σημερινή μέρα πέρασε με τα τελευταία ψώνια, για τον Μάνο, τον Άρι αλλά και για μένα, και τώρα το δωμάτιο είναι γεμάτο σακουλες - που τις κουβαλουσα βρίζοντας μέχρι πριν λίγο- και εγώ αναρωτιέμαι πως θα χωρέσουν όλα αυτά τα πράγματα μέσα στην βαλίτσα μου η οποια είναι ήδη τίγκα μια που πήρα μαζί μου ρούχα και πράγματα για οκτώ μέρες... Και βέβαια, να μην ξεχάσω πως στον πάγκο της κουζίνας περιμένει μια σακούλα με λιχουδιές που πρέπει να φτάσουν στην Αθήνα σώες και αβλαβείς... Macarons από τον Pierre Herme, Krispy Kream donuts, κάτι φοβερές πίτες με stilton  και beef, και τα λατρεμένα μου brioches από το Waitrose μια που ο Π. δεν με ξέχασε ούτε αυτή την φορά.... Και το βράδυ, θα αποχαιρετήσουμε την πόλη με ένα late diner στο Bar Boulud του Mandarin Oriental... Pas mal για τρεις μερούλες, έτσι δεν είναι?

Βέβαια, επειδή τα πράγματα δεν ήταν μόνο ρόδινα σ' αυτό το ταξίδι, εξ ου και η βιαστική μας επιστροφή, πρέπει να ομολογήσω πως πολλές φορές σκέφτηκα πως το σύμπαν όταν βαρεθεί να στέλνει διακριτικά μηνύματα μας ρίχνει τον ουρανό κατακέφαλα... Όμως η Πολυάννα μέσα μου, ακάθεκτη, αποφάσισε για μια ακόμα φορά πως τελικά, το μάθημα αυτής της ιστορίας είναι πως όταν έχεις μια γερή βάση να σε περιμένει back home, και άφθονη αγάπη να σε στηρίζει από τους ανθρώπους που ήταν και θα είναι πάντα "εκεί" στην ζωή σου, μπορείς να συνεχίζεις να κολυμπάς και να ελίσεσαι για όσο θέλεις, ή όσο αντέχεις.. Και συνήθως, αν θέλεις, αντέχεις πολύ... Καληνύχτα σας και ραντεβού σύντομα στην Αθήνα..... 

Υ.Γ. Συγχωρείστε μου τα ορθογραφικά λάθη.. Είπαμε... Γράφω ξαπλωμένη και away from home...:-)