Η Ευούλα στο Etrusco...

Στην Κέρκυρα είχα να έρθω πολλά χρόνια... Από παιδάκι.. (Εντάξει, όχι παιδάκι ακριβώς, καμιά εικοσαριά χρονών ήμουνα την τελευταία φορά και ήταν Πάσχα θυμάμαι, αλλά μπροστά στα σημερινά σχεδόν 46, παιδάκι το λες.. Δεν το λες?) Έτσι, η τωρινή μου επίσκεψη - ή να την πω προσκόλληση μια που ο Μάνος είχε δουλειά εδώ και εγώ τον "εκμεταλλεύτηκα"?- ήταν μια ολοκαίνουρια εμπειρία.... Το νησί είναι πανέμορφο, δεν χρειάζεται να σας το πω, καταπράσινο, με υπέροχα γαλάζια νερά και με σούπερ καιρό -μια που έμαθα πως στην Αθήνα άνοιξαν οι ουρανοί - αλλά το σωστό νησάκι είναι ένα και επ' αυτού δεν θέλω κουβέντα... Anyway, το θέμα είναι άλλο... Πως εχτές το βράδυ πήγαμε να φάμε στο Etrusco... Για όσους δεν γνωρίζουν το Etrusco είναι το εστιατόριο του Έκτορα Μποτρίνι (ή αλλιώς "βραβευμένου chef" στο παιχνίδι "Εφιάλτης στην Κουζίνα" του Alpha) ο οποίος πέρα από οψίμως διάσημος λόγω τηλεόρασης είναι και πολυβραβευμένος "σκουφάτος" μάγειρας χρόνια τώρα, και αγαπημένος των Ελλήνων και όχι μόνον food critics.. Ειδικεύεται δε στην μοριακή γαστρονομία για την οποία δεν μπορώ να σας βοηθήσω ιδιαιτέρως μια που εγώ προσωπικά δεν πετάω ακριβώς την σκούφια μου για δαύτη, αλλά περιλαμβάνει διάφορα φαγητά υπό την μορφή αφρών, σφαιροποίησης και άλλων περιέργων τεχνικών και συνδυασμών που συνήθως καταλήγουν τελικά -κατά την δική μου γνώμη φυσικά -στην βαθιά φιλοσοφημένη κουβέντα "δεν μας χέζεις βρε Νταλάρα"...
Σας έκανα αυτή την εισαγωγή για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, και για να καταλάβετε το mood με το οποίο αντιμετώπιζα την βραδιά, ειδικά που ήμουν και θεονήστικη από το πρωί και περνώντας την ώρα που φεύγαμε από τον μπουφέ του ξενοδοχείου που ήταν τίγκα στα κεφτεδάκια, τις τηγανητές πατάτες και τα τζατζίκια μου ήρθε να δηλώσω πως ήμουν και εγώ με το γκρουπ και να μείνω να φάω εκεί, καλά και σίγουρα..

Ευτυχώς δεν το έκανα βέβαια γιατί, όσο απίστευτο και αν ακούγεται - σε μένα κυρίως- έφαγα εξαιρετικά... Ακολούθησα με τόλμη και αυταπάρνηση την υπόλοιπη παρέα στο μενού που περιλάμβανε καμιά δεκαπενταριά πιάτα (μικρές μερίδες βέβαια όχι κανονικές γιατί αλλιώς τώρα θα ήμουνα στο νοσοκομείο με βαριά βαρυστομαχιά και όχι by the pool να ποστάρω) και με κάποια από τα πιάτα που δοκίμασα έπαθα κυριολεκτικά την πλάκα μου.. Με άλλα πάλι, όχι...


(Οι φωτογραφίες είναι από τα πιάτα που άρεσαν πολύ σε μένα.. Την σαλάτα και τον θησαυρό της θάλασσας. Έχω και άλλες πιο προχώ αλλά επειδή εδώ το δίκτυο σέρνεται και θέλω δέκα λεπτά για να ανεβάσω την κάθε φωτογραφία, θα συμπληρώσω ότι λείπει στην Αθήνα...)

Δεν μπορώ να σας κάνω πλήρη περιγραφή των πιάτων, ειδικά τα σύνθετα, τα γκουρμέ ήταν πολύ μπερδεμένα, θα σας πω μόνο ότι η σαλάτα που περιλάμβανε διάφορα λαχανικά από τον κήπο, φρούτα, λουλούδια και ψημένο κατσικίσιο τυρί ήταν η νοστιμότερη που έχω δοκιμάσει στην ζωή μου μακράν, ότι στον θησαυρό της θάλασσας - βλέπε σπαγγέτι με θαλασσινά- τα μακαρόνια ήταν τόσο ωραία βρασμένα μέσα στο ζουμάκι των θαλασσινών που θα μπορούσες να τα φας και σκέτα, (χωρίς τα θαλασσινά εννοώ) και παρόλα αυτά να έχεις όλη, μα όλη την γεύση, ότι η ταλιάτα συνοδευόταν από ένα πουρέ μοριακής λογικής που ήταν σαν αφρός αλλά ταυτόχρονα με όλη την γεύση , την ουσία και την νοστιμιά της πατάτας και ότι το γλυκό "αναμνήσεις από την παιδική ηλικία" που ήταν ένα μπριός βουτηγμένο στο γάλα και καραμελωμένο , σερβιρισμένο με παγωτό γάλα - ένα γλυκό που θύμιζε πολύ ένα αντίστοιχο του Αντουρίθ που είχαμε φάει στους προπέρσινους Χρυσούς Σκούφους- ήταν σχεδόν συγκινητικό...Τα λέω αυτά και I rest my case...
Κρατάω επίσης την κουβέντα που είχαμε με τον Έκτορα που μας είπε με χαρά ανάμικτη με παράπονο πως μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας και βραβείων, δυο μήνες στην τηλεόραση έφτασαν για να του γεμίζουν για πρώτη φορά κάθε μέρα το μαγαζί του, ακόμα και τις καθημερινές και - το κυριότερο- ακόμα και με ντόπιους που μάλλον δεν πατούσαν καν μέχρι τώρα, και βέβαια, το ξενοδοχείο μας, το υπέροχο Corfu Imperial που είναι ένας αληθινός παράδεισος και θα του αφιερώσω ένα επόμενο ποστ με άφθονες φωτογραφίες γιατί αξίζει να το δείτε, μιλάμε για κήπους και παραλίες που σε αφήνουν άφωνο... Αυτά τα ολίγα και τα λέμε soon... Φιλιά πολλά σε όλους και να περνάτε σούπερ...:-))

Υ.Γ. Αργότερα θα εμπλουτίσω το ποστάκι με φωτογραφίες αλλά προς το παρόν το δίκτυο αργεί να τις ανεβάσει και ο Μάνος με αγριοκοιτάει γιατί έχουμε dinner reservation και αργούμε εξ΄αιτίας μου...