Saturday, December 4, 2010

Στην τελευταία στροφή, την τελευταία στιγμή...



"Έχω μεγάλη ανάγκη να πιστεύω πως στο τέλος, πάντα, θα κερδίζει η αγάπη...  Πως μετά από κάθε καταιγίδα θα βγαίνει πάλι το ουράνιο τόξο και στην άκρη του, νάνοι ντυμένοι στα πράσινα θα κρατάνε το βάζο με τα χρυσά νομίσματα και τα φιλιά... Και το πιστεύω με όλη την δύναμη την ψυχής μου αυτό, και παλεύω με νύχια και με δόντια να την κρατάω ζωντανή  την αγάπη ακόμα και εκείνες τις φορές που το σκοτάδι μου κερδίζει το φως μου στα σημεία, και  τραβάω μόνη μου το χαλί κάτω από τα πόδια μας... 
Στο δικό μου, προσωπικό roller coaster οι μέρες είναι πάντα ηλιόλουστες, η μουσική είναι δυνατή, τα γέλια ξεκαρδιστικά, τα μήλα καραμελωμένα, και στην μεγάλη απότομη στροφή το αμαξάκι πάει να βγει από την πορεία του αλλά τελικά, την τελευταία, τελευταία, τελευταία  στιγμή - εκεί που όλοι ουρλιάζουν, κλείνουν τα μάτια και κάνουν τον σταυρό τους -πατάει πάλι με φόρα γερά πάνω στις ράγες και συνεχίζει την πορεία του προς  το όνειρο..  Όλη μου η ζωή, ολόκληρο το ροζ μου σύμπαν - αυτό το σύμπαν που είναι και δικό σου πια- είναι χτισμένα πάνω σε αυτόν τον ακρογωνιαίο λίθο.. Πως όσο αγαπιόμαστε πολύ θα έχουμε δικαίωμα στην ευκαιρία.. Να την διεκδικήσουμε και να την κερδίσουμε, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, ξανά και ξανά και ξανά... Και στο τέλος της μέρας θα κερδίζει πάντα η αγάπη... Και τα λάθη, μικρά και μεγάλα, θα σκάνε σαν σαπουνόφουσκες και θα χάνονται, και εσύ θα με καληνυχτίζεις με συννεφένιες σκέψεις, και εγώ θα σε συναντάω σε όνειρα πασπαλισμένα με την λάμψη από τους καθρέφτες... Χωρίς τους καπνούς..  Και αν κάποια μέρα ξυπνήσω και το όνειρο έχει γίνει εφιάλτης, και δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά αλλιώς, χωρίς εσένα, αν αναγκαστώ να προσγειωθώ στην άλλη πραγματικότητα και να αποχαιρετήσω την ανεμελιά, και την αισιοδοξία, και την περιπέτεια, και το δικαίωμα να πετάω στον αέρα και να πασπαλίζω τα πάντα με χρυσόσκονη, να το ξέρεις πως θα χάσω το πιο σημαντικό μου πλεονέκτημα... Για πάντα... Που είναι ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μου μειονέκτημα, αλλά πάραδέξου το,  περισσότερες φορές σου έφερε χαρά και γέλιο και ευτυχία παρά λύπη.. Θα πάψω να είμαι παιδί..."

 

10 comments:

Anonymous said...

Emena ta luna park mou vgazoun ton kako mou eauto. Thelo na klotsiso ta paidakia kai na ftyso mesa sto mixanima pou ftiaxnei to malli tis grias.
Z. opos Zorro

ΑΧΤΙΔΑ said...

Αλίμονο αν πάψεις το "παιδί" μέσα σου..αρπα΄ξου απο το ροζ συννεφάκι..κάπου δίπλα θα δεις το δικό μου. Ξέρω οτι πέφτω συχνά μα κάθε φορά αρπάζομαι απο μια ακρούλα και εύκολα σκαρφαλώνω επάνω του . Καλή μου φίλη και ..γειτόνισα στο συννεφάκι..καλό ΣΚ όπως εσύ το θέλεις.

Anonymous said...

Πολύ όμορφο το παραμύθι σου και πολύ τυχερός αυτός που το ζει μαζί σου.Καλημέρα.
Υ.Γ. Αφήνω εδώ και μια σημείωση για το χτεσινό σου ποστ. Η καλύτερη pork pie στο Λονδίνο. Μην το χάσεις την επόμενη φορά αν και θα τα καταφέρω να σου φέρω όταν έρθω πιστεύω.
http://www.thegingerpig.co.uk/
Θοδωρής

DonnaBella said...

aman, mou kophke h anapnoh ekei pou to trainaki paei na vgei apo tis rages.
auth h diathesh na testaroume k na xepername ta oria, ta dika mas k twn pio kontinwn mas - zwh, den einai? ki opoios t'antexei.

elekat said...

Εσύ ποτέ δεν θα πάψεις να είσαι παιδί!
Ισως κάποτε να χρειστεί να γίνεις ένα λιγώτερο ανέμελο παιδί, αλλά πάντα θα βρίσκεις το ροζ συννεφάκι σου και θα σκαρφαλώνεις μια χαρά!!

δεσποιναριον said...

Τι ωραια που αρχιζει η μερα μου με καφε, ταρτα και ιστοριες απο την χωρα που ποτε μη λες ποτε. Και αρνουμαι να μεγαλωσω! Τα φιλακια μου!

Anonymous said...

Κάποια στιγμή το αμαξάκι θα εκτροχιαστεί και το παραμύθι θα τελειώσει. Με δράκο και δράμα, όπως πρέπει να τελειώνουν πάντα τα σωστά παραμύθια που είναι βγαλμένα από την ζωή.
Α.

Tali said...

Το εχω δει απο νωρις το πρωι
Αυτο το ποστ ειναι μια μικρη ονειροπαγιδα

Το διαβαζεις και θελεις να μεινεις εκει μεσα.. να αυτοσχεδιασεις και να το συνεχισεις

ω ναι
θα μπορουσε να ειναι ενα πολυ καλο mantra!!!!

χχχχχχχχ

φιλια μωρο μου!:)ΜΕΙΝΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ:)

La Gigi said...

Εγώ το βλέπω λιγο διαφορετικά. Επειδη ολα μπορουν να συμβουν, μα ολα (να ερθει ενας σαν το ζορο να σε κλωτσησει, να σου σκασει κανενας δρακος που λεει κι ο Α. να μην εχουν συντηρησει σωστα το τρενακι και να εκτροχιαστει στ αληθεια) το σημαντικοτερο ειναι να ειμαστε ετοιμοι για ολα. Να ξερουμε οτι ολα τα μπορουμε και ετσι και αλλιως, με ή χωρίς :-)
Φιλια

fevis said...

Z. opos Zorro@ Καλά τι παλιοκαλικάντζαρος είσαι εσύ κατά βάθος!!!!!

αχτίδα@ Φιλιά πολλά γειτόνισσα..:-)))

Θοδωρής@ Αλήθεια, θα μου φέρεις πίτα? Τι καλά!!!!

DonnaBella@ Καλά, δεν αντέχουν και πολλοί, μην νομίζεις..:-))) Φιλάκια!

δεσποινάριον@ Και εγώ επίσης..:-) Φιλάκια πολλά..

Α. Πάντα με την καλη σου την κουβέντα εσύ.. Μέσα στο πνεύμα των ημερών..

Talisker@ Μου άρεσε αυτό με το mantra και το χρησιμοποίησα..:-)) Φιλάκια..

Τζίτζι@ Αυτό το μουλάρι τον Ζορρό πολύ τον φοβάμαι να σου πω την αλήθεια.:-)))) Όσο για τα υπόλοιπα, μακάρι να μπορούμε αλλά για μένα δεν πάιρνω και όρκο..:-) Φιλάκια..