Μετά Παχαλινά, μικρά και διάφορα....

Το Πάσχα πέρασε με μένα χωμένη στην κουζίνα να απλώνω φύλλο για πίτες και να τσιγαρίζω εντόσθια για την μαγειρίτσα, ως άλλη καλή νοικοκυρά... Δεν παραπονιέμαι, το ευχαριστήθηκα τρελά γιατί έτσι ακριβώς ήθελα να περάσω αυτή την γιορτή, στο σπίτι με τους αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου, friends and family, όσους τουλάχιστον έμειναν εδώ...

(Με τον Στέλιο σε ένα χαρούμενο selfie..)

Εστησα και εορταστικό table setting, κουβάλησα και το ταψί με το ψητό αρνί και τις πατάτες την επόμενη μέρα στην πεθερά μου για να την δούμε και εκείνη, και μετά έπεσα σε κώμα στον καναπέ για τις υπόλοιπες μέρες βλέποντας την δεύτερη σαιζόν των The Americans και τρώγοντας leftovers.. 

(Easter table setting και η Λαγκαδινή μου μαγειρίτσα σερβιρισμένη στην ωραία, καινούρια μου σουπιέρα...)

Και μόλις πέρασαν οι αργίες ήρθε η Λίνα και χτύπησα ένα mani-pedi ξεγυρισμένο έτσι, για να αρχίσω να μπαίνω πάλι σε mood ανθρώπου κανονικού, γιατί καλά τα οικοκυρικά αλλά έχουμε και μια άνοιξη- καλοκαίρι μπροστά μας και πρέπει να επιστρέψω άμεσα στο πρόγραμμα που περιλαμβάνει δίαιτα- διαδρομο και τρέξιμο για δουλειά γιατί έχουμε μεγάλο project έτοιμο για λανσάρισμα και σκοπεύουμε να καταπλήξουμε το σύμπαν.. 

Με τέλειο νύχι λοιπόν σε χρώμα γκρί ανοιχτό που είναι το καινούριο μου φετίχ μέχρι να πιάσουν οι πρώτες κανονικές ζέστες και να περάσουμε στο γαλαζοπράσινο, και μετά στο pale blue με το οποίο σκοπεύω να ξεκαλοκαιριάσω, έχω βάλει πρόγραμμα μέσα στο σαββατοκύριακο να κάνω και τις τελευταίες γουρουνιές - να φάω και το υπόλοιπο σακουλάκι με τα M&Ms που έχει μείνει στο ψυγείο, να πάω για lunch με τις κολλητές μου το Σάββατο και να χτυπήσω και ένα ωραίο dinner αύριο βράδυ- και από Δευτέρα τα κεφάλια μέσα μεταφορικώς, γιατί κυριολεκτικώς όλο κάπου θα τρέχουμε τον επόμενο καιρό, με διάφορα ταξίδια στο πρόγραμμα, από Γαλαξίδι και Χαλκιδική μέχρι Μάνη και Λονδίνο.. 

Στα ενδιάμεσα βλεπω κάθε Τετάρτη Just the Two of Us - τουλάχιστον για όσο η Χριστίνα θα παραμένει στο παιχνίδι- και έχω κολλήσει και με το Μπρούσκο, κάθε μέρα στις 7 παρά είμαι βιδωμένη στον καναπέ και περιμένω να δω τι θα γίνει παρακάτω...

Λυπηρό, το ξέρω, αλλά τι να κάνουμε που έτσι είμαι εγώ, άνθρωπος των αντιθέσεων... Και φύλλο ανοίγω, και χαζά σήριαλ βλέπω, και ελληνίδα μάνα είμαι, αλλά ταυτόχρονα έχω κάνει και τα χιλιομετράκια μου εκεί έξω, και τα ξανάκανω και όποτε - και αν - χρειαστεί... ;)