Ταβέρνα "Το Ριγάνι" στο Λουτράκι...

Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος -και των εκλογών- όπως πάρα πολλοί άλλοι φίλοι και γνωστοί, αποφασίσαμε να εκδράμουμε στας εξοχάς... Σιγά μην καθόμασταν να ψηφίσουμε, έχω βαρεθεί πραγματικά και τους πολιτικούς, και τα κόμματα, και τις ρεμούλες, και τα σκάνδαλα και κυρίως την γουρουνίσια χοντροπετσιά που τους δέρνει όλους - ή άντε, σχεδόν όλους- ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας ή τοποθέτησης... Με τα χρόνια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως μάλλον με το που περνά κανείς την πόρτα του Κοινοβουλίου αφήνει στην γκαρνταρόμπα το ανθρώπινο του δέρμα και φοράει τομάρι γουρουνιού... Δεν εξηγείται αλλιώς.. Μάλλον, πρέπει να είναι prerequisite για το αξίωμα...
Έτσι, Παρασκευή απόγευμα φορτώσαμε στο αυτοκίνητο τα μπαγκάζια μας και την καλύτερη μας διάθεση και μαζί με την Μάρθα και τον Άλκη αναχωρήσαμε για το εξοχικό των γονιών μου στην Κινέττα που ήταν άδειο μια που ακόμα και ο πατέρας μου που είναι φανατικός Νεοδημοκράτης αποφάσισε για πρώτη φορά στα χρονικά αντί να ψηφίσει να πάει εκδρομή στην Λευκάδα... Αυτό από μόνο του ως γεγονός λέει πολλά, πιστέψτε με...
Anyway, το τριήμερο πέρασε σούπερ με άφθονη ηλιοθεραπεία και βουτιές στην πισίνα, με άραγμα στην βεράντα και κουβεντούλα επί παντός επιστητού και φυσικά με επίσης άφθονο φαγητό... Τα μεσημέρια στην σκιά της πέργκολας με παγωμένα λευκά κρασιά και μεζεδάκια και τα βράδια δυο φορές στον (γνωστό) Σούλη όπου αναστέναξαν οι καγιανάδες, τα μπιφτέκια και οι τηγανητές πατάτες και ένα βράδυ στο Λουτράκι για βόλτα κάπου διαφορετικά..
Κατ' αρχάς είχα καιρό να πάω στο Λουτράκι και εντυπωσιάστηκα... Το ξενοδοχείο δίπλα στο Καζίνο είναι grand εντυπωσιακό , μην φανταστείτε πως πήγαμε Λουτράκι για καζίνο, καμιά σχέση, απλά έχει αλλάξει ο δρόμος και για να μπεις στην πόλη πρέπει να περάσεις υποχρεωτικά από μπροστά του... Αναρωτιέμαι αν έτυχε ή αν είναι κίνηση ... marketing του δήμου για αύξηση της έτσι κι αλλιώς -απ' ότι φάνηκε από τα γεμάτα αυτοκίνητα διπλανά parkings- μεγάλης επισκεψιμότητας του...
Βέβαια, εμείς έτσι κι αλλιώς από εκεί θα περνούσαμε μια που πηγαίναμε στο Ριγάνι.. Μια εξαιρετική ταβέρνα σε ένα δρομάκι σχεδόν απέναντι από το Καζίνο με υπέροχη, καταπράσινη αυλή και πολύ ενδιαφέρον φαγητό... Προτιμήσαμε να καθίσουμε στον κήπο με το γκαζόν και τα δέντρα αντί για την πιο περιποιημένη βεράντα γιατί μας άρεσε αυτή η αίσθηση της παλιάς μονοκατοικίας με τα τα γατάκια και τα κουταβάκια να συμβιώνουν ειρηνικά και να παίζουν μεταξύ τους και τις πρασινάδες να μας προσφέρουν μια υπέροχη δροσιά που πολύ την είχαμε ανάγκη με την ζέστη της μέρας.. Δυστυχώς δεν σταθήκαμε τυχεροί μια που λόγω Κυριακής (που το μαγαζί δουλεύει μεσημέρι- βράδυ) είχαν τελειώσει τα περισσότερα από τα 30!!! μαγειρευτά που είχαν ετοιμάσει αρχικά αλλά παρόλα αυτά φάγαμε μια χαρά... Από πρώτα δοκιμάσαμε καταπληκτικό σαγανάκι από λαδοτύρι από το οποίο παραγγείλαμε και δεύτερη δόση, νοστιμότατα χόρτα, επίσης πολύ νόστιμα κολοκυθάκια τηγανητά σε sticks που μας θύμισαν πολύ Sea Satin (όπως άλλωστε και οι κουβάδες με πάγο και λουλούδια για τα κρασιά) και δικαίως βέβαια, μια που όπως αποδείχτηκε ο chef και συνιδιοκτήτης δούλευε για χρόνια εκεί, δυνατό αλλά πολύ εύγευστο τζατζίκι και φέτα σε κρούστα σουσαμιού με γλυκό του κουταλιού σταφύλι που αποδείχτηκε σούπερ... Για τα κύρια προτιμήσαμε τα μαγειρευτά που είχαν απομείνει, κουνέλι με σάλτσα μουστάρδας για τον Άλκη και τον Μάνο, μοσχαράκι λεμονάτο με ρύζι για την Μάρθα και παντσέτα ψητή με κάπαρη, ντομάτες και ελιές για μένα που ήταν όλα νοστιμότατα και σε τεράστιες μερίδες με αποτέλεσμα να μην καταφέρω - αν είναι δυνατόν- να τελειώσω τον λόφο από τηγανητές πατάτες που συνόδευε το φαγητό μου... Προσθέστε σε όλα αυτά μια πολύ ενδιαφέρουσα και ενημερωμένη λίστα κρασιών, άψογο και ευγενέστατο σέρβις και τιμές που δεν ξεπέρασαν με όλα αυτά (και με τρία μπουκάλια κρασί και δυο μεγάλα μπουκάλια Pellegrino) τα 32 ευρώ το άτομο και θα καταλάβετε γιατί θα ξαναπάμε τρέχοντας την επόμενη φορά που θα είμαστε στην περιοχή.. Στο τέλος μάλιστα, μας κέρασαν και παγωτό καϊμάκι με σπιτικό γλυκό βύσσινο και από ένα CD με μουσικές από το μαγαζί (Jazz και soul) και μας έστειλαν κυριολεκτικά...
Μακάρι να υπήρχαν και στην Αθήνα τέτοια μέρη, εμείς θα ήμασταν από τους πιο τακτικούς πελάτες... Ειδικά όταν πριν από λίγο καιρό πληρώσαμε για πολύ μέτριο φαγητό σε μια συμπαθητική αυλή της Κηφισιάς 90 ευρώ το άτομο!!!!! Αυτό που νομίζω πως δεν καταλαβαίνουν πολλοί εστιάτορες είναι πως κανείς δεν έχει λόγο να πληρώνει έναν περίδρομο λεφτά για φαγητό που μπορεί να φάει οπουδήποτε αλλού ίδιο ή και καλύτερο και δυο πρασινάδες στην αυλή ή ένα ντεκοράκι του κώλου στην σάλα... Και πως, ακόμα και αν στραβωθεί και την πατήσει μια φορά, και θα το πει σε όλους τους γνωστούς και τους φίλους του για να μην την πατήσουν και εκείνοι, και θα φεύγει τρέχοντας κάθε φορά που θα ακούει για τους συγκεκριμένους ιδιοκτήτες, στο ίδιο ή σε διαφορετικό πόστο... Τόσο απλό είναι...

Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι άλλο σήμερα... Τώρα που μπήκε καλοκαίρι για τα καλά και όλοι την κάνουμε για μέρη δροσερά, αν βρεθείτε προς Λουτράκι μεριά ή κάπου εκεί γύρω, μην αμελήσετε να πάτε στο Ργάνι... Σας διαβεβαιώ πως αξίζει τον κόπο, θα περάσετε υπέροχα και βέβαια, θα στηρίξετε μια προσπάθεια που αξίζει...

Παπανικολάου 5
(Στο στενό απέναντι από το Casino)

Τηλ: 2744066744

http://www.rigani.gr/index.html

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν είχα μαζί μου την φωτογραφική μου μηχανή για να τραβήξω την υπέροχη αυλή και η φωτογραφία της βεράντας που βρήκα στο site του μαγαζιού νομίζω πως το αδικεί λίγο... Αλλά από το τίποτα.... Φιλιά πολλά σε όλους και καλή - κουτσή- εβδομάδα....:-)