Εικόνες απο Πάσχα...

Και έτσι πέρασαν οι μέρες και να ' μαστε πάλι εδώ... Με λιακάδα έξω να μας κλείνει το μάτι, με το καλοκαίρι ένα βήμα πιο κοντά, και με τα καλύτερα να είναι αυτά που θα έρθουν, για να μην ξεχνιόμαστε και για να μην νομίζετε πως επειδή έλειψα μερικές μέρες άφησα την Πολυάννα ανενεργή...:-) Το χρειαζόμουν αυτό το μικρό break, άλλωστε ο μετρητής του blog μου λέει πάντα την αλήθεια και προφανώς το χρειαζόσασταν και εσείς γιατί έχει πέσει δάκος στην bloggoγειτονιά και όλοι έχετε πάρει τους δρόμους.. Και πολύ καλά κάνετε.. Από αύριο θα επιστρέψουμε στα γνωστά και καθημερινά μας φαντάζομαι, έχω συνταγές να σας δώσω, η φίλη μου η Λιάνα μας έφτιαξε την ωραιότερη μελιτζανοσαλάτα ever οπότε φυσικά και θα την ανεβάσω, έχω να σας ανακοινώσω δουλειές που μάλλον κλείνουν και αλλαγές που έρχονται, όμως προς το παρόν λέω να σας ξεναγήσω στις στιγμές αυτών των ημερών που πέρασαν...

Μεγάλη Τετάρτη μιλάμε με τη Μάρθα και τον Μάνο στο τηλέφωνο ταυτοχρόνως προσπαθόντας να βρούμε κάπου να πάμε να φάμε για βράδυ.. Δεν νηστεύουμε και το σύμπαν μοιάζει να έχει αποφασίσει να μας τιμωρήσει και όλα τα μαγαζιά που έχουμε στο μυαλό μας είναι κλειστά.. Καταλήγουμε σε μια ταβέρνα στο Νέο Ψυχικό.. Γελάμε πολύ, τρώμε όλοι κρέας και τελικά μας βγαίνει ξυνό μια και η συζήτηση στο τέλος της βραδιάς παγώνει τα χαμόγελα και μας αφήνει να κοιταζόμαστε με τον Μάνο άναυδοι... Και η φράση "awkward moment coming" που για δικούς μας λογους έχει γίνει πια σλόγκαν αποκτά άλλο, καινούριο νόημα...

Μεγάλη Πέμπτη στο Salon.. Με την Γεωργία, την Doris και τον Πέτρο.. Πίνουμε θάλασσες, μιλάμε πολύ, γελάμε ακόμα περισσότερο.. Η ατμόσφαιρα έχει έντονο ηλεκτρισμό και ένταση, το φλερτ είναι τόσο απτό που μπορώ να απλώσω το χέρι μου και να το πιάσω... Ξαπλώνω πίσω στον καναπέ και χαζεύω τα όσα συμβαίνουν σαν να βλέπω παράσταση.. Καπνίζω και σκέφτομαι άλλα.. Με διακόπτει το γέλιο του Πέτρου και η ματιά του που αναζητά την δική μου.. Μέσα σε όλα αυτά οι κώδικες μας παραμένουν και όλα αυτά που μας χωρίζουν θα είναι πάντα όλα αυτά που μας ενώνουν ... Η κουβέντα περνάει από τα περιοδικά στον Πινοσέτ και από εκεί στα κοκκινα βρακιά και στο σεξ που δεν κάνουμε με ταχύτητα φωτός,γελάμε τρελά πια, οι γύρω μας κοιτάζουν με ζήλια, και κάποια στιγμή η Doris τεντώνει τα ατελείωτα πόδια της, το τραπεζάκι κουνιέται, τα ποτά χύνονται και εκείνος με αφήνει στην ησυχία μου για να ασχοληθεί με αυτό που θέλει πραγματικά.. Αργά την νύχτα, ξημερώματα, αποχαιρετιόμαστε... Με σφίγγει στην αγκαλιά του και ξέρουμε και οι δύο πως αγαπιόμαστε πολύ.. Οδηγώ προς το σπίτι, η Doris νυστάζει και εγώ ακούω Onirama και χαμογελάω...

Μεγάλη Παρασκευή στον Πειραιά... Είδαμε πέντε επιταφίους στην διαδρομή και ας μην προσκυνήσαμε κάνεναν.... Στον Βασίλαινα με τον Κώστα και την Λιάνα τρώμε θαλασσινά, γελάμε όπως πάντα, κάνουμε προγράμματα για την Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι και την επόμενη Πρωτοχρονιά από τώρα, ο Μάνος με παίρνει αγκαλιά και βλέπω την φίλη μου να χαμογελάει ανακουφισμένη... Είναι όμορφο πράγμα να σ΄αγαπάνε και να στο δείχνουν.. Και να σε νοιάζονται πολύ.. Και το σύμπαν μου έχει φέρει απλόχερα στην ζωή μου ανθρώπους που δίπλα τους νοιώθω ευτυχισμένη και ασφαλής.. Και η Λιάνα είναι ένας από αυτούς και το ξέρω... Όπως το ξέρει και εκείνη πως όσο μ΄αγαπάει, άλλο τόσο την αγαπώ και εγώ...

Μεγάλο Σάββατο.. Μεσημέρι στην Παλιά Αγορά με την Doris.. Μιλάμε για έρωτες, για περιπέτειες, για τα πολύ δικά μας πράγματα.. Εξομολογήσεις βουτηγμένες σε freddo και σε latte, και σε γέλια από καρδιάς, και σε τηλέφωνα που αλλάζουν τις ισορροπίες και μας κάνουν να κλείνουμε συνωμοτικά το μάτι η μια στην άλλη.. Ο Αχιλλέας μας παίρνει από το Baden- Baden, ο Π. από το Λονδίνο - τελικά δεν κατάφερε να έρθει και το αυγό μου θα φτάσει όταν το Πάσχα θα έχει περάσει πια οριστικά αλλά δεν πειράζει γιατί τον αγαπώ πολύ για να του θυμώσω για μια χαμένη λιχουδιά- έρχεται και ο Μάνος να μας βρει, τρώμε μεσημεριανό, δεν πεινάω και τσιμπολογάω ανόρεχτα την σαλάτα μου...

Τα αυγά που ακόμα περιμένω... Του Μάνου που είναι αληθινό και γεμιστό με μους σοκολάτα και το δικό μου που είναι απλά ένα αριστούργημα...



Και φυσικά η φιλενάδα μου η MULTI PSI δεν θα μπορούσε παρά να έχει και το αυγό που της ταιριάζει...:-)))



Βράδυ στο Dirty Ginger... Αναστάσιμα φιλιά, τηλεφωνικές ευχές, η μαμά μου με παίρνει απο την Αίγυπτο και ο Άρις απο το Σούνιο, μηνύματα χτυπάνε ασταμάτητα στο κινητό μου -αν το δεξί σου πόδι ήταν το Πάσχα & το αριστερό σου πόδι ήταν τα Χριστούγεννα, θα με άφηνες να περάσω λίγες μέρες ανάμεσα στις γιορτές; - η μαγειρίτσα δεν με τρελαίνει αλλά το αρνί είναι από τα πιο νόστιμα που έχω φάει, η μουσική είναι υπεροχη αλλά κανένας δεν χορεύει ρε γαμώτο, πίνω άλλη μια βότκα και κάνω νόημα στον Μάνο να ζητήσει τον λογαριασμό.. Την τελευταία φορά που ήμουν εκεί ήταν καλύτερα...

Κυριακή του Πάσχα στην Αγία Μαρίνα.. Το σπίτι όπως πάντα υπέροχο, η Λιάνα έχει ετοιμάσει τα πάντα με τον δικό της, μοναδικό τρόπο, γύρω φίλοι καρδιάς, γονείς, παιδιά, παρέες αγαπημένες που τις ενώνουν νήματα μοναδικά... Τρώμε πολύ, γελάμε περισσότερο.. Βγάζω τα παπούτσια μου και φλερτάρω με την ιδέα να βουτήξω τα πόδια μου στο νερό... Κάθομαι στον ήλιο για ώρα, ξαπλωμένη στις αφράτες μαξιλάρες του καναπέ και ονειρεύομαι το νησάκι... Φοράω γαλάζια γιαλιά, πίνω παγωμένο λευκό κρασί, τα μαλλιά μου στις φωτογραφίες δείχνουν ήδη ασημένια, το red velvet cake μου γίνεται ανάρπαστο, και αργά το απόγευμα χαζεύουμε όλοι μαζί φωτογραφίες στην τηλεόραση.. Ταξίδια, άνθρωποι, ιστορίες... Στην επιστροφή σχεδόν με παίρνει ο ύπνος... Είμαι ευτυχισμένη, είμαι καλά...

Υπέροχο σπίτι και table setting by Λιάνα...

Ο μπουφές με τα γλυκά - τα φαγητά ξέχασα φυσικά να τα φωτογραφίσω αλλά όχι και να τα φάω-

Και το Red Velvet Cake μου από το οποίο δεν έμεινε ούτε φύλλο...

Υπέροχο Πάσχα το φετινό... Παρόλο που σκορπίσαμε τελικά, παρόλο που έλειψαν άνθρωποι που αγαπάω, παρόλο που δεν πήρα το πρώτο αναστάσιμο φιλί από τον σημαντικότερο άντρα της ζωής μου, τελικά, όλα έγιναν όπως έπρεπε... Και οι εικόνες που ντύνουν αυτό το ποστ, όσες θυμήθηκα να τραβήξω, νομίζω πως θα με κάνουν να χαμογελώ κάθε φορά που θα τις χαζεύω στο μέλλον... Καλημέρα, καλή εβδομάδα και πολλά, πολλά φιλιά...

Υ.Γ. Για το τέλος τραγουδάκι αγαπημένο που το άκουσα χτες το βράδυ στην εκμπομπή της Ναταλίας, εύθυμος Πλιάτσικας, και είναι από εκείνα με τον περισσότερο χρόνο στα airplay των ραδιοφώνων την τελευταία πενταετία λέει, και μια που το Πάσχα είναι η γιορτή της αγάπης, enjoy...