Διακινδυνεύοντας να με περάσετε πραγματικά για ψυχοπαθή ξανανοίγω το blog γιατί νοιώθω πως σας χρωστάω μερικές εξηγήσεις.. 19 σχόλια, δεκάδες τηλέφωνα και πάνω από 50 mails μέσα σε δυο μέρες, όλα γεμάτα λόγια αγάπης και παρηγοριάς και με δηλώσεις «είμαστε εδώ για σένα» με έκαναν να νοιώσω το λιγότερο παράξενα.. Ήξερα πάντα πως το blog αυτό ήταν ένα παράθυρο στον κόσμο… Ένα παράθυρο που έφερε στην ζωή μου υπέροχη ενέργεια, και φως, και ανθρώπους που έγιναν φίλοι καρδιάς και αγαπημένοι, και ένα πάρε δώσε ψυχής που με πήγε πολλά βήματα παρακάτω.. Όμως επειδή ήταν πάντα ροζ και αισιόδοξο, πίστευα πως το μαύρο χρώμα όχι μόνο δεν του ταίριαζε αλλά θα έδιωχνε τον κόσμο μακριά.. Και έκανα λάθος προφανώς και συγχωρέστε με..
Δεν μου συμβαίνει κάτι σοβαρό.. Συνέβησαν πολλά δυσάρεστα τον τελευταίο καιρό που με στεναχώρησαν, επαγγελματικά και προσωπικά όμως τίποτα που δεν αντιμετωπίζεται ή δεν διορθώνεται.. Ήταν κυρίως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όλη αυτή η μαυρίλα της κρίσης και η βαριά σκιά τριών νεκρών ανθρώπων στην ζωή μας που με έκαναν να σκεφτώ πως ίσως να μην είναι εποχή για ροζ, και για girl’s talk, και για κεκάκια.. Όμως ο Μάνος που πάντα στέκεται δίπλα μου, στα δύσκολα και στα εύκολα, ο πιο αμερόληπτος παρατηρητής της ζωής μου ever, μου είπε χτες πως δεν είναι όλα τα μέσα ίδια.. Και πως σε εποχές δύσκολες και μίζερες, η αισιοδοξία μπορεί να είναι ανάγκη για πολλούς, και σίγουρα θα είναι αφορμή για άσχημα σχόλια, αλλά για πολύ λιγότερους..
Και έτσι, είμαι πάλι εδώ.. Και δεν μπορώ να σας υποσχεθώ πως θα γράφω κάθε μέρα, ούτε πως θα είμαι πάντα ροζ και ανέμελη.. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως πως δεν θα είμαι και μαύρη.. Γιατί μπορεί να γράφω το ίδιο καλά σε όλα τα χρώματα, και το ξέρω και είναι και η δουλειά μου να το κάνω, όμως το δικό μου χρώμα θα είναι πάντα φωτεινό γιατί είμαι σχεδιασμένη έτσι.. Στα δύσκολα πέφτω και ξανασηκώνομαι.. Και βρίσκω πάντα το δώρο μέσα στο πρόβλημα και το φως μέσα στο σκοτάδι.. H Πολυάννα θριαμβεύει και πάλι.. Και θέλω να ξέρετε πως όλα αυτά τα χέρια που απλώσατε για να με σηκώσετε όταν νομίσατε πως είχα πέσει, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ..
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου για το ενδιαφέρον, για την αγάπη και για την υπέροχη ενέργεια.. Και είμαι σίγουρη πως έτσι, μαζί, γλυκά και όμορφα και αγαπημένα, μπορούμε να ξεπεράσουμε πολλές κρίσεις.. Ας το παλέψουμε λοιπόν…
Δεν μου συμβαίνει κάτι σοβαρό.. Συνέβησαν πολλά δυσάρεστα τον τελευταίο καιρό που με στεναχώρησαν, επαγγελματικά και προσωπικά όμως τίποτα που δεν αντιμετωπίζεται ή δεν διορθώνεται.. Ήταν κυρίως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όλη αυτή η μαυρίλα της κρίσης και η βαριά σκιά τριών νεκρών ανθρώπων στην ζωή μας που με έκαναν να σκεφτώ πως ίσως να μην είναι εποχή για ροζ, και για girl’s talk, και για κεκάκια.. Όμως ο Μάνος που πάντα στέκεται δίπλα μου, στα δύσκολα και στα εύκολα, ο πιο αμερόληπτος παρατηρητής της ζωής μου ever, μου είπε χτες πως δεν είναι όλα τα μέσα ίδια.. Και πως σε εποχές δύσκολες και μίζερες, η αισιοδοξία μπορεί να είναι ανάγκη για πολλούς, και σίγουρα θα είναι αφορμή για άσχημα σχόλια, αλλά για πολύ λιγότερους..
Και έτσι, είμαι πάλι εδώ.. Και δεν μπορώ να σας υποσχεθώ πως θα γράφω κάθε μέρα, ούτε πως θα είμαι πάντα ροζ και ανέμελη.. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως πως δεν θα είμαι και μαύρη.. Γιατί μπορεί να γράφω το ίδιο καλά σε όλα τα χρώματα, και το ξέρω και είναι και η δουλειά μου να το κάνω, όμως το δικό μου χρώμα θα είναι πάντα φωτεινό γιατί είμαι σχεδιασμένη έτσι.. Στα δύσκολα πέφτω και ξανασηκώνομαι.. Και βρίσκω πάντα το δώρο μέσα στο πρόβλημα και το φως μέσα στο σκοτάδι.. H Πολυάννα θριαμβεύει και πάλι.. Και θέλω να ξέρετε πως όλα αυτά τα χέρια που απλώσατε για να με σηκώσετε όταν νομίσατε πως είχα πέσει, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ..
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου για το ενδιαφέρον, για την αγάπη και για την υπέροχη ενέργεια.. Και είμαι σίγουρη πως έτσι, μαζί, γλυκά και όμορφα και αγαπημένα, μπορούμε να ξεπεράσουμε πολλές κρίσεις.. Ας το παλέψουμε λοιπόν…
21 comments:
θυμισε μου να σε δειρω οταν σε δω :P μας τρομαξες λεμε! φιλι τεραστιο!
Τα βλέπεις;
Στα δύσκολα δεν "κρυβόμαστε" όσοι κάτι έχουμε να πούμε, γι' αυτό και ήμουν σίγουρος ότι ούτε κι εσύ θα "κρυβόσουν"!!!
;-)
ΚΑΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΜΟΥΡΛΑΝΕΙΣ ΕΣΥ! Το περιμενα οτι θα ξαναρθεις, αλλα οχι κιολας; Χαιρομαι παντως, το ξερεις. Θα στα πω κι απο κοντα. Φιλια και μη κλεισεις αυριο παλι γιατι δεν την γλυτωνεις τη φαπα!
YESSS!!!
COME BACK!!!
Ανησύχησα είναι η αλήθεια εξού και το email και πολύ χαίρομαι που δεν είναι κάτι που δεν διορθώνεται!!!
Αλλά κάτι μούλεγε ότι ξεπεράστηκε και θα είσαι εδώ και κλίκαρα και... ΝΑΣΑΙ!!
Πολύ χαίρομαι!!!
Οχι τίποτ'άλλο αλλά προχθές ο Χριστόφορος είχε και κουφές εξελίξεις και πολύ στενοχωριόμουν που δεν τα συζητήσαμε!!!
Γράφε όποτε σου γουστάρει Ευάκι και με όποιο χρώμα θέλεις!
Δικό σου είναι το blog και οι πιστοί αναγνώστες εδώ!!
(Εγώ π.χ. γράφω μιά φορά την εβδομάδα, σπανίως πιό συχνά, γιατί έτσι αισθάνομαι και τα κείμενα είναι από ροζ μέχρι κατάμαυρα της πίσσας!)
Φιλούμπες!!!
Σοφή απόφαση:-)
αφού έχεις κοινό παιδάκι μου και δεν σε αφήνει να το εγκαταλείψεις! μέχρι και σε μένα ήρθαν μυνήματα :)
φιλιά πολλά
Μου αρέσουν οι επιστροφές. Ακόμα και αν είναι στο blogging. Είναι μια αρχή.
Α.
Χαίρομαι που ακούσατε τον Μάνο με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα! Ναι , οι εποχές είναι δύσκολες αλλά δεν νομίζω πώς βοηθά να κυκλοφορούμε όλοι με κατήφεια και γκρινιάζοντας. Η εποχή θέλει θάρρος κι ένα κάποιο -έστω και διστακτικό - χαμόγελο.
Σωστά αποφασίσατε - να ξέρατε πόσο χρειαζόμαστε εκείνο το ροζ!
to oti eisai theomourlh to xerame, and we love you all the more for this vre! :-)))
Εσύ έχεις βαλθεί να μας σκάσεις! Είδες όμως που όλοι εδώ έμειναν και σε περίμεναν να γυρίσεις?
Θοδωρής
Σε διαβαζω παντα και ειχα ριξει ενα κλαψ κλαψ με την αναχωρηση σου.
Χαιρομαι που εισαι παλι εδω και σε οτι χρωμα ναναι.Ολοι εχουμε παθει ενα ζιγκλαφον με τα τελευταια γεγονοτα αλλα χρειαζομαστε την αλληλουποστηριξη και ενα χαμογελο για να ξεπερασουμε τα δυσκολα.
Φιλια
Τις ίδιες ακριβώς σκέψεις έκανα κι εγώ κι αποφάσισα να τις θέσω σε... δημοσια διαβουλευση.
Τελικά η ψηφοφορία έληξε υπέρ της μακροημέρευσης του ιστοσαλόν.
Συνεχίζουμε... και προσπαθούμε να μην χανουμε το χαμόγελο μας.
Ψυχοπαθη>??
πας καλα??
εγω αν ειχα ρονο θα το ανοιγοκλεινα τρεις ημερησιως
δεν εχει να κανει με τη ψυχικη κατασταση εχει να κανει με τη διαθεση και τα σκαμπανεβασματα της
και το παθαινουμε αυτοι που οντως αγαπαμε το μπλοκ μας κι ειμαστε δεμενοι με αυτο...
αΛΛΩΣΤΕ ΣΤΟ ΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ
πιστευω ακραδαντα οτι οταν ερχεται αυτη η ωρα πραγματικα
-απλα κλεινουμε την πορτα ..και δε το λενε σε κανεναν
ουτε το συζηταμε καν...
τα κατα καιρους στορια απλα καθρεφτιζουν τις διαθεσεις μας η τα τρεξιματα μας ..
γι αυτο παιξε ελευθερα εγω μαζι σου και το πολυ πολυ οπως σου ειπα σε φερνω πισω σηκωτη
ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΓΙΑΝΝΑ ΝΤΕΠ ΚΑΙ ΦΑΒΙ ΜΙΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΒΡΗΚΑ ΕΔΩ
(και στα σηριαλ ετσι δε γινεται? οταν εχει μια ζορι συναντιουνται ολες στο σπιτι της εκτακτως::)))
χχχχχχχχχχχχ
Pink again! Και το συμπαν βρηκε την ισορροπια του :-)
welcome back bebe
άντε μπράβο να έρθουμε στα ίσια μας,όλη η κατάσταση μας έχει ισοπεδώσει γενικώς!
ΜΠΟΝΖΟΥΡ!
χα,χα,χα πήρες κεφάλι πάλι πολύ γρήγορα!!!!
Και δεν χρειάζεται πρόγραμμα με τις αναρτήσεις ε?
Πολλές καλημέρες!!!
Αααα, θα σου κάνω μήνυση για ψυχική οδύνη! :-)
Επιτέλους πάρτο απόφαση ότι χρειαζόμαστε το ροζ σου! Και ξέρεις γιατί; Γιατί εμπεριέχει σοβαρότητα και αισιοδοξία όχι κουφιοκεφαλιά. Ακόμη και το ροζ έχει αποχρώσεις και ποιότητες, όπως άλλωστε και όλα τα χρώματα στη ζωή …
Τι καλά λοιπόν που αναθεώρησες...
Arience
Καλημέρα! Χτες βράδυ ήμουν στον η/υ αλλά η tv ήταν ανοιχτή κι άκουσα από μια διαφήμιση (δεν πρόλαβα να δω ποια ήταν) την εξής πολύ όμορφη φράση και σας θυμήθηκα: ''Never give up , there's always a brighter day''.
Φαντάζομαι ότι συμφωνείτε!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους και για την υποδοχή αλλά και για το support... Φιλάκια πολλά και από σήμερα, πίσω στα γνωστά μας...
Πόσο πολύ χαίρομαι που σε διαβάζω ξανά:)))
-Anonymous 2-
Post a Comment