Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ.. Για όλα.. Ήταν μια υπέροχη βόλτα που την κάναμε μαζί και την χάρηκα απίστευτα.. Όμως δεν έχω κέφι για βόλτες πια.. Να είστε όλοι καλά και ίσως κάποια στιγμή ξαναβρεθούμε, σε καλύτερες μέρες και με καλύτερες συνθήκες....
18 comments:
Κι επειδη η ανθρωπινη διαθεση ειναι σαν το γιο-γιο κι επειδη η ζωη ειναι μπροστα μας, κι επειδη ολα τα κακα τελειωνουν καποτε, κι επειδη πρεπει να αλληλοστηριζομαστε και στα καλα και στα κακα, κι επειδη σ' αγαπαμε, θα ειμαστε εδω. Κι εσυ θα εισαι μαζι μου στον πρωϊνο καφε με την αγπημενη μου "μπλογκοκουπα" κι εγω θα ειμαι οποτε θελεις στην αλλη μερια του ακουστικου. Α ριβεντερτσι λοιπον για τωρα και σε πιο καλες δικες σου στιγμες. Φιλακια πολλα πολλα!
Δεν σε ξέρω παρα μόνο μέσα από τα κείμενα σου. Μου έδινες την εντύπωση ενος ανθρώπου που ήταν η χαρά της ζωής. Υπήρξαν μέρες που διαβάζοντας σε μου έφτιαχνες τη μέρα όσο δύσκολη και αν ήταν. Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι, σου εύχομαι όμως να το ξεπεράσεις σύντομα και να ξαναβρείς τον αισιόδοξο και "ρόζ" εαυτό σου. Εμείς (που δεν σε γνωρίζουμε προσωπικά) θα σε περιμένουμε εδώ, όταν όλα θα είναι καλύτερα για σένα. Φιλιά
εγώ πάντως θα σε παίρνω τηλέφωνα, να το ξέρεις :))
Σε ματιάσαμε μου φαίνεται. Πού είναι η χαρά σου, η ελπίδα σου, τα ροζ σου;;
Εύχομαι αν σου συνέβη κάτι να περάσει γρήγορα, να βρεις το κέφι σου και τη θετική σου ματιά.
Α!
καλή δύναμη...
και ό,τι περνά..να μη το φοβάσαι...
εύχομαι να γυρίσεις πίσω χαμογελαστή και χαρούμενη όπως παλιά!
Να είναι περαστικό ό,τι και να συμβαίνει. Μόλις κατέβω θα σου τηλεφωνήσω, καλή μου. Πολλά χαμόγελα :)))))))))))))
Εγώ προσωπικα, σέυχαριστώ για την ωραία βόλτα.
Εύχομαι να βρείς το κέφι σου γρήγορα.
Και να είσαι σίγουρη πως κάπου, κάποτε,
θα τα ξαναπούμε.
Υ.Γ.Και να χαμογελας, όπως στην φώτογραφία (αυτή είσαι)
Δεν το πιστεύω - έχεις ανάγκη ΚΑΙ εσύ να εκφράζεσαι... Είναι δύσκολη η φάση αυτή.
Κοινωνικά κι ατομικά, είναι μια στενωπός σκοτεινή, αλλά όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι άλλο όπλο δεν έχουμε ούτε άλλη διέξοδο. Μόνο να γράφουμε, να φωνάζουμε ενίοτε, στα blogs, να δίνουμε την δική μας μαρτυρία για όσα βιώνουμε...
Τόχουμε ανάγκη αυτό, όπως έχουμε κι ανάγκη να διαβάζουμε ο ένας τον άλλο, να του σφίγγουμε νοητά το χέρι, να του κλείνουμε το μάτι, να κουνάμε το κεφάλι επιδοκιμαστικά ή με κατανόηση.
Take some time off, αλλά εδώ θάμαστε και θα το δεις: θα συνεχίσουμε... όλοι... κι εσύ μαζί!
;-)
A bientot Ευάκι!
Είμαι σίγουρη ότι θα τα ξαναπούμε..
Θα μας λείψεις και το ξέρεις. Ελπίζω όμως πως θα το ξανασκεφτείς και θα αποφασίσεις να επιστρέψεις.
Θοδωρής
ok
σου δινω 5 μερες καιρο!
-μετα καιγεσαι !
εννοω θα σε φερω πισω με το ζορι!
δεν ακουω τιποτα
τελος!
χχχχχχχχ
Να σαι καλά κοριτσάκι, μόνο αυτό μετράει...
θα μου (μας) λείψεις πολύ... εις το επανιδείν, να 'σαι καλά!
ΑΧ ΚΡΙΜΑ...
ΕΙΜΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΡΟΥΦΟΥΣΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΓΝΩΜΗ...
Emeis tha eprepe na se euxaristoume gia thn wraia volta olo auton ton kairo :) Mporei na mh se gnwrizw proswpika alla de nomizw oti exei kai tosh shmasia. Wish you all the best eilikrina!
Tha mas leipseis!Na sai kala kai...eis to epanidein ( i hope!) Filia! :)
Πάλι το blogging σε προσπέρασε γμτ ...κανονικός αγώνας δρόμου! :))
Περιμένω να πάρεις κεφάλι πάλι!!!
Πολλά φιλιά!!!
Σε βρήκα τώρα τελευταία και απολάμβανα τα κείμενά σου και τα σχόλια των φίλων σου. Κρίμα!! Ελπίζω να σε ξαναδούμε
Εύα
Post a Comment